Από τα παραπάνω, βέβαια, ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι απόψεις του Τζ. Κίσλιγκ απέχουν αρκετά απ' αυτές της λαοθάλασσας που διαδήλωσε στις 15 Φλεβάρη έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Τούτο, όμως, αφ' ενός δε μειώνει τη σημασία της ενέργειάς του και αφ' ετέρου είναι επόμενο, για ένα διπλωμάτη με 20 χρόνια καριέρα και «τόσο εμποτισμένο από την κουλτούρα του υπουργείου Εξωτερικών», όπως γράφουν και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Αλλωστε, ο Τζ. Κίσλιγκ δεν είναι ενάντια στην πολιτική της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, αλλά στη συγκεκριμένη τακτική του Τζ. Μπους. Η επιστολή παραίτησης, όμως, αποκαλύπτει τις αντιθέσεις μέσα στους κυρίαρχους κύκλους των ΗΠΑ, που έρχονται με ένταση στο προσκήνιο, κάτω και από την πίεση της παγκόσμιας κατακραυγής κατά του πολέμου.

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα της επιστολής - παραίτησης: «Η τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου μας άφησε ισχυρότερους από πριν, συναθροίζοντας γύρω μας έναν τεράστιο διεθνή συνασπισμό που για πρώτη φορά θα συνεργαζόταν με συστηματικό τρόπο εναντίον της απειλής της τρομοκρατίας. Αντί όμως να αξιοποιήσει αυτές τις επιτυχίες και να οικοδομήσει επάνω σε αυτές, αυτή η κυβέρνηση επέλεξε να μετατρέψει την τρομοκρατία σε εσωτερικό πολιτικό εργαλείο, στρατολογώντας μια διαλυμένη και σε μεγάλο βαθμό ηττημένη Αλ Κάιντα, ως γραφειοκρατικό σύμμαχό της. Προκαλούμε δυσανάλογα μεγάλη τρομοκρατία και σύγχυση στο μυαλό του κόσμου συνδέοντας αυθαίρετα τα άσχετα μεταξύ τους προβλήματα της τρομοκρατίας και του Ιράκ... Η 11η Σεπτεμβρίου δεν έβλαψε τόσο τον ιστό της αμερικανικής κοινωνίας όσο φαινόμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε οι ίδιοι...».