Ως πρώτους στόχους, στη «δράση» της «ειρηνόφιλης» συμμαχίας της ΕΕ, ο κύριος Σολάνα αναφέρει συγκεκριμένα το Ιράν (και τα πετρέλαιά του) και, ασφαλώς, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας και τη σοσιαλιστική Κούβα. Και όλα αυτά, βέβαια, να γίνουν «εν αγαστή συμπνοία» και συνεργασία με τους εταίρους και συμμάχους των ΗΠΑ, με τους οποίους, υποτίθεται, είχαν διαφωνήσει, στην απρόκλητη και παράνομη επίθεση κατά του Ιράκ. «Ορισμένες χώρες», αναφέρει σε άλλο σημείο του κειμένου του ο κύριος Σολάνα, «έχουν αυτοτοποθετηθεί εκτός των ορίων της διεθνούς κοινωνίας. Μερικές επιζητούν τη μόνωση, ενώ άλλες παραβιάζουν συστηματικά τους διεθνείς κανόνες εσωτερικής διακυβέρνησης ή εξωτερικής συμπεριφοράς. Είναι επιθυμητό να επανέλθουν στη διεθνή κοινότητα αυτές οι χώρες. Οσες αρνούνται να το πράξουν, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η στάση τους συνεπάγεται κάποιο τίμημα». Με λίγα λόγια, δηλαδή, φασιστική και αποικιοκρατική νοοτροπία με ...τα τσαρούχια. Χωρίς μισόλογα και προσχήματα, λένε καθαρά προς κάθε ανεξάρτητο κράτος: «`Η υποτάσσεσαι και παραδίνεσαι άνευ όρων, ή σε ισοπεδώνουμε και αναλαμβάνουμε εμείς τη διακυβέρνηση (και τη λεηλασία) της χώρας σου».