Χτες ο φιλικά προσκείμενος στο ΠΑΣΟΚ Τύπος, με ένα μπαράζ ενιαίων δημοσιευμάτων και επικαλούμενος στοιχεία της ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής) όψιμα σχίζει τα ιμάτιά του, ότι με τη μείωση των υπερωριών, μειώνονται και οι συντάξεις των εργαζομένων. Λέμε όψιμα, γιατί ο ίδιος Τύπος δεν είχε δείξει την ίδια ευαισθησία όταν με νόμους του ΠΑΣΟΚ πετσοκόβονταν οι συντάξεις. Θυμίζουμε μόνο, ότι μόλις το 2002 με το νόμο Ρέππα, οι συντάξεις σε ΔΕΚΟ, τράπεζες, Δημόσιο μειώθηκαν κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες. Το ποσοστό αναπλήρωσης διαμορφώθηκε από το 80% στο 70%. Το ίδιο συνέβη και όταν το ΠΑΣΟΚ ανανέωσε δύο φορές το χαράτσι του ΛΑΦΚΑ, ή όταν έκοβε τις συντάξεις λόγω θανάτου για τους δικαιούχους κάτω των 40 ετών και τις περιόριζε στα τρία χρόνια.

Γράφουμε τα παραπάνω, όχι για να επισημάνουμε την τακτική «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Δικαίωμά τους. Ομως αλίμονο, αν οι ελπίδες των εργαζομένων για ενισχυμένη σύνταξη, βασίζονται στις αυξημένες υπερωρίες. Πράγματι, ο νόμος της ΝΔ μειώνει την υπερωριακή αμοιβή και οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να ματαιώσουν αυτήν την εξέλιξη. Από εκεί, όμως, μέχρι το σημείο να «επενδύουμε» στις «ακριβές» υπερωρίες για να έχουμε αυξημένο εισόδημα ή αυξημένη σύνταξη, η απόσταση είναι μεγάλη και μάλιστα επικίνδυνη. Κάνει δε εντύπωση, ότι ορισμένες δυνάμεις και μερίδα του Τύπου, επικεντρώνουν αποκλειστικά στο ζήτημα της χασούρας των εργατών και συνταξιούχων από τη μείωση του κόστους των υπερωριών, όταν με το νόμο ταυτόχρονα ενταφιάζεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος το 8ωρο και το 7ωρο, αυξάνεται υπέρμετρα η απλήρωτη δουλιά και τα κέρδη των εργοδοτών. Η μονομέρεια αυτή δεν είναι άσχετη και με το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αποδέχεται τη διευθέτηση με «αντισταθμιστικά οφέλη»!

Για τις ταξικές δυνάμεις, καμιά διευθέτηση καμιά ελαστικότητα δεν είναι αποδεκτή, ακόμα και να συνοδεύεται με λύτρα εξαγοράς. Ο δρόμος αυτός είναι τουλάχιστον ολισθηρός. Οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν, στον κανονικό τους χρόνο εργασίας να λαμβάνουν εισόδημα που να καλύπτει τις ανάγκες τους. Να γιατί το 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο, με 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό, 960 ευρώ σύνταξη είναι αίτημα επίκαιρο. Μόνο πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να γίνει ο αγώνας για την υπεράσπιση του εργατικού εισοδήματος, του μεροκάματου και των συντάξεων.