Το «φορτίο» και οι «νεκροθάφτες» | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το «φορτίο» και οι «νεκροθάφτες»

Το Κυπριακό πρόβλημα ήταν πάντοτε «οδυνηρό φορτίο» για κάθε ελληνική κυβέρνηση και όλες ανεξαιρέτως επιθυμούσαν έντονα να απαλλαγούν από αυτό το βάρος. Κληρονομούσε η μια κυβέρνηση από την άλλη το «άχθος» και «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη», το σήκωνε και το κουβαλούσε. Αλλά, συνεχώς, ευχόταν -όσο κι αν δεν το ομολογούσε- να προκύψει μια «πρωτοβουλία για λύση», για οποιαδήποτε λύση, ώστε να πετάξει από τις πλάτες της το «ζαλίκι». Να ξεμπερδεύει με αυτόν το «βραχνά.

Με αυτή τη «λογική», νομίζω, ότι υπογράφτηκαν στις 16 Φλεβάρη του 1959 οι καταστροφικές για το μέλλον της Κύπρου συμφωνίες της Ζυρίχης. Και με την ίδια λογική, του να ξεμπερδεύουμε, οδηγούμαστε τώρα και στην αποδοχή του «σχεδίου Ανάν». Εάν, μάλιστα, σ' αυτό το στοιχείο προσθέσουμε και ένα δεύτερο σημαντικό, ότι δηλαδή όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν υποταγμένες στα κελεύσματα των ξένων «προστατών» μας, κατανοούμε πιο εύκολα, γιατί υπήρξε η Ζυρίχη και γιατί οδεύουμε σήμερα σε μια επικαλυμμένη διχοτόμηση του νησιού. Μια διχοτόμηση που προωθεί η «νέα τάξη» και που η κυβέρνηση Σημίτη την αποδέχεται σαν «λύση». Είναι, λέει, μια «ευκαιρία». Ξεπουλήματος, φυσικά! Και στο ξεπούλημα συναινεί και η ΝΔ, γιατί, όπως έγραψε στέλεχός της, «όταν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση δεν τη συμφέρει ως παράταξη να είναι άλυτο το Κυπριακό και να το επωμιστεί αυτή».

Εύγε άρχοντές μας καιροσκόποι, δειλοί, σπιθαμιαίοι. Εύγε σε όλους σας!

Αν είχαμε αληθινούς ηγέτες και όχι ασήμαντους ηγετίσκους το «σχέδιο Ανάν» έπρεπε να είχε απορριφθεί από την πρώτη στιγμή. Επρεπε να απορριφθεί, γιατί αναιρεί όλα τα προηγούμενα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που καταδίκαζαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και, αντίθετα, προς το σύνολο αυτών των ψηφισμάτων, ευλογεί τον «Αττίλα», την κατοχή και τον εποικισμό του βόρειου τμήματος του νησιού από Τούρκους. Και όλα αυτά, εισβολή, κατοχή και εποικισμός απαγορεύονται σαφώς από το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά, το είπαμε. Το «σχέδιο Ανάν» φέρει μεν τη σφραγίδα του ΟΗΕ, αλλά είναι εμπνευσμένο από τη «νέα τάξη». Κι αν ψάχνεις σ' αυτήν για Δίκαιο είναι ακριβώς σαν να αναζητάς να βρεις ηθική σε χαμαιτυπείο!

Το «σχέδιο Ανάν», όμως, δε διχοτομεί μόνον το νησί. Εισηγείται και μια άλλη αισχρότητα. Ζητάει να στηθεί στην Κύπρο ένα κράτος - οπερέτα που θα ελέγχεται σαφώς από ξένους πάτρωνες. Και με δέλεαρ την επιστροφή ενός μικρού μέρους των κατεχομένων, παγιδεύει τους Κύπριους να ψηφίσουν αυτό το έκτρωμα. Να δεχτούν, δηλαδή, οικειοθελώς να γίνει η πατρίδα τους ένα προτεκτοράτο. Ντροπή!! Τίποτε άλλο για όσους αποδέχονται αυτόν τον εξευτελισμό.

Οι συμφωνίες της Ζυρίχης το 1959 ήταν πραγματικά καταστροφικές για την Κύπρο και αυτό αποδείχτηκε τραγικά 15 χρόνια αργότερα, όταν σ' αυτές στηρίχτηκε ο «Αττίλας», για να εισβάλει το 1974 στο νησί και να κυριεύσει το 40% των εδαφών του. Το «σχέδιο Ανάν», όμως, είναι κατά πολύ χειρότερο από τη «λύση» που υπογράφτηκε το 1959. Και είναι χειρότερο, γιατί οδηγεί την Κύπρο στη διαίρεση και το διεθνή εξευτελισμό της και, επιπλέον, καθιστά το μέλλον της ανοιχτό σε κάθε είδους περιπέτειες και δραματικές εξελίξεις.

Αν, λοιπόν, οι συμφωνίες της Ζυρίχης χαρακτηρίστηκαν προδοτικές πώς άραγε μπορεί να χαρακτηριστεί η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν»; Ας απαντήσουν στο ερώτημα οι χειροκροτητές του σχεδίου. Ολοι αυτοί που δε θα ήταν άδικος κανείς αν τους αποκαλούσε νεκροθάφτες της Κύπρου.

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ