ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του απεσταλμένου μας

Παναγιώτη ΚΑΚΑΛΗ).-

Βάναυση περιφρόνηση στα εκατομμύρια των «υπηκόων» της ΕΕ, που λίγα 24ωρα νωρίτερα είχαν στείλει μήνυμα αποδοκιμασίας και «απόρριψης» του γκρίζου και απωθητικού «οικοδομήματός» τους, επιφύλαξαν οι ηγέτες των 25 κρατών - μελών της στις Βρυξέλλες.

Υποκρινόμενοι ότι δήθεν προβληματίζονται για τη «χαμηλή συμμετοχή» και την «αδιαφορία» των πολιτών απέναντι στο «ευρωπαϊκό όραμά» τους, οι ηγέτες της ΕΕ ανέβασαν ταχύτητα στην επέλαση κατά των λαών, εντός και εκτός της ΕΕ. Με τις αποφάσεις που πήραν την Πέμπτη και την Παρασκευή στη Σύνοδο Κορυφής:

• Προχώρησαν την τρομο-θωράκιση της ΕΕ, δημιουργώντας νέους μηχανισμούς καταστολής και ενίσχυσης του ευρω-αστυνομικού κράτους.
• Εδωσαν ώθηση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο, αποδεχόμενοι το ρόλο του βοηθού σερίφη στο πλαίσιο της «νέας τάξης».
• Σφράγισαν το άλμα αντιδραστικοποίησης της ΕΕ με την έγκριση του Ευρωσυντάγματος, το οποίο, πέρα από τις θορυβώδεις διαφωνίες για τη μοιρασιά των ψήφων και της εξουσίας, κατοχυρώνει τις εντολές των πολυεθνικών και καταργεί τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
• Παράλληλα, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η υλοποίηση των αποφάσεων της Λισαβόνας, προκειμένου να γίνει η ΕΕ «η πιο ανταγωνιστική οικονομία του κόσμου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται: Ανατροπή εργασιακών σχέσεων, διάλυση Κοινωνικής Ασφάλισης, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση Υγείας και Παιδείας κ.ο.κ.

Η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» αναγορεύεται σε κυρίαρχο ζήτημα της ΕΕ, που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ΗΠΑ, συμπίπτοντας απόλυτα στον ορισμό του «εχθρού». Δεν υπάρχει κοινοτικό όργανο που να μην ασχολείται πλέον με την «τρομοκρατία», ενώ βρίσκεται σταθερά στην ημερήσια διάταξη των Συνόδων Κορυφής.

Εχοντας ήδη δημιουργήσει το απαραίτητο νομοθετικό οπλοστάσιο (τρομονόμος, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης), οι ηγέτες της ΕΕ φρόντισαν να πάρουν μέτρα, ώστε να μην ανακοπεί η «δυναμική», που, σύμφωνα με το κείμενο των συμπερασμάτων, έχει δημιουργηθεί.

Εθεσαν, λοιπόν, νέους στόχους και χρονοδιαγράμματα, ενώ συγκροτούν και τους νέους υπερεθνικούς μηχανισμούς καταστολής όπως η ευρω-ΕΥΠ (υπηρεσία πληροφοριών), η ειδική ομάδα καταπολέμησης της τρομοκρατίας της Γιούροπολ, ενώ μέχρι το Δεκέμβρη πρέπει να είναι «επιχειρησιακά» έτοιμη η Ειδική Ομάδα των Αρχηγών της Αστυνομίας. Με εντατικούς ρυθμούς ετοιμάζεται και το πλαίσιο για τη δίωξη όσων υποστηρίζουν οικονομικά τους «τρομοκράτες», καθώς και τα πρακτικά μέτρα για την υποκλοπή «δεδομένων τηλεπικοινωνιών», από τηλέφωνα μέχρι Ιντερνετ. Παράλληλα, συμπεριελήφθη και η «ρήτρα αλληλεγγύης», ακόμα και με στρατιωτικά μέσα, όταν ένα κράτος - μέλος δέχεται «τρομοκρατική επίθεση», με στόχο την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών».

Η αυταρχική σκλήρυνση προς τα μέσα συνοδεύεται με επιθετικότερες κινήσεις προς «τα έξω», στο πλαίσιο του δόγματος του «προληπτικού πολέμου» κατά των λαών που δε συμμορφώνονται. Οι ηγέτες της ΕΕ πληθαίνουν τις στρατιωτικές αποστολές «διαχείρισης κρίσεων», ακολουθώντας τις ΗΠΑ στη διακεκαυμένη ζώνη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου. Δηλώνουν πανέτοιμοι να στείλουν αποστολή στο προτεκτοράτο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης αν φύγει το ΝΑΤΟ, ενώ ετοιμάζουν και την πρώτη αποστολή στο όνομα της επιβολής ...του «κράτους δικαίου» στη Γεωργία! Νομιμοποιούν και συνεργάζονται με την κατοχική κυβέρνηση του Ιράκ, εκφράζοντας την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στην «ανασυγκρότησή» του. Δεν παραιτούνται από τα σχέδιά τους για τη δημιουργία του Ευρωστρατού, αλλά συμβιβάζονται με το συμπληρωματικό ρόλο στο ΝΑΤΟ.

Το Ευρωσύνταγμα ήρθε να αποτυπώσει και να υποβοηθήσει το αντιδραστικό άλμα της ΕΕ. Οι ηγέτες της ΕΕ δεν είχαν την πολυτέλεια να στερήσουν από το οπλοστάσιό τους ένα τέτοιο ισχυρό όπλο. Υπερίσχυσε λοιπόν το κοινό - ταξικό - συμφέρον και ενέκριναν το πρώτο Ευρωσύνταγμα τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, αναστέλλοντας τους άγριους καυγάδες για την κατανομή ισχύος μεταξύ «ευρωπαϊστών» - «ατλαντιστών». Εχουν φροντίσει, βέβαια, να κρατήσουν στα μαύρα σκοτάδια τους λαούς για το περιεχόμενο του εκτρωματικού καταστατικού χάρτη, που κατοχυρώνει την «ελευθερία του επιχειρείν» και ορίζει το θεμελιακό χαρακτήρα της «ελεύθερης αγοράς» στην ΕΕ, καθώς τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν αποκλειστικά πάνω στις «διαφωνίες» για τη μοιρασιά των ψήφων στα όργανα της ΕΕ. Η επέκταση της εφαρμογής της ειδικής πλειοψηφίας που αποφασίστηκε ενισχύει των ρόλων των ισχυρών κρατών, αφού για να ληφθούν στο εξής αποφάσεις απαιτείται η συμφωνία του 55% των κρατών - μελών, που, όμως, να αντιπροσωπεύουν το 65% του πληθυσμού της ΕΕ. Ταυτόχρονα με την κατάργηση του βέτο σε πλήθος θεμάτων, αποδυναμώνεται παραπέρα η εθνική κυριαρχία και η ισοτιμία των κρατών - μελών. Βήμα στην κατεύθυνση αυτή αποτελεί και ότι από το 2014 παύει η κάθε χώρα να έχει τον δικό της επίτροπο στην Κομισιόν και όταν τον έχει θα τον επιλέγει ο πρόεδρος της Κομισιόν.

Το Ευρωσύνταγμα κατοχυρώνει, επίσης, τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, αφού υπάρχει σαφής αναφορά σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων της ΕΕ, ενώ ενσωματώνεται και το δόγμα του προληπτικού πολέμου, που παρέχει τη δυνατότητα ακόμα και για χρήση στρατιωτικών μέσων στο εσωτερικό της ΕΕ στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Εντονη είναι η σφραγίδα των μεγαλοτραπεζιτών στο Ευρωσύνταγμα, καθώς - μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - περιελήφθη στο τελικό κείμενο δήλωση, γραμμένη διά των χειρών τους, για το Σύμφωνο Σταθερότητας, η οποία κατοχυρώνει τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Στρατηγικής της Λισαβόνας, του ίδιου του Συμφώνου Σταθερότητας και του κεφαλαίου! Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι η ΕΕ «επιβεβαιώνει την προσήλωσή της στους στόχους της Στρατηγικής της Λισαβόνας», δηλαδή στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»! Σε άλλο σημείο, αναφέρεται ότι οι οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές πρέπει να έχουν στόχο «την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων(!) και της κατανάλωσης σε περιόδους ισχνής οικονομικής αύξησης». Δε σταματά, όμως, εκεί. Σε περιόδους «ανάπτυξης», τότε πρέπει να δημιουργείται «πλεόνασμα», που θα χρειαστεί στις δύσκολες μέρες που θα 'ρθουν στο μέλλον. Με άλλα λόγια, ποτέ δε θα γίνονται κοινωνικές παροχές, αυξήσεις των κοινωνικών δαπανών ή των μισθών! Ιδού το σχετικό απόσπασμα: «Τα κράτη - μέλη πρέπει να αξιοποιήσουν ενεργώς τις περιόδους ανάκαμψης, επιδιώκοντας την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών και τη βελτίωση των δημοσιονομικών τους θέσεων. Στόχος είναι η δημιουργία δημοσιονομικού πλεονάσματος στις καλές εποχές, ώστε να υπάρχει περιθώριο αντιμετώπισης των περιόδων οικονομικής ύφεσης».