Κυριακή 20 Ιούνη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Ερμαιο της ευρωλαγνείας του

Το εκλογικό αποτέλεσμα για το Συνασπισμό δεν αποτέλεσε μόνο την αιτία ή αφορμή κατ' άλλους, της δήλωσης αποχώρησης, από την προεδρία του κόμματος, του Ν. Κωνσταντόπουλου. Επανέφερε στο προσκήνιο μια συζήτηση που άνοιξε μετά τις βουλευτικές εκλογές σχετικά με το ποια θα πρέπει να είναι τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του ΣΥΝ, περισσότερα ευρωπαϊκά και ανανεωτικά ή λιγότερο, με τονισμένο το «αριστερό» του προφίλ. Δεν τέθηκε ωστόσο έστω ένα ερωτηματικό για το αν σωστά ο Συνασπισμός επιμένει φιλοευρωενωσιακά. Αυτό θεωρείται κεκτημένο που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Οπως και η αντιΚΚΕ στάση του.

Αυτοί άλλωστε ήταν οι κύριοι άξονες γύρω από τους οποίους ξεδίπλωσε την προεκλογική του εκστρατεία ο Συνασπισμός. Δεν υπήρξε δημόσια παρέμβαση στελέχους του που να μην αποσκοπούσε στον εξωραϊσμό του αντιλαϊκού χαρακτήρα της ΕΕ. Αυτός - ισχυρίζονταν - δεν είναι δεδομένος, είναι απόρροια της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της ΕΕ, ως εκ τούτου αν αυτή περάσει σε άλλα χέρια τότε διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για φιλολαϊκές εξελίξεις. Στη βάση αυτή η ηγεσία του ΣΥΝ οικοδόμησε τα φιλοευρωενωσιακά της κηρύγματα. Δεν μπόρεσε όμως να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν αν μη τι άλλο από την ίδια την εμπειρία. Νεοφιλελεύθερη πολιτική και μάλιστα με εξαιρετικό ζήλο εφάρμοσαν σοσιαλδημοκρατικές ακόμα και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Κεντροαριστεροί βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία. Κεντροαριστεροί πρωτοστάτησαν στο ξεθεμελίωμα εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων λαϊκών κατακτήσεων. Κι αυτό αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη πως η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι αυτή που προκρίνεται σήμερα γιατί υπηρετεί πληρέστερα τα συμφέροντα του μεγάλου, ευρωπαϊκού και όχι μόνο, κεφαλαίου.

Η πολιτική πρόταση του ΣΥΝ άρχιζε και τελείωνε στο γενικό και αόριστο «για μια διαφορετική Ευρώπη» στα πλαίσια όμως της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ετσι ώστε και τα «αυτιά» των ψηφοφόρων να «χαϊδεύει» και την ευρωενωσιακή τάξη πραγμάτων να μη θίγει. Και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι. Δεν είναι τυχαίο που απέφυγε όπως ο διάολος το λιβάνι τη συζήτηση για το ρόλο και το χαρακτήρα της ΕΕ.

Πατώντας σε δύο βάρκες δεν απέφυγε την ψυχρολουσία αρκετές φορές. Προεκλογικά τέθηκαν από πολλές πλευρές ερωτήματα προς την ηγεσία του ΣΥΝ που ανέδειξαν τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις, που τη διακρίνει. Ερωτήματα όπως, πώς γίνεται να εκτιμά στην πολιτική της διακήρυξη τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ως πηγή των δεινών που ταλανίζουν τους λαούς της Ευρώπης, έχοντας ψηφίσει υπέρ της και χωρίς ποτέ να έχει κρίνει εκείνη της την επιλογή λανθασμένη. Πώς γίνεται να τάσσεται υπέρ του ευρωστρατού αλλά κατά των επεμβάσεων τις οποίες αυτός θα κληθεί να φέρει σε πέρας. Γιατί δεν καταδίκασε εξαρχής το Ευρωσύνταγμα - και όχι μόνο δεν τον καταδίκασε αλλά ήταν ο Ν. Κωνσταντόπουλος αυτός που επιλέχτηκε από το ΠΑΣΟΚ ως αναπληρωτής του Κ. Σημίτη στη συντακτική συνέλευση - πράγμα που έκανε προεκλογικά. Ακόμα, πώς συμβιβάζεται το να κλίνει σε όλες τις πτώσεις την ενότητα και τη συνεργασία και την ίδια στιγμή να διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση του οποίου πανηγύριζε προ των βουλευτικών εκλογών.

Τα διλήμματα που η ηγεσία του ΣΥΝ θέλησε να καλλιεργήσει στον ελληνικό λαό αποδείχτηκαν έωλα, μην μπορώντας η ίδια να τεκμηριώσει ούτε κατ' ελάχιστο τον ισχυρισμό της πως μετά την ΕΕ το απόλυτο χάος και πως εντός της ΕΕ είναι δυνατόν να υπάρξει φιλολαϊκή προοπτική. Παρ' όλα αυτά, η στάση της αποτέλεσε, στο μέτρο της απήχησής της, ανάχωμα στην άνοδο της πολιτικής συνείδησης και της ριζοσπαστικοποίησης.

Δεν ήταν τυχαία η επιθετικότητά της απέναντι στο ΚΚΕ ή για να ακριβολογούμε η άνευ όρων πολεμική εναντίον του. Μέσω της διαστρέβλωσης, της συκοφάντησης, του ευτελισμού της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ επιχειρήθηκε να αναχαιτιστεί ο κίνδυνος κονιορτοποίησης της σαθρής πολιτικής πρότασης του ΣΥΝ αλλά και η προοπτική αφύπνισης συνειδήσεων που θα εκφραζόταν στην κάλπη με καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Συστηματικά καθ' όλη την προεκλογική περίοδο η ηγεσία του κινδυνολογούσε ασύστολα πως η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ οδηγεί στην «απομόνωση», είναι «αντιευρωπαϊκή» και άρα επικίνδυνη για το λαό. Χωρίς βέβαια να μπαίνει ποτέ στον κόπο να εξηγήσει το γιατί ή να αντιπαραθέσει ουσιαστικά επιχειρήματα πέρα από αφορισμούς.

Φυσικά, η ρητορεία του δεν άντεξε τη σοβαρή κριτική και σε κάθε περίπτωση προσέκρουε στην ίδια την εμπειρία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Σε ένα βαθμό αυτό εκφράστηκε και στην κάλπη. Απομένει να εκφραστεί και στο κίνημα το επόμενο διάστημα, που θα είναι τόσο πιο αποτελεσματικό όσο καταφέρνει και καθαρό μέτωπο να έχει στον αντίπαλο και ταξικό προσανατολισμό και να απομονώνει τους φορείς οπορτουνιστικών αντιλήψεων.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«Ανανέωση» χωρίς αυτοκριτική (2011-12-11 00:00:00.0)
Ως το Συνέδριο στην προεδρία του ΣΥΝ (2004-06-15 00:00:00.0)
Πλήγμα στις κεντροαριστερές επιλογές (1998-10-25 00:00:00.0)
Η κεντροαριστερά ηττήθηκε, ζήτω η κεντροαριστερά! (1998-10-23 00:00:00.0)
Πρόκριμα και... ΣΥΝαθροίσματα (1998-08-21 00:00:00.0)
Κουράγιο παιδιά! (1998-05-15 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ