Ταμπέλες και βαριοί χαρακτηρισμοί, που δεν ωφελούν κανέναν και κυρίως τον κυπριακό λαό...

H ώρα είναι 11 π.μ. και περνάω την πράσινη γραμμή, τα σύνορα που χωρίζουν την ελεύθερη από την κατεχόμενη Κύπρο και μπαίνω στο ψευδοκράτος...

Και ξαφνικά, οι ιστορίες των παιδικών μου χρόνων παίρνουν σάρκα και οστά. Οι περιγραφές γίνονται πραγματικότητα κι εγώ ζω το παραμύθι... Βλέπω τι υπάρχει στην άλλη πλευρά του τοίχου. Προσπαθώ πέρα από συναισθηματισμούς - όσο είναι αυτό δυνατόν - να ερμηνεύσω τη στάση αυτών των ανθρώπων. Γιατί λένε «ναι» και γιατί, τελικά, πρέπει να ψηφίσουν «όχι»...

H περιπλάνηση στα σοκάκια της παλιάς πόλης με οδήγησε στην αγορά και στον παππού Μοχάμετ. «Εκόντεψε κόρη μου ο καιρός, να ζήσουμε όλοι μαζί», μου λέει και τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα. Είναι Τουρκοκύπριος πρόσφυγας και ελπίζει ότι ένα ενδεχόμενο «ναι» στα δημοψηφίσματα θα οδηγήσει σε μιαν ειρηνική συνύπαρξη, όπως πριν την εισβολή, αλλά δε γνωρίζει τις διχαστικές «πρόνοιες» του Κ. Ανάν...

Το ίδιο πιστεύει και ο Αλί, 50 χρόνων, έμπορος ρούχων, που μου ζητά να ψηφίσω «ναι», για να μπει τέλος σ' αυτήν την κατάσταση, «να πούμε "ναι" για να ζήσουμε ενωμένοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, θέληση να υπάρχει»...

H κατεχόμενη Λευκωσία είναι σαν ένα ταξίδι στο χρόνο. Μια χρονομηχανή, που σε γυρνά στο 1950. Μια πόλη χωρισμένη στα δύο. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ενας λαός, ο κυπριακός, που πληρώνει τη γεωπολιτική του θέση και την ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Οι Τουρκοκύπριοι λένε φανατικά «ναι». Οι Ελληνοκύπριοι λένε φανατικά «όχι». Μιλάμε για το λαό, όχι για τα κόμματα. Το φανατικό «ναι» είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια των Τουρκοκυπρίων, να πουν «εμείς θέλουμε να ζήσουμε ενωμένοι». Το φανατικό «όχι» των Ελληνοκυπρίων είναι «θέλουμε να ζήσουμε ενωμένοι, αλλά όχι με δυνάστες. Ενωμένοι ναι, αλλά ελεύθεροι, όχι σκλάβοι».

Αρκεί να δούμε ποιοι πιέζουν για «ναι», προκειμένου να πειστούμε.

«Ναι» ζητούν οι HΠA. Αυτοί που εξοπλίζουν τόσα χρόνια την Τουρκία με όπλα. Αυτοί που ζουν από τη σφαγή αμάχων. Αυτοί που έχουν συμφέροντα στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και ζητούν δρόμους προσέγγισής της.

«Ναι» ζητά η Βρετανία. Αυτή που πούλησε την Κύπρο στην Τουρκία. Αυτή που ό,τι και να γίνει, θα διατηρεί κυρίαρχες βάσεις, στο μαρτυρικό νησί.

Και μόνο γι' αυτό πρέπει να πούμε «όχι».

Οι λύκοι δε γίνονται πρόβατα και ο κυπριακός λαός δεν είναι κοπάδι, για να δεχτεί τη σφαγή του...