«Αναγνωρίζουμε την αξία της οικονομίας της αγοράς, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας. Δεν πιστεύουμε όμως στην ηγεμονία της αγοράς. Αρνούμαστε την απορρόφηση όλων των τομέων και των πτυχών της κοινωνικής ζωής από την οικονομία». Το απόσπασμα αυτό είναι από την πρόσφατη ομιλία του Κ. Σημίτη στο φεστιβάλ των Σοσιαλιστικών Νεολαιών στα Καμένα Βούρλα. Και το σημειώνουμε, γιατί την ίδια ουσιαστικά άποψη έχει και ο ΣΥΝ - με κάποιες επιπλέον φραστικές κοινωνικές αναφορές - αλλά και η ΝΔ - με κάποιες φραστικές διαφορές, περί γνήσιας απελευθέρωσης της αγοράς. Καμιά πολιτική δύναμη, είτε στην Ελλάδα είτε στον υπόλοιπο κόσμο, ακόμα και η πλέον νεοφιλελεύθερη, δεν αποδέχεται την ολοκληρωτική και απόλυτη υποταγή των πάντων στην αγορά. Αλλωστε, κάτι τέτοιο θα ήταν ουσιαστικά συνώνυμο με αυτοχειριασμό. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, από τις πλέον νεοφιλελεύθερες μέχρι τις λεγόμενες κεντροαριστερές, επιχειρούν να διαχειριστούν την οικονομία της αγοράς και, πρωτίστως, την εξυπηρέτηση των θεμελίων της, δηλαδή, των μεγάλων επιχειρήσεων. Και, βέβαια, μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές, αλλά αυτές είναι τόσες και τέτοιου περιεχομένου, όσες έχουν σήμερα ο Μπερλουσκόνι και ο Μπλερ, με τον Σρέντερ και τον Σιράκ.

Ετσι κι αλλιώς, καμιά από τις προαναφερόμενες δυνάμεις δεν έχει στο κέντρο της πολιτικής της τα λαϊκά συμφέροντα. Στη θέση αυτή βρίσκεται στρογγυλοκαθισμένη «η αξία της οικονομίας της αγοράς».