Στην «Κυριακάτικη Αυγή» (15 - 5- 2005), ο συντάκτης της Νίκος Φίλης (Ν.Φ.) προχώρησε ακόμα παραπέρα, διατυπώνοντας πως: «Οι διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ έχουν βάθος» και κατά συνέπεια όποιος δεν είναι με την ΕΕ αντικειμενικά είναι και υποστηρίζει τις ΗΠΑ!! Ετσι, ο Ν.Φ. κατηγορεί ευθέως το ΚΚΕ για «δεκανίκι του ατλαντισμού»!! Ακόμα, πως ευθύνεται για τις φιλοαμερικανικές θέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που, κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, δεν είναι όσο θα έπρεπε συνεπείς φιλοευρωενωσιακές;!

Ορίστε σε τι πολιτικούς παραλογισμούς οδηγούνται όσοι θεωρούν το ιμπεριαλιστικό ευρωοικοδόμημα σαν το μόνο δρόμο για το σοσιαλισμό: «Η αντιευρωπαϊκή τυφλότητα του ΚΚΕ ...εξ αντικειμένου σιγοντάρει τον φιλοαμερικανικό προσανατολισμό των δύο κομμάτων»!!

Αναρωτιέται ο Ν.Φ.: «αν ΗΠΑ και ΕΕ είναι το ίδιο συνδικάτο ...τότε η Ελλάδα, μέσα στους ανέμους της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των βαλκανικών αναταράξεων δεν μπορεί να βαδίζει μόνη χωρίς συμμαχίες διασφάλισης της ειρήνης...!»

Μα καλά, κύριοι του ΣΥΝ, η ΕΕ διασφαλίζει την ειρήνη; Αναταράξεις είχαμε στα Βαλκάνια ή πολέμους; Ποιες ήταν οι διαφορές των απροκάλυπτων επεμβάσεων ΕΕ - ΗΠΑ στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας; Οι βόμβες της ΕΕ σκότωναν διαφορετικά από τις αμερικανικές; Σας θυμίζει τίποτα το σύνθημα «Να ποιοι είναι οι κεντροαριστεροί του ΝΑΤΟ συνεργάτες...»;

Η ΕΕ ή ΗΠΑ ή και οι δύο είναι σήμερα υπέρ της αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια;

Το «σχέδιο Ανάν» για την Κύπρο μόνο οι ΗΠΑ το υποστήριξαν; Οι Ευρωπαίοι εταίροι σας δεν πήραν μέρος στους εκβιασμούς;

Ποια είναι η θέση της ΕΕ για τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, για τις «γκρίζες ζώνες» κλπ;

Λίγο ακόμα και θα μας πουν πως οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές με πόνο ψυχής, παρά τη θέλησή τους και κάτω από τον ωμό εκβιασμό των ΗΠΑ εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους εντός και εκτός ΕΕ! Μα, κύριοι του ΣΥΝ, μόνο εσείς δε βλέπετε πως η ίδια η ΕΕ είναι το μέσο και το αποτέλεσμα της παρέμβασης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην ιμπεριαλιστική διεθνοποίηση! Το Μάαστριχτ, η Νίκαια, η Λισαβόνα, όλες συνθήκες - βήματα εξέλιξης της ΕΕ, και τα οποία υποστηρίξατε, εκφράζουν την αυξανόμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου. Είναι η πολιτική που φορτώνει τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στους λαούς και δε διαφέρει σε τίποτα από την πολιτική του Μπους!

Οι αναδιαρθρώσεις που έχει αποφασίσει η ΕΕ, ώστε να γίνουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια πιο ανταγωνιστικά έναντι των αμερικανικών, σημαίνουν έφοδο στα εργασιακά, κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών. Τα αποτελέσματα είναι το ίδιο οδυνηρά για τους εργαζόμενους, με όποια μορφή πολιτικής διαχείρισης κι αν προωθηθούν!

Και το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» πού το πάτε; ρωτούν εξοργισμένοι! Και εδώ αυθαιρετούν. Αποκρύπτουν πως μεταπολεμικά, οι παραχωρήσεις προς την εργατική τάξη, δεν ήταν αποκλειστικό ευρωπαϊκό φαινόμενο. Στον ένα ή στον άλλο βαθμό αυτό έγινε και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Οι κοινωνικές κατακτήσεις, από τη μια, αποσπάστηκαν από την πίεση που ασκούσε το κίνημα και η ύπαρξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, μα κι από την άλλη γιατί αυτό επέβαλλαν οι δυνατότητες και οι ανάγκες που είχε ο καπιταλισμός, καθώς βρισκόταν σε φάση ανάπτυξης. Τώρα, που βρίσκεται φάση όξυνσης των αντιθέσεών του, σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα έχει μία και μόνη στρατηγική: Παντού επίθεση στην εργατική τάξη και τους λαούς.

Δεν αποκλείεται, αύριο ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με την ΕΕ ή με κάποιο τμήμα της ΕΕ, να οξυνθεί. Η ελληνική πλουτοκρατία τότε αναγκαστικά θα πρέπει να διαλέξει. Και θα το κάνει με ένα και μοναδικό κριτήριο. Θα πάει με τη συμμαχία που, κατά την εκτίμησή της, θα της διασφαλίζει καλύτερα τα κέρδη και την κυριαρχία της. Αν δυσκολεύεται να διαλέξει, αυτό είναι δικό της πρόβλημα. Ο ΣΥΝ, πάντως, δε δείχνει να έχει πρόβλημα: Εχει επιλέξει ποιον ιμπεριαλιστή ακολουθεί...

Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα τέτοιο δίλημμα δεν υπάρχει. Ο μόνος δρόμος για να απαλλαγούν από τα δεινά της εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας είναι αυτός της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία.