1. Οίκος Σημίτη: Η βαθιά κρίση των σοσιαλιστών ταράζει την ήμερη φύση του πρωθυπουργού. Κάθε τόσο ένας Νεονάκης φέρνει ως δώρο ένα σκάνδαλο κάνοντας καλοκαιρινό τον οίκο Σημίτη. Ο ηγέτης με την ήρεμη φύση, αν και έδειξε την πόρτα στον Λαλιώτη, ξέρει ωστόσο ότι τα σκάνδαλα έτσι δε διαγράφονται. Ο ηγέτης έχει τώρα πια μόνο δύο λύσεις να προτείνει: `Η θ' αρχίσει να μοιράζει απλόχερα τρελόχαρτα στους υπουργούς του ή θα πρέπει να τους πείσει πως η αυτοκτονία δεν είναι αμαρτία όταν πρόκειται για μια μεγάλη ιδέα όπως είναι το ΠΑΣΟΚ.

2. Οίκος Χριστόδουλου: Οι διαμαρτυρίες για τους οίκους ανοχής των πατέρων της Ιεράς Συνόδου δε συνάδουν με τη ζωή και το έργο του πρόωρα χαμένου Ιησού Χριστού. Ο ίδιος, όπως είναι γνωστό ακόμα και στο γάτο μου, άφησε τη μοναδική Μαγδαληνή να τον φροντίσει αλείβοντάς τον με τον περίφημο μύρο. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός δε φοβόταν τίποτα. Γιατί λοιπόν ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν αφήνει λίγο τον εαυτό του ελεύθερο και, αντί να πηγαίνει μόνο στους οίκους της Λάτση και του Βαρδινογιάννη, να μην κατεβαίνει προς τους οίκους ανοχής στο Μεταξουργείο, για να αντικρίσει στα μάτια τον πεπτωτότα άγγελο και να εννοήσει πλήρως τι εστί πτώση;

3. Οίκος Μπερλουσκόνι: Η δεσποινίς Ευρώπη σφόδρα ταράχτηκε όταν, την κρίσιμη στιγμή που έκανε ψυχανάλυση, έμαθε τα τρομερά νέα: Οτι για αρκετούς μήνες πατέρας, αφεντικό και πατριάρχης του οίκου της θα είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Γνωστός και μη εξαιρετέος από τον ποινικό κώδικα, ο Μπερλουσκόνι δεν καταλαβαίνει τίποτα από τέτοιου είδους αντιδράσεις. Γνωρίζει πολύ καλά πως και το πόπολο της Ευρώπης μπορεί τώρα να διαμαρτύρεται, αλλά αργά και σταθερά θα καταλήξει, όπως πάντα, σε χασμουρητά. Μετά λοιπόν το κράξιμο που δέχτηκε απ' όλους τους Ευρωπαίους μέσα στο Κοινοβούλιο, αν και θύμωσε λίγο στην αρχή, πέρασε στα γέλια με την εξής φράση: «Ελάτε, παιδιά, μην κάνετε έτσι, έξι μήνες είναι και θα περάσουν γρήγορα».