Ε, λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, αυτό έκανε! Αναφέρθηκε στον Μίλερ, αναφέρθηκε σε όσους τον κατηγορούσαν (πότε;) για «στείρο αντιαμερικανισμό» και αφού συγκρατήθηκε για να μην πει και εκείνο το αλήστου μνήμης... «θα διώξουμε τις βάσεις» (!), φρόντισε να υπονοήσει ότι η αποπομπή του από τη θέση του γραμματέα είναι σε ένα βαθμό και «δάκτυλος των Αμερικανών»...

Οσο για τον περίφημο «αντιαμερικανισμό» των αντιπολεμικών διαδηλώσεων ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, ο Κ. Λαλιώτης γνωρίζει καλύτερα ότι αυτή η απύθμενη υποκρισία (και προσωπική του και του κόμματός του) δεν του ανήκει. `Η, τουλάχιστον, δεν του ανήκει ολόκληρη. Εδώ έφτασε ο Κ. Σημίτης να μιλάει περί «ειρήνης» την ίδια ώρα που έδινε τη Σούδα, ο Κ. Λαλιώτης θα κωλυόταν;..

Αλλά, αν τελικά είναι έτσι, τι άλλο συνιστούν τα παραπάνω, εκτός από ομολογίες - και μάλιστα από πρώτο χέρι - για τις «ιδιαίτερες» σχέσεις που έχει αυτό το τόσο «σοσιαλιστικό» κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, με τις ΗΠΑ, σε βαθμό που οι Αμερικάνοι να του καθορίζουν από τους γραμματείς και τους υπουργούς Εξωτερικών του, μέχρι (λέμε τώρα) και τους προέδρους του;..