Στην παρέμβασή της στη σύσκεψη η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη να γνωρίζουν καλά τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ όχι μόνον τ' αγροτικά στελέχη, αλλά όλα τα μέλη του Κόμματος. Οπως είπε χαρακτηριστικά, «αν στο κεφάλι μας δεν τα έχουμε καθαρά, δε θα τα δώσουμε καθαρά στον αγρότη. Κι αν στο κεφάλι μας δεν είναι ορισμένα πράγματα καθαρά δε θα μπορούμε να διαμορφώσουμε γραμμή συσπείρωσης, δε θα 'μαστε ικανοί να κάνουμε ελιγμούς και συμβιβασμούς που ο αγώνας φέρνει, όταν ο συσχετισμός δύναμης είναι τέτοιος». Επισήμανε, δε, ότι οι κομμουνιστές δεν πρέπει να λέμε τις θέσεις του Κόμματος μόνον την ώρα του αγώνα, την ώρα των εκλογών, αλλά από πριν. «Οχι την ώρα της μάχης να απλώνουμε τον τραχανά και να μην μπορεί να μας καταλάβει ο κόσμος», τόνισε.

Αναφερόμενη στις εξελίξεις που διαμορφώνονται σήμερα, επισήμανε:

«Δεν είναι δυνατόν ν' ανασταλεί η τάση συγκέντρωσης της γης. Είναι, δηλαδή, σαν να λέμε ότι το κεφάλαιο θα γυρίσει 100 χρόνια πίσω. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν αναστέλλονται ως τάσεις. Τι μπορείς να κάνεις; Να τις επιβραδύνεις. Ενδεχομένως. Και πάλι ξέρετε με τι αγώνες; Οχι μ' αυτούς που έγιναν. `Η, εν πάση περιπτώσει, κάποιες συνέπειες ν' αμβλύνεις. Είναι δυνατόν ν' ανατραπεί αυτή η κατάσταση, η πορεία της μείωσης της αγροτιάς; Δεν ανατρέπεται με τίποτα».

Εξήγησε, όμως, ότι αυτό δε σημαίνει πως δε χρειάζονται αγώνες, «Αγώνες - είπε - θα κάνεις, αγώνες για τις συνέπειες, για κείνα, για τ' άλλα και θα 'χεις στο μυαλό σου ότι οι αγώνες θα πρέπει τελικά ν' ανεβάζουν τη συνείδηση της αγροτιάς. Δε θα πας να της πεις "έλα να σου αλλάξω τη συνείδηση", δε λέγεται αυτό, γίνεται στην πράξη. Αλλά λύσεις για την αγροτιά χωρίς αμφισβήτηση του συστήματος και της κυρίαρχης πολιτικής, δεν υπάρχουν. Δεν είναι θέμα ικανότητας του ΚΚΕ να κατασκευάσει λύσεις. Λύσεις υπάρχουν αντικειμενικά και απλώς εσύ με τη δική σου δουλιά τις βρίσκεις, τις αναδεικνύεις και τις δουλεύεις. Μα, δεν κατασκευάζουμε εμείς λύσεις».

Αναφερόμενη στην πρόταση του Κόμματος για τον παραγωγικό συνεταιρισμό και πώς μπορεί να λειτουργήσει, σημείωσε ότι δεν μπορεί να σταθεί αν δεν υπάρχει ταυτόχρονα κοινωνικοποίηση στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Αναρωτήθηκε: «Οταν έχεις έναν παραγωγικό συνεταιρισμό, όπου άλλος βάζει τη γη του, αν θέλετε, συμφωνεί να έχει χαλαρή σχέση με τη γη, αλλά κυριαρχούν στην κοινωνία τα μονοπώλια - εγώ σας λέω ακόμα και να έχεις και μία κυβέρνηση ριζοσπαστική - πώς θα γίνει; Οταν τα μονοπώλια θα δίνουν τα εφόδια τα καλλιεργητικά στον παραγωγικό συνεταιρισμό, θα έχουν την ιδιοκτησία παραγωγής, πώς θα γίνει;». Κι εξήγησε: «Για να γίνει και να σταθεί αυτό το θαύμα - κι έγινε θαύμα στη Σοβιετική Ενωση, στο σοσιαλισμό, ανεξάρτητα τι έγινε μετά, γιατί οι ανατροπές διαλύουν - τα βασικά μέσα παραγωγής πέρασαν στα χέρια της εργατικής τάξης. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά». Κι ανέφερε ένα παράδειγμα: «Εντάξει, σε πρώτη φάση θα βάλει το τρακτέρ που έχει ο αγρότης, μετά, όμως, θα θέλει καινούριο. Ποιος θα του το δίνει; Θα τα παίρνει - και πρέπει να του το πούμε - από το κράτος. Και δε θα τα παίρνει ως εμπόρευμα, με την έννοια του κέρδους, αλλά θα τα παίρνει σε μία τιμή ανάλογα με τη χρήση που έχει, τη χρησιμότητά του στην αγροτική παραγωγή».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι ο αγρότης θα παράγει για το σύνολο των αναγκών του λαού κι όχι μόνο για να επιβιώσει. «Θα μου πείτε - επισήμανε - ότι αν πάω εγώ και πω αυτά στον αγρότη θα μου πει "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι". Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να κρύβουμε τις θέσεις μας απ' τον κόσμο». Κι εξήγησε πως πρέπει να γίνεται προσπάθεια ώστε στην πορεία να συνειδητοποιήσει ο αγρότης την ανάγκη της ρήξης. «Ακόμα και μέσα στο κίνημα - είπε - μπορούμε να βάλουμε αυτά τα ζητήματα - δε λέω την πρότασή μας για το σοσιαλισμό, σε καμία περίπτωση, εδώ δεν το βάζεις το σοσιαλισμό ούτε για την πολιτική συμμαχία - ώστε να γίνονται καθαρές οι θέσεις μας. Χρειάζεται, π.χ., μέσα στην αγροτιά τώρα να περιγράψουμε τον παραγωγικό συνεταιρισμό όπως τον καταλαβαίνουμε εμείς».

Σε άλλο σημείο της παρέμβασής της η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στο αγροτικό κίνημα, κι ανάμεσα στ' άλλα υπογράμμισε ότι οι κομμουνιστές δεν μπορεί να λένε «συνεργαζόμαστε με ΠΑΣΟΚτζήδες ή με Νεοδημοκράτες και δε θα "χτυπάμε" το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ». «Αν γινόταν κάτι τέτοιο - είπε - θα δουλεύαμε υπέρ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εμείς θέλουμε οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και οι Νεοδημοκράτες ν' απεγκλωβιστούν. Αλλιώς ο αγώνας τους πάει χαμένος, δεν έχει προοπτική».

Αναφερόμενη στην ουσία του περιεχομένου των αγροτικών αιτημάτων, σημείωσε ότι δεν είναι σωστό ν' αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της αγροτιάς με τη λογική μόνον της εξασφάλισης ενός μεγαλύτερου εισοδήματος, ώστε να ζει καλύτερα. Γιατί - όπως τόνισε - και στον καπιταλισμό και ακόμα περισσότερο στο σοσιαλισμό δεν είναι το ατομικό εισόδημα που σου λύνει όλα τα προβλήματα. Το ατομικό εισόδημα - συνέχισε - σου λύνει προβλήματα που σχετίζονται με το φαΐ κ.ά., αλλά όχι αυτά που σχετίζονται με τη Δημόσια Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια, την Παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κλπ. Αυτά - υπογράμμισε - δεν μπορούν να λύνονται σε ατομική βάση. Επομένως ο αγρότης πρέπει να παλέψει για την Παιδεία, την Υγεία κλπ., γιατί - όπως επισήμανε - και μέσα απ' αυτούς τους δρόμους μπορεί και πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη της ρήξης.

Τέλος, η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε ιδιαίτερα στην αναγκαιότητα της αγωνιστικής συμπαράταξης της αγροτιάς με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, όχι μόνο για την καλύτερη αποτελεσματικότητα των αγροτικών αγώνων, αλλά γιατί έτσι προωθείται και η συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, όπως προτείνει το ΚΚΕ.