Προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως, ενώ η Ελλάδα παρουσιάζει τα μικρότερα ποσοστά χρήσης ναρκωτικών ουσιών, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, το βάρος της αντιναρκωτικής πολιτικής πέφτει στην υποκατάσταση και τη συντήρηση και όχι στην πρωτογενή πρόληψη.

Μάλιστα την πλευρά αυτή την έχουν επισημάνει τόσο το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, το 18 ΑΝΩ, οι σύλλογοι των γονέων όσων μετέχουν στις θεραπευτικές κοινότητες και πολλοί μαζικοί φορείς. Ομως οι επισημάνσεις αυτές φαίνεται ότι προσκρούουν εις «ώτα μη ακουόντων».

Ομως τα ίδια ώτα αποδεικνύονται ορθάνοιχτα στις προτάσεις για την ελεγχόμενη χορήγηση των ναρκωτικών. «Για να είμαι δίκαιη, να πω ότι το υπουργείο συζητά αυτό το θέμα. Πρέπει να πω ότι σ' αυτό το θέμα έχουμε βρει πιο ανοιχτά αυτιά» δήλωνε η Μ. Δαμανάκη στο «Φλας» στις 24.5.2001, μετά την «τρικομματική» πρόταση των πέντε βουλευτών για την ελεγχόμενη χορήγηση των ναρκωτικών.

Για τα αυτιά της κ. Σπυράκη μιλούσε, άραγε, η κ. Δαμανάκη; Μήπως η τροπολογία αυτή αποτελεί την πύλη για την εφαρμογή της πρότασης των πέντε;