ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αποτρέψουμε δυσάρεστες εξελίξεις, ήταν η δήλωση του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Γιάννου Παπαντωνίου, για τις εξελίξεις στο Ιράκ. Να θεωρήσουμε, δηλαδή, ότι ...προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν;

Βεβαίως, αυτοί κάτι τέτοιο υποστηρίζουν και, μάλιστα, παρουσιάζουν την έκτακτη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έγινε με πρωτοβουλία Σημίτη, σαν ...ανάχωμα στον πόλεμο. Το ότι η υπογραφή τους υφίσταται κάτω από ένα κείμενο - τελεσίγραφο προς το Ιράκ και, μαζί με διάφορα άλλα, ανοίγει την πόρτα στον πόλεμο, προφανώς το προσπερνούν.

Εκτός πια κι αν το χρέος του ΠΑΣΟΚ στο φιλειρηνικό κίνημα εξοφλήθηκε με την παρουσία του Λαλιώτη στα συλλαλητήρια, οπότε μπορούμε να γελάσουμε με την ησυχία μας...

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ, ήταν ...ειλικρινής ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Οντως, Γαλλία και Γερμανία δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όπως δηλώνουν ότι δείχνουν για το Ιράκ. Κι όχι μόνον αυτό. Επαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και, επομένως, φέρουν τις πρώτες ευθύνες για όσα επακολούθησαν!

Μόνο που αν τη συνεχίσει κανείς αυτήν την ανάλυση κανένα λόγο δε βρίσκει να εμπλέκεται η Ελλάδα στον πόλεμο των συμφερόντων του πετρελαίου και της οικονομικής κυριαρχίας, που σήμερα έχει σαν στόχο το Ιράκ, όπως ζητά η Νέα Δημοκρατία.

ΜΑΛΛΟΝ κουραστικές έχουν καταντήσει αυτές οι ...κοντρίτσες γενικώς και αορίστως μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Για υπερβάσεις έλεγε ο Καραμανλής, δέσμια των επικοινωνιολόγων, απαντούσε ο Χρήστος Πρωτόπαππας.

Θεωρούν, μήπως, ότι ο μέσος Ελληνας πολίτης έχει ανάγκη όλη αυτήν την ιστορία ή, μήπως, νομίζουν ότι θαυμάζει τη ρητορική τους δεινότητα; Το ότι τσακώνονται στο όνομά του, τους βεβαιώνουμε ότι δε λέει απολύτως τίποτε...

Αλλωστε, όταν πρέπει, ξέρουν να συμφωνούν και οι υποθέσεις του πολέμου, αλλά και της «εγχώριας τρομοκρατίας», είναι στην επιφάνεια αυτήν την περίοδο, οπότε πολύ εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε το προηγούμενο.