Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνηση μονοπωλούν το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, τα οποία δίνουν την εντύπωση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε σχεδόν κοσμογονικές αλλαγές. Τι σχέση, όμως, έχουν όλα αυτά με τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και, πολύ περισσότερο, με τη λύση τους; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Και όμως, υπάρχει μια σχέση. Οι εξελίξεις, οι αλλαγές, οι ανακατατάξεις αυτές γίνονται ασφαλώς υπό την πίεση που ασκούν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ η λαϊκή δυσαρέσκεια και η διαφαινόμενη λαϊκή αποδοκιμασία στις επερχόμενες εκλογές. Δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία για την πολιτική της κυβέρνησης, όπως καταγράφεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Μόνον που η σχέση εξαντλείται εδώ, γιατί είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι αυτή η κινητικότητα μπορεί να οδηγήσει σε μια αλλαγή πολιτικής.

Εξάλλου, και οι τρεις ομιλητές κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, οι κ. κ. Σημίτης, Λαλιώτης, Χρυσοχοΐδης, κατέστησαν σαφές ότι θέμα πολιτικής δεν υφίσταται. Η πολιτική είναι δεδομένη και μόνο για τη διαχείρισή της μπορεί να γίνει λόγος. Είναι γνωστό, επίσης, ότι η νομή της εξουσίας είναι ο βασικός συνεκτικός ιστός ενός κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ και μπροστά στον κίνδυνο της απώλειάς της οι διαφορές άρδην υποχωρούν.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι οφείλουν να σπάσουν αυτό τον φαύλο κύκλο. Οι ίδιοι να θέσουν τα προβλήματα που τους απασχολούν στην ημερήσια διάταξη των πολιτικών εξελίξεων βγάζοντας εκτός ύλης τις χωρίς αντίκρισμα δικομματικές αντιπαραθέσεις. Το μέσο που διαθέτουν για να επιβάλουν τη συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα, όπως η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων, η κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, είναι οι αγώνες τους.

Ομως, και πάλι δεν αρκεί αυτό αν δε συνοδευτεί με ένα αποφασιστικό πλήγμα στο δικομματισμό. Με μια αποφασιστική καταδίκη-καταψήφιση του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και τη δυναμική ενίσχυση του ΚΚΕ. Για την ενίσχυση των αγώνων και για την αυθεντική ήττα της πολιτικής των δύο συνεταίρων, αλλά και όσων φλερτάρουν με την ιδέα να γίνουν τα αντιστηρίγματά τους.