«Υπέρ της συγκρότησης του "τρίτου πόλου" στην πολιτική ζωή από τις δυνάμεις της Αριστεράς τάχθηκε ο κ. Μ. Γλέζος». Αυτά έγραφαν οι χτεσινές εφημερίδες, δημοσιεύοντας και σχετική δήλωση του Μ. Γλέζου, σύμφωνα με την οποία «... η σημερινή πολυδιάσπαση ωφελεί το δικομματισμό και μόνον».

Και δε λέμε, έχει βάση το επιχείρημα ότι η όποια πολυδιάσπαση ωφελεί το δικομματισμό. Το κρίσιμο ερώτημα, όμως, είναι άλλο: Οποιοι σήμερα μιλούν για «τρίτο πόλο», εννοούν έναν ακόμη διαχειριστή της αγοράς και των νόμων της και, μάλιστα, εκλογικού χαρακτήρα, στο πλάι του δικομματισμού ή έναν πόλο, που θα έχει στο κέντρο της πολιτικής του τα λαϊκά συμφέροντα και την ουσιαστική αντιμετώπιση και λύση των κοινωνικών προβλημάτων; Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η πρώτη περίπτωση οδηγεί κατ' ευθείαν στη δημιουργία ενός πόλου, που θα έχει στόχο τη μελλοντική διαπραγμάτευση και διεκδίκηση μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης, όπως προβλέπει και το προτεινόμενο από την κυβέρνηση νέο εκλογικό σύστημα. Λύσεις, που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε διάφορες χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, κλπ.) με γνωστά σε όλους αποτελέσματα και στις οποίες δεν τολμούν να αναφερθούν, ούτε καν αυτοί που τις σκέπτονται.

Στη δεύτερη περίπτωση, δεν αξίζει αναλυτικά να αναφερθούμε. Η πολιτική του ΣΥΝ και των «δορυφορικών» σ' αυτόν σχημάτων (ΚΕΔΑ κλπ.), κινείται σε διαχειριστικά της αγοράς πλαίσια και κάνει απαγορευτική την όποια δυνατότητα. Αλλά και πέρα από τις μεγάλες πολιτικές διαφορές και την ιδεολογικοπολιτική στενή συγγένεια του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ. Πέρα, επίσης, και από τα τόσα άλλα ζητήματα, όπως η φερεγγυότητα κλπ., η συγκρότηση ενός «λαϊκού πόλου» δε γίνεται ούτε με δηλώσεις στα ΜΜΕ, ούτε με κάποιες επαφές κορυφών. Χτίζεται σε βάθος χρόνου, μέσα στη λαϊκή πάλη, πρώτα απ' όλα από τις κοινωνικές δυνάμεις, με αλλαγές στους συσχετισμούς και τη συγκρότηση αυτού του πόλου, του μετώπου, σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση...