«Διάλογο» προτείνει η κυβέρνηση λοιπόν, βρίσκοντας ορισμένους - ευτυχώς ελάχιστους - αποδέκτες από το χώρο της αντιπολίτευσης, οι οποίοι, μάλιστα, μέμφονται το ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή με σαφήνεια ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να πάρει μέρος στο διάλογο που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, απορρίπτοντας εξαρχής το συγκεκριμένο σχέδιο, αφού, κατά τη γνώμη μας, κάθε συμμετοχή στη διαδικασία αυτή αποπροσανατολίζει και αποδυναμώνει το κύριο, που είναι η διεκδίκηση της απλής αναλογικής.

Αλήθεια, όμως, για ποιο διάλογο πρόκειται;

***

Μήπως εννοούν «διάλογο», τις συζητήσεις, τις εκδηλώσεις, την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, τις προτάσεις των μαζικών κοινωνικών οργανώσεων, όλα αυτά, δηλαδή, που συμβαίνουν καθημερινά μέσα στην ελληνική κοινωνία;

***

Μήπως εννοούν «διάλογο» αυτό που γίνεται στις συζητήσεις στη Βουλή, στις επιτροπές της, στις καταθέσεις νομοσχεδίων κλπ.;

***

Μήπως εννοούν διάλογο αυτόν, που, έτσι κι αλλιώς, γίνεται, μέσα από τον Τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, με συνεντεύξεις, άρθρα κλπ.;

***

Μήπως εννοούν διάλογο τη συμμετοχή στις συναντήσεις που ζητά η κυβέρνηση για ενημέρωση και παρουσίαση των θέσεών της και την ταυτόχρονη γνωστοποίηση των θέσεων των κομμάτων, με τα οποία συναντάται, όπως οι πρόσφατες με τον υπουργό Εσωτερικών, κ. Σκανδαλίδη;

Μα, όλα αυτά έγιναν, γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται σε καθημερινή σχεδόν βάση. Και με αφορμή το νέο εκλογικό νόμο. Και ανακοινώσεις μαζικών φορέων εκδόθηκαν και διαμαρτυρίες οργανώθηκαν και θα συνεχίσουν να οργανώνονται και προτάσεις κατατέθηκαν και συνεχίζουν να κατατίθενται. Και συζητήσεις έγιναν στη Βουλή και θα ξαναγίνουν και προτάσεις νόμου κατατέθηκαν για εκλογικό νόμο από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, το ΣΥΝ και 1 βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, όχι μία αλλά δύο φορές. Και συναντήσεις με όλα τα κόμματα είχε η κυβέρνηση, μέσω του κ. Σκανδαλίδη, όπου ενημέρωσε για το κυβερνητικό σχέδιο και άκουσε τις πρώτες απόψεις όλων των κομμάτων και θα ακολουθήσουν γραπτές προτάσεις από όλα τα κόμματα, όπως τα ίδια ανακοίνωσαν, κλπ.

Τότε τι ακριβώς εννοεί η κυβέρνηση; Ποιο λάκκο σκάβει και για ποιον; Τι, αλήθεια, υποτιμούν ή δεν έχουν αντιληφθεί οι οπαδοί της αποδοχής της κυβερνητικής πρότασης για «διάλογο» πάνω στο σχέδιο εκλογικού νόμου;

Να μας επιτρέψετε να θυμίσουμε το πώς, το πότε και το γιατί έγινε αυτή η κυβερνητική πρόταση διαλόγου. Κι αυτό γιατί θεωρούμε πολύ σημαντικό ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος να έχει υπόψη το σκηνικό, μέσα στο οποίο στήνεται το «παιγνίδι» του πολιτικού συστήματος:

1. Η κυβέρνηση, φέρνει αυτόν τον εκλογικό νόμο και την πρότασή της για «διάλογο» σε μια περίοδο, κατά την οποία πραγματοποιεί νέα επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και στα κοινωνικά δικαιώματα, κάτω από το βάρος της προσαρμογής της στις επιλογές της ΕΕ, που δίνει εντολή να πέσει ακόμα πιο χαμηλά η τιμή της εργατικής δύναμης, να διατηρηθούν και μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών.

2. Φέρνει αυτήν την πρόταση σε μια περίοδο, κατά την οποία μεγαλώνουν η λαϊκή δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση απέναντι στην πολιτική της, αλλά και γενικότερα ενάντια στο σύνολο της σαπίλας του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, όπου ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ δεν αφορά διαφορετικές στρατηγικές, αλλά το ποιος θα εξασφαλίσει και διασφαλίσει την εύνοια της πλουτοκρατίας, για να μπορέσει να κάτσει στο σβέρκο του λαού, είτε ως γαλάζιος είτε ως πράσινος διαχειριστής.

3. Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι η πρόταση για «διάλογο» ήρθε σαν απόρροια της προετοιμασίας της κοινής γνώμης από τα φιλικά προς την κυβέρνηση Μέσα, για τις δήθεν ρηξικέλευθες προτάσεις του πρωθυπουργού, που θα έβγαζαν το ΠΑΣΟΚ από τη δεινή θέση και την εσωκομματική του κρίση, η οποία εξελίσσεται και στη βάση της δυσαρέσκειας ενός τμήματος της λαϊκής επιρροής του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη βάση - κυρίως αυτό - της καλύτερης εξυπηρέτησης των συνολικών αναγκών του συστήματος.

4. Η πρόταση αυτή στόχευε και στοχεύει - παρότι έχει αποδυναμωθεί σημαντικά μετά τη σαφή στάση του ΚΚΕ - στη βελτίωση του κομματικού προεκλογικού προφίλ του ΠΑΣΟΚ, στη μετατόπιση της συζήτησης από τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τα λαϊκά στρώματα, σε μιαν ατέρμονη συζήτηση, σε ένα «διάλογο» - αλισβερίσι για ένα δήθεν αναλογικότερο εκλογικό νόμο.

5. Η πρόταση αυτή του «διαλόγου» έχει στόχο, εκτός των άλλων, να εγκλωβίσει στη συζήτηση άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, όπως το ΔΗΚΚΙ και το ΣΥΝ, σε ένα «διάλογο» επαφής και διείσδυσης για καθαρά προεκλογική αξιοποίηση (μέσω του εγκλωβισμού αριστερών ψηφοφόρων στο δόκανο του ΠΑΣΟΚ), αλλά και για μετεκλογική αξιοποίηση (με το «κοκαλάκι» που πετάει για το άνοιγμα μελλοντικά του δρόμου και για κυβερνητική συμμετοχή - συνεργασία αυτών των δυνάμεων).

Εντελώς διαφορετική, όμως, είναι - πρέπει να είναι - η προσέγγιση του ζητήματος αυτού από τον κόσμο της αριστεράς, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, που θέλουν να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο για το λαό, μακριά από δόκανα της άρχουσας τάξης, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Βασικός όρος για να αντιπαλευτεί ο δικομματισμός, για να πάψει να εγκλωβίζεται ο κόσμος σε λογικές που προωθούν εναλλάξ ή ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είναι να εμποδίσουν, να μη διευκολύνουν τις δυνάμεις αυτές να παίζουν με τον πόθο και την αγωνία των απλών ανθρώπων του λαού μας. Να μην τους δίνουν άλλοθι προοδευτικότητας και φιλο-αριστεροσύνης. Να μην μπουν - σε καμιά περίπτωση - στη λογική των διαπραγματεύσεων και διαλόγων, που οδηγούν σε μικρότερα ή μεγαλύτερα τελικά ανταλλάγματα.

Δε γίνεται φιλολαϊκότερο ένα εκλογικό σύστημα με το να πάρει ένα λεγόμενο μικρό κόμμα 1 ή 2 βουλευτές παραπάνω, ή με το να εκλιπαρήσει για μείωση του πλαφόν σε 2,5% από 3% για την είσοδο στη Βουλή, όταν η βασική φιλοσοφία είναι καλπονοθευτική, είναι λογική ενίσχυσης του δικομματισμού, υποκλοπής της λαϊκής ψήφου.

Είναι τραγική αυταπάτη σήμερα να θεωρούν ορισμένοι ότι μπορεί να υπάρξει πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδος, δίχως να κοπεί ο ομφάλιος ρόλος με το δικομματικό σύστημα, με το σημερινό κυβερνητικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρόκειται για σοβαρό λάθος και θα είναι ακριβώς αυτός ο ίδιος ο ομφάλιος λώρος που θα τους πνίξει.

Το ΚΚΕ δεν παίζει σε κανένα από αυτά τα ταμπλό. Δεν παζαρεύει την απλή αναλογική. Δεν αποδυναμώνει τον αγώνα γι' αυτήν, δίνοντας άλλοθι στο δικομματισμό, με συμμετοχή στον προσχηματικό διάλογο. Απαιτεί εδώ και τώρα ανόθευτη απλή αναλογική, χωρίς το πλαφόν του 3%, χωρίς κανένα παζάρι εγκλωβισμού δυνάμεων με τον ένα ή άλλο τρόπο. Σταθερά έχει το μέτωπό του στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και στις απόψεις που συσκοτίζουν οπορτουνιστικά το ρόλο τους.

Το κύριο είναι, η εκλογική μάχη να αποφέρει ουσιαστική μείωση και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τον όσο γίνεται πιο μαζικό απεγκλωβισμό δυνάμεων από το δόκανο του δικομματισμού - διπολισμού, γιατί διαφορετικά θα οδηγεί στην εκμετάλλευση της λαϊκή ψήφου - όποιο εκλογικό σύστημα και αν ισχύει - και στην ανενόχλητη προώθηση και εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων.