Την αντιμετώπιση του ζητήματος των «αιωνίων φοιτητών», ως πρώτου στη λίστα των προβλημάτων, επαναβεβαίωσε τις προάλλες ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και καθηγητής, Θ. Βερέμης, σημειώνοντας ότι πρέπει να μπει ένα όριο δυο χρόνων, πέραν της προβλεπόμενης διάρκειας σπουδών.

Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί αδυνατούμε να καταλάβουμε την εμμονή του. Ετσι κι αλλιώς, οι όποιοι εγγεγραμμένοι φοιτητές -πέραν των δύο χρόνων - έχουν απλά και μόνο το δικαίωμα να παρακολουθούν μαθήματα και να δίνουν εξετάσεις. Δε δικαιούνται βιβλία, ούτε μειωμένα εισιτήρια, ούτε σίτιση, ούτε τίποτε άλλο, ακόμη και με τα σημερινά ισχύοντα.

Είπε, όμως, ο Θ. Βερέμης ότι αυτό έχει να κάνει με την εικόνα των Πανεπιστημίων. Μάλλον, αντί της λέξης «εικόνα», θα 'πρεπε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «απόδοση», ώστε να ταιριάζει και με την προωθούμενη «αξιολόγηση». Απόδοση, η οποία θα εγγυάται στον όποιο επιχειρηματία να «επενδύσει» στο Πανεπιστήμιο ότι ο εκκολαπτόμενος εργαζόμενος όχι μόνο θα είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, αλλά θα του παραδίδεται και εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.