Οχαφιές με την καμπαρτίνα και τα μαύρα γυαλιά έχει μπει στη ζωή μας. Δεν είναι πια κρυμμένος στην απέναντι γωνία, γιατί είναι αόρατος και γι' αυτό πανταχού παρών, τη φορά αυτή με τη μορφή ηλεκτρονικού φακελώματος όλων μας των δραστηριοτήτων. Η ιδιωτική ζωή, προσωπική και επαγγελματική, των πολιτών αλλά και η πολιτική και κοινωνική τους δραστηριότητα βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος πλήθους ιδιωτικών και δημόσιων φορέων, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της ζωής τους, την πλήρη καθυπόταξή τους. Το ζητούμενο από αυτούς είναι η δημιουργία ανθρώπων πλήρως ελεγχόμενων και απόλυτα κατευθυνόμενων, ανθρώπων που θα υπηρετούν το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα.

Οσύγχρονος τρόπος ζωής, συναλλαγές, επικοινωνίες και δραστηριότητες, σε συνδυασμό με την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών παρέχουν τη δυνατότητα για τη συγκέντρωση, την αξιολόγηση και την επεξεργασία πολυάριθμων προσωπικών δεδομένων. Σήμερα, το περιεχόμενο των ηλεκτρονικών αρχείων, εκτός από εργαλείο στα χέρια της κρατικής καταστολής, κυκλοφορεί πλέον και ως εμπόρευμα για χρήση από κάθε ενδιαφερόμενο. Με τα στοιχεία αυτά σκιαγραφείται η προσωπικότητα του πολίτη και παρέχεται σε αυτόν που έχει πρόσβαση στα δεδομένα η δυνατότητα όχι μόνο να σχηματίσει πλήρη εικόνα για τον πολίτη, αλλά να κάνει και πρόβλεψη για τη μελλοντική συμπεριφορά του. Δηλαδή, μπορούν να γνωρίζουν, για τον καθένα μας και για όλους μαζί, περισσότερα πράγματα ακόμα και από αυτά που οι ίδιοι γνωρίζουμε και να προκαθορίζουν την πορεία μας και τις μελλοντικές συμπεριφορές.

Υπό αυτές τις συνθήκες θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες εξανεμίζονται. Η προσωπικότητα του ανθρώπου μετατρέπεται σε έναν κωδικό αριθμό, που του επιφυλάσσεται ο ανάλογος χειρισμός με καταλυτικές επιπτώσεις στη ζωή του. Πτυχές της ζωής του ανθρώπου, που με βάση τις διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρούνταν απαραβίαστες, εμπλουτίζουν πλέον τα αρχεία ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αυτή η γιγαντιαίων διαστάσεων επιχείρηση συγκέντρωσης προσωπικών δεδομένων βρίσκεται καθημερινά σε εξέλιξη πίσω από τις πλάτες μας.

Το πρόσχημα και μόνο είναι η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας στα πλαίσια της Συνθήκης Σένγκεν. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που αυτά χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών. Στο χώρο της συγκέντρωσης προσωπικών δεδομένων, δηλαδή του ηλεκτρονικού φακελώματος, επικρατεί ένα πραγματικό χάος, το οποίο επιτείνεται από τη σύγχυση και τις αυταπάτες που καλλιεργούνται με τα διάφορα νομοθετήματα περί προστασίας των ατομικών δεδομένων. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει καμία δικλείδα ασφαλείας για την προστασία των ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών από τη λειτουργία αυτών των μηχανισμών.

Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός ότι συγκεντρώνονται τα στοιχεία αυτά και έχει δευτερεύουσα σημασία το ποιος, πότε και υπό ποίες προϋποθέσεις έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά. Εξάλλου, όταν φτιάχνεται κάτι κάποτε θα χρησιμοποιηθεί είτε από αυτόν που το έφτιαξε είτε από άλλον. Επιπλέον, η παραβίαση του προσωπικού απόρρητου συντελείται από τη στιγμή που καταγράφονται τα προσωπικά δεδομένα και όχι εάν και όποτε χρησιμοποιηθούν, όπου και εστιάζεται η λεγόμενη προστασία. Ωστόσο, το όλο πρόβλημα απορρέει από το βασικό σκοπό αυτών που κατασκευάζουν τέτοιου είδους μηχανισμούς. Από το καπιταλιστικό σύστημα, που θέλει ανθρώπους-υπηρέτες του κεφαλαίου και των πολυεθνικών και υποτάσσει τα πάντα στους μηχανισμούς αύξησης του κέρδους τους. Το μέτωπο, λοιπόν, απέναντι στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, στον ηλεκτρονικό δυνάστη, εκ των πραγμάτων οδηγεί σε συνολικότερη αμφισβήτηση του συστήματος. Αυτό είναι ένα δεδομένο, που δεν μπορούν να το φακελώσουν.