Το 1989 «έφυγε νύχτα» από την Ιορδανία, όπου έκανε μπίζνες ως τραπεζίτης. Καταδικάστηκε ερήμην με ποινή τριακονταετούς κάθειρξης, με την κατηγορία της απάτης και της κατάχρησης της ίδιας του της τράπεζας, της «Petra Bank».

Βρήκε καταφύγιο στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ, όπου ανέπτυξε στενές σχέσεις με το Ιρακινό Εθνικό Κογκρέσο. Το 1992, μάλιστα, έγινε πρόεδρος της συγκεκριμένης οργάνωσης. «Λεπτομέρεια»: Το Εθνικό Ιρακινό Κογκρέσο, με έδρα τις ΗΠΑ, που πλασαρίστηκε σαν οργάνωση «αντικαθεστωτικών της δημοκρατικής ιρακινής εξόριστης αντιπολίτευσης», είναι ένα κατασκεύασμα, το οποίο δημιουργήθηκε, χρηματοδοτείται και συντηρείται από τη CIA.

Ο εν λόγω απατεώνας είναι τόσο... απατεώνας που ακόμα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προχώρησε πέρσι στην παύση - επισήμως τουλάχιστον - της χρηματοδότησης της συγκεκριμένης οργάνωσης διότι, όπως ανακοινώθηκε, από τα 5 εκατομμύρια δολάρια που την είχε επιχορηγήσει, τα μισά είχαν κάνει φτερά!

***

Φυσικά δεν πρόκειται για άλλον από τον Αχμάντ αλ Τσαλαμπί. Είναι ο «κύριος» που οι Αμερικάνοι τον έχουν ήδη μεταφέρει στη Νασιρίγια και τον προαλείφουν για «Τσολάκογλου» του... «απελευθερωμένου» και «δημοκρατικού» Ιράκ.

Οπως βλέπετε και στην περίπτωση του Μπους, ισχύει αυτό που λένε οι Αμερικάνοι για το «ποιόν» των συνεργατών τους από την εποχή κιόλας του Ρούζβελτ, μια «γραμμή» που εφαρμόστηκε σε πλήθος περιπτώσεων (Πινοτσέτ, Σομόζα, Μπατίστα, Παπαδόπουλος κ.ά.) και τώρα επαναλαμβάνεται στο Ιράκ: «Το ξέρουμε ότι είναι καθίκι, αλλά αρκεί που είναι δικό μας καθίκι»!