«Πρόκειται για ένα άδικο σχέδιο, τι εγγυήσεις μπορούν να δοθούν για ένα τέτοιο σχέδιο που οικοδομεί ένα μη κράτος;», επισήμανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες στο ραδιόφωνο του «Flash» και τον δημοσιογράφο Αντ. Κοκορίκο.

Σχετικά με το πώς βλέπει τις δηλώσεις που γίνονται τις τελευταίες μέρες και από τον ΟΗΕ και από τον Αμερικανό υπουργό και από Ευρωπαίους αξιωματούχους για το δημοψήφισμα, τόνισε: «Θα απαντήσω ψύχραιμα, απαλλαγμένη από την αγανάκτηση που νιώθω. Ολα αυτά τα πράγματα είναι θεατρινισμοί, για να περάσει το ΝΑΙ. Αν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν κάπως αλλιώς, δεν επρόκειτο να ασχοληθούν καθόλου με τις εγγυήσεις. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

Εχω υπόψη μου ότι ο πρόεδρος Παπαδόπουλος είχε ζητήσει από την αρχή κάποιες εγγυήσεις, πέρα από αυτά που έλεγε το ίδιο το "σχέδιο Ανάν", και αρνήθηκαν να τις εντάξουν μέσα στο "σχέδιο Ανάν". Εγγυήσεις θεωρούν τις εγγυήτριες δυνάμεις. Αυτή ήταν η απάντηση: Αφού έχουμε εγγυήτριες δυνάμεις, αυτή είναι και η εγγύηση.

Δεύτερο, πρόκειται για ένα άδικο σχέδιο. Τι εγγυήσεις μπορούν να δοθούν για ένα τέτοιο σχέδιο, το οποίο οικοδομεί ένα μη κράτος;

Τρίτο, μιλάμε για έναν ορίζοντα 15ετίας. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει!

Τέταρτο, ξέρουμε ότι το κεφάλαιο 7, το οποίο προϋποθέτει το Συμβούλιο Ασφαλείας να έχει ομοφωνία, αφορά στην εκτίμηση ότι διασαλεύεται η παγκόσμια ειρήνη. Κι εγώ σας λέω: Ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας θα θεωρήσει ότι αν π.χ. η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν επιστρέψει κάποια χωριά - γιατί για κάτι τέτοιο ζητούνται εγγυήσεις - θα το θεωρήσει αυτό διασάλευση της παγκόσμιας ειρήνης; Εδώ έγιναν πόλεμοι, εξαπολύονται πόλεμοι, τοπικοί μεν αλλά παγκόσμιας σημασίας, και δε θεωρείται ότι διασαλεύεται η παγκόσμια ειρήνη. Εδώ δεν έγινε αυτό ούτε για το τρομοκρατικό χτύπημα της Ν. Υόρκης, ούτε για το Ιράκ, ούτε για τίποτα. Αν ήμουν Κύπρια, αν ζούσα εκεί, δε θα θεωρούσα ότι αυτό για μένα αποτελεί εγγύηση, όταν ξέρουμε ότι αυτό το κεφάλαιο θα ενεργοποιηθεί μόνο όταν υπάρχει κάποια πολιτική σκοπιμότητα και όταν διαταράσσεται το δίκαιο».

Στην ερώτηση: «Ολοι λένε, ακόμη κι αυτοί που υποστηρίζουν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ότι είναι μια συμφωνία πολύ δύσκολη, πολύ σκληρή για την ελληνική πλευρά, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα, τα οποία είναι οπωσδήποτε καλά, όπως ο τερματισμός της παράνομης στρατιωτικής παρουσίας στο βόρειο τμήμα, ή η απαγόρευση εγκατάστασης άλλων Τούρκων εποίκων, ή η επανάκτηση από την ελληνική κοινότητα κάποιων εδαφών...», η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Κι ένα κακό σχέδιο πρέπει να έχει κάποια στοιχεία, για να συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές. Ομως, για μας το κυριότερο είναι τι κράτος είναι αυτό. Εχουμε ένα κράτος το οποίο, για να λειτουργήσει, υπάρχουν δύο κράτη χωριστά με περισσότερες αρμοδιότητες απ' ό,τι το καπέλο της κοινής διοίκησης, υπάρχουν από πάνω τρεις εγγυήτριες δυνάμεις και παραπάνω ένα διεθνές δικαστήριο, σ' έναν κόσμο, ο οποίος βασανίζεται από πολέμους, επιθέσεις, αλλαγές συνόρων. Και πάνω απ' όλα, από ανατροπές συνθηκών και συμβάσεων, που έχουν γίνει. Για πάρτε τη συνθήκη του Οσλο. Ηταν κι αυτή ένας οδυνηρός συμβιβασμός, γιατί δε δημιουργούσε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Δεν εφαρμόστηκε το Οσλο, το οποίο το είχαν αποδεχτεί και οι Παλαιστίνιοι. Αρχισε ο εποικισμός κλπ. Δεν εφαρμόστηκε το Οσλο. Θα βρουν τρύπες - να το πω έτσι - και δε θα εφαρμοστεί ούτε κι αυτό, πέραν της δυσλειτουργικότητας που έχει».

Ερωτώμενη αν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί άλλη λύση του κυπριακού προβλήματος στο μέλλον, μέσα από τις διαδικασίες της ΕΕ, τόνισε: «Θα σας πω. Αν υπογράψει κανείς τη συνθήκη είναι αυτοκτονία. Δηλαδή, δένει τα χέρια του. Εδώ, ο κ. Φερχόιγκεν επικαλείται προσωπικές διαβεβαιώσεις που φαίνεται έδωσαν ο κ. Κληρίδης και ο κ. Σημίτης το 1999 στο Ελσίνκι. Και τις επικαλείται και μάλιστα τις μετακυλίει και στην επόμενη κυβέρνηση. Οταν, λοιπόν, κάποιος υπογράψει δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει τίποτε. Οταν δεν υπογράψεις - και μάλιστα έχει μεγάλη σημασία και στις σημερινές συνθήκες και στη συγκεκριμένη περιοχή να υπάρχει κι ένα ΟΧΙ - το θέμα μένει ανοιχτό. Δεν είναι εύκολο να το αγνοήσουν. Θα μου πείτε ο συσχετισμός δύναμης είναι ο καλύτερος; Οχι, δεν είναι ο καλύτερος. Αλλά εν πάση περιπτώσει διεκδικείς, παλεύεις. Είναι σαν να έχεις ασθένεια από την οποία, ας πούμε, αν δεν κάνεις τίποτα πεθαίνεις μέσα σε μια βδομάδα, ενώ αν παλέψεις να βρεις μια εναλλακτική θεραπεία μπορεί να ζήσεις αρκετά χρόνια, αλλά μπορεί και να επιβιώσεις. Δε βάζω υπογραφή ότι το Κυπριακό σε 5 χρόνια θα έχει επιλυθεί. Νομίζω όμως ότι υπάρχουν ελπίδες. Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχουν διεκδικήσεις. Κι αυτό θα εξαρτηθεί κι από το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο στην Κύπρο. Δηλαδή, μιλάω για την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή πλευρά. Και το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο αν προσανατολιστεί σε μια σωστή κατεύθυνση, αυξάνει τις δυνατότητες να υπάρξει κάτι καλύτερο».

Τέλος, σχολιάζοντας τις απειλές και τους υπαινιγμούς διαφόρων κύκλων των Βρυξελλών ότι η ΕΕ θα νομιμοποιήσει, αμέσως μετά τα δημοψηφίσματα, τη σχέση της με το ψευδοκράτος, αν οι Τουρκοκύπριοι πούνε ΝΑΙ και οι Ελληνοκύπριοι ΟΧΙ, σημείωσε:

«Παρακολούθησα και διάβασα απόψεις που είναι και από την πλευρά του ΟΧΙ και από την πλευρά του ΝΑΙ. Λένε το εξής πράγμα: Οτι η συνθήκη ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ απαγορεύει να γίνει αυτό. Διότι ένα κράτος μπαίνει. Δεν μπαίνουν δύο. Τώρα ποια κράτη θα αναγνωρίσουν την τουρκοκυπριακή πλευρά; Κράτη που έχουν μια βαρύτητα εν πάση περιπτώσει στις διεθνείς σχέσεις, ή κράτη που δεν παίζουν κάποιον ιδιαίτερο ρόλο; Μόνο το Αζερμπαϊτζάν βγήκε. Η ΠΓΔΜ, αν θυμάμαι καλά, είχε αναγνωρίσει το τουρκοκυπριακό κράτος. Δεν είναι όμως δυνάμεις που παίζουν ένα ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο».