Σε είκοσι δύο μέρες διεξάγονται οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης, δημόσια και ιδιωτικά, επιμένουν στη συστηματική υποβάθμιση του θέματος. Παράλληλα επιδίδονται σε συστηματική αποσιώπηση των θέσεων και των δραστηριοτήτων των υποψηφίων που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις. Στην περίπτωση της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» για την «υπερνομαρχία» της Αθήνας, η στάση των ραδιοτηλεοπτικών μέσων υπερβαίνει κάθε όριο. Παραπέμπει σε τακτική φίμωσης του συνδυασμού και χειραγώγησης των ψηφοφόρων.

Σε συνδυασμό με την προβολή της δικομματικής «κόντρας» και του υποστηριζόμενου από το ΣΥΝ υποψηφίου, ο απαράδεκτος αποκλεισμός της ΝΑΣ από τα μέσα ενημέρωσης οδηγεί στους στόχους και τις επιδιώξεις αυτών των μεθοδεύσεων. Στόχοι που γίνονται περισσότερο ευκρινείς και από τις «δημοσκοπήσεις» που βλέπουν το φως τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Να κατευθυνθεί, δηλαδή, η ψήφος του λαού στους συνδυασμούς εκείνους που διαχειρίζονται ή ΣΥΝδιαχειρίζονται την αντιλαϊκή πολιτική στην Αυτοδιοίκηση.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποδοκιμάζει την πολιτική της. Αυτή η αποδοκιμασία αναμένεται να εκφραστεί και στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Υπολογίζει, πιθανότατα, ότι η υποβάθμιση των εκλογών θα τη βοηθήσει να «πέσει στα μαλακά». Εξάλλου, όσο η κουβέντα γίνεται μεταξύ των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, μένουν αλώβητες οι βασικές, κοινές, επιλογές και μειώνεται η φθορά.

Η Νέα Δημοκρατία υπολογίζει στην είσπραξη του μεγαλύτερου μεριδίου της δυσαρέσκειας για την κυβερνητική πολιτική και ποντάρει στην κούφια αντιΠΑΣΟΚ τακτική της, συμφωνώντας πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε από το ιδιότυπο ντιμπέιτ των Παπουτσή - Μπακογιάννη σε απογευματινή εφημερίδα. Θέλει ένα αποτέλεσμα που θα της δίνει τη δυνατότητα να το χαρακτηρίζει «πρόκριμα» για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Είναι λογικό, λοιπόν, να θέλει την «εξουδετέρωση» άλλων δυνάμεων που στοχεύουν στο να εκφράσουν και αυτές τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Φυσικά στις δυνάμεις αυτές δεν μπορεί να μη συγκαταλέγεται ο ΣΥΝ, ο οποίος δηλώνει πρόθυμος να καλύψει το όποιο έλλειμμα του δικομματισμού στην «κεντροαριστερή» του εκδοχή.

Οι συνδυασμοί που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ είναι μια πραγματική απειλή για τα σχέδια αυτά. Η υπερψήφισή τους είναι ασφαλώς η έκφραση της πιο κατηγορηματικής, απερίφραστης καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ταυτόχρονα η εγγύηση ότι αυτή η καταδίκη δε θα εγκλωβιστεί στη Νέα Δημοκρατία, η οποία υποστηρίζει την ίδια ακριβώς πολιτική με το ΠΑΣΟΚ. Ακυρώνει, τέλος, τα σενάρια αναστήλωσης αυτής της πολιτικής με «αριστερά» υλικά.

Οι συνδυασμοί της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» δίνουν τη δική τους μάχη. Με τις καθημερινές περιοδείες έρχονται σε επαφή με χιλιάδες εργαζόμενους. Φυσικά, αυτό δε φτάνει και κυρίως σε μια εποχή που τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ορίζουν με δικτατορικό τρόπο την «πραγματικότητα». Μια «πραγματικότητα» απ' την οποία θέλουν να εξορίσουν τους ανεπιθύμητους.