Οπως καταλαβαίνετε, η ειρηνική, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη είναι μια απλή υπόθεση δημιουργίας μιας πλατιάς συσπείρωσης, ικανής να επιβάλει - έστω - έναν «αριστερό» πρόεδρο στην κομισιόν. Δεν προϋποθέτει σκληρές πολιτικές και ταξικές συγκρούσεις με τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο. Ούτε τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε κάθε χώρα μέλος της ΕΕ. Ούτε, πολύ περισσότερο, την ανατροπή της σημερινής εξουσίας των κεφαλαιοκρατών στις αντίστοιχες χώρες και, επομένως, το γκρέμισμα της ευρωένωσης των πολυεθνικών.

Οχι, όλ' αυτά και πολλά ακόμη παρόμοια είναι περιττά. Αρκεί η τοποθέτηση ενός «αριστερού» στην προεδρία της κομισιόν. Οπως θα συμβεί ενδεχόμενα την ερχόμενη άνοιξη, με την εκλογή ενός «αριστερού» στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Οπως και να το κάνεις, έχουν άλλη γεύση η σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, η ανεργία και η φτώχεια, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και οι νόμοι της αγοράς, οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι της «νέας τάξης», οι «τρομονόμοι» και τα μέτρα καταστολής, κλπ., κλπ., όταν φέρουν από κάτω την υπογραφή ενός... αριστερού Προέδρου..!