ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Πρόκειται για τριπλό ταξικό καμπανάκι της Κομισιόν προς το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο που (...) σύρεται σε «γεωπολιτικές εντάσεις», χωρίς να έχει «προβλέψει» από τα πριν, να «προσαρμόσει» τα «δομικά» του προβλήματα στην κατάσταση πολέμου, ενώ έχει (...) ξεφύγει ο πολιτικός έλεγχος των «καταναλωτών», με αποτέλεσμα να απειλείται η συνολική σχέση κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας.

Με δεδομένη τη «στασιμότητα» σε Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, η Κομισιόν φοβάται ότι η «γεωπολιτική ένταση» θα επιβαρύνει τις δυσχέρειες του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου που φαίνεται να έχει απώλειες στην παγκόσμια γεω-οικονομική σκακιέρα. Από την άλλη η μακρόχρονη λιτότητα της ΟΝΕ του Μάαστριχτ δυσχεραίνει την εσωτερική πολιτική οικονομία, αφού η ίδια η Κομισιόν αναγνωρίζει την «προοδευτική καλυτέρευση της παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού», υπονοώντας ότι τα όρια εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας δεν είναι απεριόριστα όταν, ιδιαίτερα σε καιρό πολέμου, ενισχύονται οι πολιτικοί κίνδυνοι πειθάρχησης των εργαζομένων.

Πρόκειται για πολεμικό ανακοινωθέν της Κομισιόν που προειδοποιεί ότι οι στατιστικές «προβλέψεις» της οικονομίας σε καιρό πολέμου δεν υπακούουν στους καθιερωμένους «νόμους των πιθανοτήτων». Είναι χαρακτηριστική η χτεσινή δήλωση του Κλάους Ρέντλινγκ, διευθυντή της «αρμόδιας» οικονομικής Γενικής Διεύθυνσης της Κομισιόν που τόνισε ότι οι οικονομικές «προβλέψεις» της Κομισιόν «δε» λαμβάνουν υπόψη όλες τις συνέπειες μιας πολεμικής σύρραξης στο Ιράκ, αφού «προς το παρόν δε γίνεται πόλεμος» (!!!)

Σύμφωνα με τον Κλ. Ρέντλινγκ οι «προβλέψεις» έλαβαν υπόψη «κυρίως» τις επιπτώσεις «στην τιμή του πετρελαίου και στην εμπιστοσύνη των καταναλωτών». Η Κομισιόν αναγνωρίζει στο «μαύρο» σενάριο «προβλέψεων» ότι υπάρχουν απροσδιόριστες συνέπειες για το παγκόσμιο εμπόριο, αφού οι «γεωπολιτικές εντάσεις» προδιαθέτουν σε νέα «επιδείνωση των σχέσεων με τον ισλαμικό κόσμο» και σε ενίσχυση των «τρομοκρατικών επιθέσεων». Στον καιρό του πολέμου, οικονομία και πολιτική μπερδεύονται επικίνδυνα, ακόμα και για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Η υπαγορευόμενη ανακοίνωση της Κομισιόν (βλ. «Ρ», 14/3/2003) χαρακτηρίζεται από την εμφανή έλλειψη αριθμών και τη σκληρή ταξική γλώσσα που συνηθίζει, σε έκτακτες καταστάσεις, το Γενικό Επιτελείο του κεφαλαίου στις Βρυξέλλες. Η Κομισιόν αναθεωρεί προς τα κάτω τις οικονομικές «προβλέψεις] του περασμένου Νοέμβρη, που έκαναν λόγο για αύξηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ κατά «1,8%» το 2003. Τώρα, στη βάση της τριμηνιαίας «ανακοίνωσης», που θα «επισημοποιηθεί τον ερχόμενο Απρίλη, η Κομισιόν «προβλέπει» αύξηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ από «1,3%» μέχρι «1,0%» 2003, λαμβάνοντας υπόψη και «ορισμένες» συνέπειες από ένα «ενδεχόμενο πόλεμο στο Ιράκ».

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) «προβλέπει» 13,3% αύξηση του ΑΕΠ στη «ζώνη ευρώ» για το 2003, και η UNICE (ο σύνδεσμος Ευρωπαίων βιομηχάνων) 1,2%. Η Κομισιόν κάνει λόγο για ακόμη πιο «απαισιόδοξες» εκτιμήσεις και ο Κλ. Ρέντλινγκ έκανε λόγο για αύξηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ το 2003 «της τάξης του 1%». Πρόκειται για «προβλέψεις» στη βάση «περιορισμένων» συνεπειών από τον πόλεμο στο Ιράκ και, η ίδια η Κομισιόν, δεν αποκλείει «στασιμότητα ή και ύφεση», δηλαδή ακόμη και μείωση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ το 2003.

Σύμφωνα με την Κομισιόν «είναι δύσκολη η εκτίμηση των συνεπειών (...) οι συνέπειες ενός πολέμου μπορεί να είναι σχετικά περιορισμένες στην περίπτωση που αφορούν μόνο στην τιμή του πετρελαίου και, μάλιστα, αν οι τάσεις μπορούν να αντιστραφούν γρήγορα. Αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί τέτοιου είδους «περιορισμένες συνέπειες»; Κανείς. Ούτε, βέβαια, η Κομισιόν. Πρόκειται, απλά, για «ασκήσεις επί χάρτου» ενόψει πολέμου (...) Σύμφωνα με την Κομισιόν η παρούσα «φάση βραδείας ανάπτυξης» οφείλεται και σε «δομικές» ανεπάρκειες της ευρωπαϊκής οικονομικής και αναφέρονται «τουλάχιστον τρεις»: η κατάρρευση των χρηματιστηρίων «στα επίπεδα του 2000» η «ανάγκη εξυγίανσης» των λογαριασμών των επιχειρήσεων και η «ανεπαρκής αντίσταση» της οικονομίας στο «σοκ» της παγκόσμιας κρίσης. Από την πλευρά του ο αρμόδιος για τα οικονομικά Ισπανός επίτροπος Π. Σόλμπες εστίασε την προσοχή του προς το πεδίο της ταξικής εκμετάλλευσης.

Σύμφωνα με τον Π. Σόλμπες «η Ευρώπη υποφέρει από χαμηλή αποδοτικότητα και ακαμψία», και γι' αυτό δεν κινείται «όσο γρήγορα έπρεπε» προς την ικανοποίηση των λεγομένων «κριτηρίων της Λισαβόνας» για «ανταγωνιστικότητα και απασχόληση», δηλαδή για «ευελιξία της αγοράς εργασίας και ριζική ανατροπή του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου». Αυτό θα συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών (20-21 Μάρτη). Με άλλα λόγια, η ανεπάρκεια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενόψει των αναγκών του πολέμου και τις «γεωπολεμικής έντασης» και η «συνεισφορά» των εργαζομένων της Ευρώπης στα σχέδια κυριαρχίας των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων».