Ενας νηφάλιος και αγωνιστής της μαχόμενης δημοσιογραφικής οικογένειας, ο Τάσος Αυγερινός, αποφάσισε μετά από 28 χρόνια συνεισφοράς του στο «Ριζοσπάστη» να... συνεχίσει χωρίς αμοιβή, ως ένας ακόμη «παλιός» που εμπνέει με το ήθος, τη συνέπεια και τη σάτιρα των στίχων του.

Ενας «οίστρος» που τσιμπάει, που καυτηριάζει, που καταγγέλλει. Κάτι που προϋποθέτει τον άλλο 'κείνο οίστρο της έμπνευσης, χωρίς... οιστρογόνα. Στο πνεύμα αυτό και στη νέα φάση, η στήλη του αφιερώνει μια αυτοσχέδια μαντινάδα:

Βρεθήκαμε με τον Τάσο στο ΔΣ του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, όχι για να μεταβληθούμε σε «δικαστές» συναδέλφων, αλλά για να αναδείξουμε την ανάγκη συμμόρφωσης προς το δημοσιογραφικό κώδικα που εμείς διαμορφώσαμε και ψήφισε το Σώμα. Επιβάλλοντας και τις καταστατικές εκείνες κυρώσεις, σε όσους, στο παρελθόν, αλλά και σήμερα αποκαλώ «βαποράκια της παραπληροφόρησης».

Στοχαστικός ο Τάσος Αυγερινός, μειλίχιος και πράος, όπως τον γνωρίζουμε, «δίκασε με κρίσιν αγαθού ανδρός», συμβάλλοντας και στην ποιοτική αναβάθμιση του Πειθαρχικού μας Συμβουλίου.

Οσοι υπηρετούμε την έντιμη πληροφόρηση όχι μόνον ως επάγγελμα και λειτούργημα, αλλά και ως αγωνιστικό χρέος, αισθανθήκαμε την τιμή που του έγινε, στο χώρο της συνεισφοράς του, ως τιμή προς την οικογένεια του «Ριζοσπάστη», αυτές τις μέρες, μάλιστα, που κυκλοφόρησε το ιστορικό του λεύκωμα με ανάτυπα των φύλλων κατά την ηρωική περίοδο 1941-'45.