«Δίχως αληθινό δημοκρατικό διάλογο, χωρίς τη συμβολή της νομικής κοινότητας της χώρας και με τρόπο διαβλητά εσπευσμένο, επιχειρείται η ολοκλήρωση πλέγματος νομικών διατάξεων, των οποίων ομολογημένος σκοπός είναι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η ενοποίηση του ευρωπαϊκού δικαίου, βαθύτερος όμως (κι ανομολόγητος) ο έλεγχος των κοινωνικών αντιδράσεων κι η αποσταθεροποίηση της νομικής αυτοπεποίθησης του πολίτη.

Η αναγωγή της τρομοκρατίας σε παγκόσμιο εχθρό, προς υποκατάσταση του κενού που άφησε πίσω του ο ανατολικός κόσμος, οδηγεί αναγκαστικά σε αυταρχικούς κρατικούς μηχανισμούς και ταιριαστής ιδεολογίας. H ασφάλεια του πολίτη υπόκειται πλέον σε χυδαία εμπορευματοποίηση και του προσφέρεται μέσω της περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων και των κατακτημένων ελευθεριών του.

Η Ευρώπη για μια ακόμη φορά επέδειξε έλλειψη οράματος, ενότητας και θάρρους κι η χώρα μας - κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού - μέσα στο φοβικό κλίμα των καιρών, δεν μπόρεσε ν' αρθρώσει ούτε μια αυτόφωτη λέξη για τ' αληθινά αίτια της τρομοκρατίας και τους πραγματικούς τρομοκράτες των λαών, ούτε να προβάλει άμυνα στο κύμα μετάλλαξης πανάρχαιων νομικών αξιών.

Στις δύσκολες συνθήκες που διαγράφονται πλέον, ο ρόλος του νομικού είναι υπέρτερος του απλού πολίτη, γιατί οφείλει συγκροτημένη αντίδραση για την ακύρωση των διατάξεων αυτών στη συνείδηση των πολιτών πρώτα και στη συνέχεια των θεσμικών οργάνων του συστήματος δικαίου».