Ιμπεριαλιστική επίθεση σε εξέλιξη, για άλλη μια φορά, στην ευρύτερη περιοχή μας. Την ώρα που οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές είναι έτοιμοι να ορμήξουν με ό,τι έχουν και δεν έχουν ενάντια στο Ιράκ, την ίδια ώρα, με την καθοδήγηση και την αμέριστη βοήθειά τους, ο ισραηλινός στρατός επιχειρεί να σαρώσει τον παλαιστινιακό λαό.

Με τον τρόπο τους, οι Αμερικάνοι «παραδέχονται», πλέον ανοιχτά, πως δεν τους μάρανε ο παλιός τους φίλος ο Σ. Χουσεΐν και η τάχα αντιτρομοκρατική εκστρατεία τους, αλλά ότι έχουν βάλει στο μάτι τον έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής και δεν κάνουν πίσω με τίποτα... Μόνον έτσι εξηγείται το γεγονός πως ενώ τους έχει αφαιρεθεί και το τυπικό πρόσχημα (η άνευ όρων αποδοχή από το Ιράκ των επιθεωρητών του ΟΗΕ) αυτοί, σαν να μην άκουσαν ή δεν είδαν, επιμένουν να προετοιμάζουν τη στρατιωτική επέμβαση. Μόνος τους ανοιχτός καημός αυτήν την περίοδο είναι, με όλα τα μέσα, να στρατολογήσουν όσο γίνεται περισσότερους συνενόχους - συμμάχους στο έγκλημα. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο για να δέσουν τους ανταγωνιστές να δεχτούν τον πρωταρχικό ρόλο των ΗΠΑ στη μελλοντική μοιρασιά της λείας.

Την ίδια ώρα, με τον ίδιο τρόπο (αφού ίδιος είναι ο «δάσκαλος» και απαράλλαχτα τα κίνητρα), η ισραηλινή διοίκηση «παραδέχεται» με τον τρόπο της πως στόχο έχει να υποτάξει ή να εξαφανίσει τον παλαιστινιακό λαό. Πάει πάνω από ένα χρόνο πλέον, που όλο για «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες» κάνουν λόγο και την ίδια ώρα γκρεμίζουν σπίτια, δολοφονούν μικρά παιδιά, συλλαμβάνουν και ταπεινώνουν όποιον βρουν μπροστά τους. Για παράδειγμα, η τωρινή τους δολοφονική επίθεση λένε πως είχε αφορμή τις δύο επιθέσεις αυτοκτονίας, που έγιναν προχτές από τη «Χαμάς» ή την «Τζιχάντ». Ομως, μόλις μια μέρα πριν, ο ισραηλινός στρατός ισοπέδωσε τριάντα τέσσερα σπίτια των Παλαιστινίων και όλη την περασμένη βδομάδα έκανε τις λεγόμενες «διεισδύσεις» στα παλαιστινιακά εδάφη, δολοφονώντας, συλλαμβάνοντας και τρομοκρατώντας...`Η, αλλιώς, προκαλώντας, για να μπορεί να συνεχίσει το έγκλημα.

Σε τέτοιες εξελίξεις, που το δίκαιο γίνεται άδικο, ανάλογα με τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς και σκοπιμότητες, το να εγκλωβίζεσαι «να βρεις το δίκιο σου» από αυτούς, που, έτσι και αλλιώς, αδικούν, οδηγεί ή σε άμεση συνενοχή, ή σε αδιέξοδο, που πάλι καταλήγει ακόμα και στην ασυνείδητη συνενοχή (αν υπάρχει τέτοια στην εποχή μας). Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος τα άλλοθι και η ελληνική κυβέρνηση, ότι, τάχα, περιμένουν αποφάσεις του ΟΗΕ για να κρίνουν το είδος της συμμετοχής τους στην ιμπεριαλιστική επίθεση. Είναι σα να λένε πως περιμένουν τη μεταμφίεση και τον καταμερισμένο ρόλο τους...

Μόνον οι λαοί με το συντονισμένο αγώνα τους μπορούν να αποκαλύπτουν, αλλά και να ανατρέπουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ο εχθρός έχει οριστεί και είναι ο ιμπεριαλισμός σε όλες του τις μορφές και εκδοχές. Τα άλλα όλα είναι επικίνδυνες αυταπάτες...