Με βάση, λοιπόν, τις συγκρίσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων και με δεδομένες τις δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αυτό που αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα είναι ότι το μόνο κόμμα που είχε αύξηση σε ψήφους και σε ποσοστά συγκριτικά και με τις ευρωεκλογές του 1999 και με τις εθνικές εκλογές του 2004 είναι το ΚΚΕ.

Απ' αυτή την άποψη έχει μεγάλη σημασία για τη συνέχεια η εκτίμηση της ΚΕ του Κόμματος ότι «Το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, που συγκέντρωσε το ΚΚΕ, περικλείει μεγαλύτερη δυναμική από αυτή που εκφράστηκε σε ψήφους και σε ποσοστά.

Καταγράφονται πληρέστερα και σαφέστερα ορισμένες θετικές τάσεις υπέρ του ΚΚΕ και των γενικότερων θέσεων που έχουν αναδειχτεί τα τελευταία χρόνια, τόσο στις εθνικές εκλογές όσο και στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Η ψήφος στο ΚΚΕ το 2004 εκφράζει μεγαλύτερο πολιτικό βάθος από την ψήφο του 1999, αντιπροσωπεύει με μεγαλύτερη γνησιότητα τις πραγματικές τάσεις στο εκλογικό σώμα που δεν εκδηλώνονται στις εθνικές εκλογές, κάτω και από την πίεση των γνωστών εκβιαστικών διλημμάτων.... Αποδείχτηκε ότι δεν μπόρεσε να λειτουργήσει στην έκταση που ήθελαν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου η αντίληψη ότι τάχα το αδύνατο σημείο του ΚΚΕ είναι η θέση του για την ΕΕ.

Βεβαίως δε σημαίνει ότι όλοι οι ψηφοφόροι συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα με το Πρόγραμμα και τις Θέσεις του ΚΚΕ. Ωστόσο, αρχίζει να γίνεται πιο εμφανής η τάση χειραφέτησης στην ελληνική κοινωνία, ενός ριζοσπαστικού πόλου που κινείται σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. (Από την ανακοίνωσή με τις «πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004»).

Επίσης, είναι εντυπωσιακή η απώλεια σε ψήφους των δύο κομμάτων της πλουτοκρατίας συγκριτικά με τις εθνικές εκλογές του Μάρτη 2004. Παρ' όλ' αυτά δεν μπορούμε να αποσπαστούμε από το γεγονός ότι και σε ποσοστά και σε ψήφους και τα δύο κόμματα της πλουτοκρατίας κρατούν εγκλωβισμένη την πλειοψηφία του λαού. Γι' αυτό και έχει επίσης τεράστια σημασία για τη συνέχεια της δράσης μας, προκειμένου να απεγκλωβίζονται δυνάμεις από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, η εκτίμηση της ΚΕ ότι:

«... το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα δεν πρέπει να μας αποτραβήξει από το να σκύψουμε σε μια σειρά άλλα φαινόμενα και τάσεις που παραμένουν αρνητικά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Ομως, σήμερα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε από καλύτερες θέσεις.

Το υψηλό εκλογικό ποσοστό στη ΝΔ δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων δίνει πίστωση χρόνου στη νέα κυβέρνηση, δεν έχει αποσαφηνίσει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του προγράμματος και της πολιτικής της. Χρειάζεται σοβαρή δραστηριότητα, ώστε τα λαϊκά στρώματα να δουν την πολιτική της ΝΔ από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων και απαιτήσεων, χωρίς ψευδαισθήσεις και επανάπαυση.

Ταυτόχρονα απαιτείται δράση, ώστε τα λαϊκά στρώματα, που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ, να κατανοήσουν ότι αυτό δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του λαϊκού υπερασπιστή απέναντι στην πολιτική της ΝΔ και της ΕΕ. Η σκόπιμη αντιΚΚΕ προπαγάνδα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με την οποία εγκαλείται το ΚΚΕ για ακροδεξιές θέσεις, δεν απηχεί τους προβληματισμούς της βάσης του. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να ορθώσει διαχωριστικά τείχη ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα που επηρεάζει και το ΚΚΕ. Η τέτοια επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αποτελεί πρόσθετη απόδειξη για το είδος και την κατεύθυνση της λεγόμενης ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης».(Από την ανακοίνωσή με τις «πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004»).

Ο οπορτουνισμός δέχτηκε ένα πλήγμα συγκριτικά και με τις δυο αναμετρήσεις και του 1999, αλλά και του 2004, παρά τη μικρή άνοδο σε ψήφους και ποσοστό συγκριτικά με τις εθνικές εκλογές. Οχι μόνο για την απώλεια της μιας ευρωκοινοβουλευτικής έδρας, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να καρπωθεί μεγαλύτερο μέρος από τις 12.003 ψήφους από την απώλεια των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Το ΚΚΕ καρπώθηκε 141.204 ψήφους. Είναι τόσο σημαντικό συγκριτικά με τις απώλειες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Δεν είναι μόνον αυτό, αλλά κυρίως η καταγραφή της τάσης. Ας μην ξεχνάμε ότι επιδίωξη του ΣΥΝ ήταν από τις προηγούμενες εκλογές η αντιστροφή της σχέσης της δύναμής του συγκριτικά με τη δύναμη του ΚΚΕ, δηλαδή να ενισχυθεί ξεπερνώντας τη δύναμη του ΚΚΕ. Εδώ πήρε απάντηση σε δύο συνεχόμενες εκλογικές μάχες. Ξεμπερδέψαμε με τον οπορτουνισμό; Το μέτωπό μας πρέπει να είναι συνεχώς ανοιχτό ενάντιά του, όπως και ενάντια στην πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκτιμά ως προς τα παραπάνω πως «Αποδείχτηκε επίσης ότι η προπαγάνδα που καλλιεργείται με ιδιαίτερη έμφαση από την ηγεσία του ΣΥΝ περί του "απομονωμένου και αντιευρωπαϊκού" ΚΚΕ δεν πιάνει τόπο, ανάλογα με τις προσπάθειες που κάνουν οι εφευρέτες και εμπνευστές της. Η πολιτική του ΣΥΝ, να εξαγνίζει και να μακιγιάρει το χαρακτήρα και την πολιτική της ΕΕ, είναι επιζήμια για την άνοδο της πολιτικής συνείδησης και τη ριζοσπαστικοποίηση στις σύγχρονες συνθήκες».

Τέλος, έγινε πολλή συζήτηση για την αποχή. Μεγάλο τμήμα λαϊκών δυνάμεων δεν ψήφισε. Την πλήρωσαν σε ψήφους τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Αυτό δείχνει επίσης μια τάση τιμωρίας της πολιτικής τους και της πολιτικής του ευρωμονόδρομου. Η οποία όμως δεν εκφράστηκε συνειδητά σε επιλογή διεξόδου προς όφελός τους με ενίσχυση του ΚΚΕ. Εχει συνεπώς μεγάλη σημασία ως προς αυτό η εκτίμηση της ΚΕ στην ανακοίνωσή της με τις «πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004» που αναφέρει τα εξής:

«Το φαινόμενο της μεγάλης αποχής δεν εκφράζει στο σύνολό του τάση απάθειας και αδιαφορίας. Ενα σημαντικό μέρος του εκφράζει αμφισβήτηση της πολιτικής της ΕΕ, δυσφορία, έλλειψη εμπιστοσύνης στις αποφάσεις και ανησυχία. Γι' αυτό και έχει σημασία να βγουν συμπεράσματα ότι η αποχή δεν είναι ο σωστός τρόπος καταδίκης, τιμωρίας της κυρίαρχης πολιτικής. Ολοι αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να αποφασίσουν να δράσουν ενεργητικά για τα λαϊκά δικαιώματα, να συναντηθούμε σε κοινή δράση στο κίνημα, στα μέτωπα συσπείρωσης. Οι δυσαρεστημένοι από την πολιτική της ΕΕ, από τα κόμματα του δικομματισμού, είχαν επιλογή να κάνουν, ψηφίζοντας το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από όποιες ιδιαίτερες απόψεις έχουν.

Το φαινόμενο της αποχής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική και την ιδεολογία των κομμάτων εξουσίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα. Χρόνια τώρα πασχίζουν καθημερινά, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς προπαγάνδας, ρουσφετολογίας και εξαγοράς να συκοφαντήσουν και να φθείρουν τις αξίες της οργανωμένης λαϊκής πάλης, του ταξικού αγώνα, προβάλλοντας ως δήθεν υποκατάστατα την πολιτική του κοινωνικού διαλόγου, της λεγόμενης κοινωνικής συναίνεσης, της υποταγής. Ανάλογα συμπεράσματα προκύπτουν και από το φαινόμενο της μαζικής αποχής στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της διεύρυνσης».

Απ' αυτή την άποψη, οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές που παλεύουν μαζί τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα της αγροτιάς, των ΕΒΕ, στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, στα άλλα κοινωνικά κινήματα έχουν πολλή και σπουδαία δουλιά μπροστά τους. Η ανάπτυξη της δράσης και των ταξικών διεκδικητικών αγώνων πρέπει να «τραβά» δυνάμεις που εξέφρασαν μ' αυτό τον όχι συνειδητό τρόπο τη μη έγκριση της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων της πλουτοκρατίας στους λαϊκούς αγώνες στην κοινωνικοπολιτική πάλη. Δράση για την ωρίμανση της πολιτικής τους συνείδησης, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της απειθαρχίας, της ανυπακοής, της αντίστασης στην πολιτική της ΕΕ και των δυνάμεων που τη συναποφασίζουν, την εφαρμόζουν και τη στηρίζουν στη χώρα μας. Να απεγκλωβίζει δυνάμεις από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Είναι συστατικό μέρος της δουλιάς για τη μεγάλη λαϊκή κοινωνικοπολιτική συμμαχία στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Και πρέπει να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που θέτει η ΚΕ του ΚΚΕ για τη συνέχεια:

«Στο επόμενο διάστημα η εργατική τάξη, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι, οι ΕΒΕ και η μικρομεσαία αγροτιά, οι γυναίκες και η νεολαία, οι εργαζόμενοι επιστήμονες, οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού, οι οικονομικοί μετανάστες και μετανάστριες θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια νέα καταιγίδα αντιδραστικών μέτρων στα εργασιακά δικαιώματα, στην Παιδεία και την Υγεία, γενικότερα στην κοινωνική πολιτική, αλλά και στα δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι άμεσος ο κίνδυνος η κυβέρνηση της ΝΔ να συμμετάσχει, με ελληνικό σώμα, στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ. Χρειάζεται άμεση παρέμβαση και δράση, ενόψει του νέου πλαισίου του ευρωτρομονόμου, που προτίθεται στις επόμενες μέρες να φέρει η ΝΔ στη Βουλή, (ήδη τον κατέθεσε και εξαγγέλθηκαν οι πρώτες κινητοποιήσεις) με βάση και τις κατευθύνσεις της πρόσφατης εαρινής Συνόδου της ΕΕ.

Η ΕΕ θα στραφεί σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση από εδώ και εμπρός με βάση συγκεκριμένες αποφάσεις στην εαρινή Σύνοδο. Είναι το ζήτημα του Ευρωσυντάγματος και η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη που θα επηρεάσει παραπέρα αρνητικά τη δράση της ΕΕ, στην πορεία στρατιωτικοποίησής της...

Η ΚΕ καλεί τις Κομματικές Οργανώσεις να αναπτύξουν άμεσα νέους δεσμούς και δρόμους επικοινωνίας με τα λαϊκά στρώματα, τους εργατοϋπαλλήλους, τους ΕΒΕ, τη μικρομεσαία αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες, τους ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού. Να ανοίξουμε καινούριες φλέβες και δρόμους επαφής, με στόχο την κοινή δράση, την οικοδόμηση νέων κοινών μετώπων συσπείρωσης, την ενίσχυση των συνεργασιών και μετώπων συσπείρωσης που υπάρχουν. Η εντατική πολιτική και ιδεολογική δραστηριότητα του Κόμματος πρέπει να αναπτυχθεί πιο δραστήρια και διακριτά, αυτοτελώς και μέσα στη δράση για τα λαϊκά προβλήματα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η πολιτική και ιδεολογική επίθεση κατά των θέσεων και της δράσης του Κόμματος θα ενταθεί, όμως υπάρχει μεγαλύτερη εμπειρία όχι μόνο σε μας αλλά και στις ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις να την αποκρούσουμε προς όφελος της αναγέννησης του κινήματος και της χειραφέτησης από τη λογική του ευρωμονόδρομου και της ευρωυποταγής, του ευρωεθνικισμού.

Υπάρχει έδαφος η αντίθεση με τις επιλογές των μονοπωλίων, των κομμάτων που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, με τις επιλογές και τον προσανατολισμό της ΕΕ να μετατραπεί σε ένα ορμητικό ρεύμα σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο που θα βοηθήσει στο φούντωμα και στην αναγέννηση του εργατικού και γενικότερου λαϊκού κινήματος. Θα δώσει ώθηση σε συμμαχίες για βαθιές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης και στο επίπεδο της εξουσίας». (Από την ανακοίνωση με τις «πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004»).