ΤΕΛΙΚΑ, ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ και οι υφυπουργοί αυτής την κυβέρνησης πρέπει να είναι ...μεγάλα θύματα. Κάθονται αμέριμνοι στα γραφεία τους και βγάζουν πύρινες ομιλίες και ανακοινώσεις περί αξιοκρατίας, ισοτιμίας, διαφάνειας κλπ, ενώ την ίδια στιγμή, εν αγνοία τους - όπως δηλώνουν - οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους οργιάζουν!

Δε γνώριζε ο Προκόπης Παυλόπουλος τι έκανε ο στενός συνεργάτης του, πού δούλευε και αν εμπλεκόταν με θέματα προσλήψεων. Οπως δε γνώριζε λίγο καιρό πριν και ο Πέτρος Δούκας, τι χειρισμό έκανε ο υπάλληλος του γραφείου του, που είχε προσφύγει για την κατάργηση του ΛΑΦΚΑ και απέσυρε την προσφυγή, λίγα λεπτά πριν αυτή δικαιωθεί..!

Τελικά, σε αυτές τις υποθέσεις το πιο τραγικό (ή τραγελαφικό αν προτιμάτε) δεν είναι όσα αποκαλύπτονται. Είναι το δίλημμα στο οποίο εξαναγκάζονται να μπουν οι πολιτικοί υπεύθυνοι: Ψεύτης ή ανόητος..;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μόνον αδικαιολόγητη δεν είναι η οργή εκείνων που έχουν περάσει από διαγωνισμούς και μένουν αδιόριστοι, των συμβασιούχων του Δημοσίου που απειλούνται με απόλυση ενώ εργάζονται σ' αυτό ακόμη και 20 χρόνια. Ακόμη και εκείνων που στριμώχνονται στα βουλευτικά ή υπουργικά γραφεία για ένα διορισμό και αισθάνονται άβολα...

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, όμως, υπάρχουν και κάποιοι που δε δικαιολογούνται να εξοργίζονται και να εμφανίζονται δημοσίως ως προασπιστές της διαφάνειας. Για τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλάμε, που μένουν άφωνοι μπροστά στις κάμερες, διαπιστώνοντας ότι γίνονται ρουσφέτια σ' αυτή τη χώρα!

Μάλλον επιλέγουν να ξεχνάνε τους νόμους τους για τα υπηρεσιακά συμβούλια του Δημοσίου, όπου πλειοψηφούσαν παγίως οι κυβερνητικοί, τα δεκάδες ντοκουμέντα που αποκαλύφθηκαν στον Τύπο σχετικά με «βιομηχανίες» διορισμών, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση έως τα υπουργεία και τόσα άλλα.

Τελικά, ο ανταγωνισμός της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το «ποιος» χρησιμοποιεί το Δημόσιο για τις ρουσφετολογικές του ανάγκες και πρακτικές. Αλλα το ποιος κάνει τις «δουλιές» αυτές, πιο... καλά και πιο... μαστορικά, ώστε να μην τον ανακαλύπτουν!