Στις 6.30 το απόγευμα η κατάληψη του υπουργείου παίρνει τέλος. Σε λίγο αρχίζει το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Ο κόσμος κατεβαίνει στη Σταδίου. Την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι εργάτες και εργάτριες, από κάθε χώρο δουλιάς και γειτονιά, νεολαία καταφθάνουν και η συγκέντρωση παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Οι εργαζόμενοι δίνουν τη δική τους αγωνιστική απάντηση ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά. Ταυτόχρονα, διαψεύδουν τις δυνάμεις του «διαλόγου και της συναίνεσης», που αυτές τις μέρες επιστρατεύουν ακόμα και αντιλήψεις περί καύσωνα και καλοκαιρινών διακοπών, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη δική τους συνειδητή «ανυπαρξία» στην οργάνωση του αγώνα και της αντίστασης των εργαζομένων.

Συνθήματα, πανό, τραγούδια, σημαίες στήνουν ένα μαζικό γεμάτο αγωνιστικό παλμό σκηνικό. Το μήνυμα είναι σαφές. Κανένας εφησυχασμός. Ο αγώνας συνεχίζεται με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Η αντεργατική λαίλαπα κυβέρνησης και κεφαλαίου δε θα μείνει αναπάντητη. «Κυβέρνηση και εργατοπατέρες γκρεμίζουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας», αναγράφεται στο πανό της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ. Σε άλλα εκφράζεται η αντίθεση των εργαζομένων: «Οχι στην κατάργηση του 8ωρου, Οχι στον εργασιακό μεσαίωνα» και «Οχι στην απελευθέρωση του ωραρίου, Οχι στην κατάργηση της Κυριακής αργίας».

«Είμαστε εδώ για να τους δηλώσουμε και πάλι ότι μπορεί να έχουν εξασφαλισμένους τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές, αλλά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι εδώ...», τόνισε χαρακτηριστικά ο Χρ. Κατσώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, κεντρικός ομιλητής στη χτεσινή συγκέντρωση. «Η κυβέρνηση, συνέχισε, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ΟΟΣΑ, οι εργοδότες, επιδιώκουν να πετύχουν, η εργατική δύναμη να αξιοποιείται όσο τη χρειάζονται, όταν τη χρειάζονται. Την ώρα, την ημέρα, την εβδομάδα, τον μήνα που θα είναι κερδοφόρα γι' αυτούς. Αυτό είναι η λεγόμενη διευθέτηση. Σήμερα υπάρχει η διευθέτηση σε κλάδους. Θα χειροτερεύσει, όμως, η κατάσταση. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα δουλεύουν όταν θα είναι αυξημένες οι πληρότητες, στο εμπόριο τις ώρες όπου συσσωρεύεται ο όγκος των πωλήσεων, στις τράπεζες όταν γίνονται οι περισσότερες συναλλαγές. Δουλιά 10-12 ώρες σημαίνει εντατικοποίηση, μείωση των αντανακλαστικών, έκθεση σε περισσότερους κινδύνους, για περισσότερο χρόνο. Σημαίνει δραστική μείωση, μέχρι εκμηδενισμό του ελεύθερου χρόνου, μεγάλα εμπόδια στην πολιτική - συνδικαλιστική δράση.

Γι' αυτό, συνέχισε ο συνδικαλιστής, η απεργία στις 26 Ιούλη πρέπει να είναι επιτυχημένη. Να αποτελέσει την αρχή για την κατάργηση στην πράξη αυτών των ρυθμίσεων... Με ζωντάνια, με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, όλοι στη μάχη. Ούτε ώρα χαμένη». Χαιρετισμό στο συλλαλητήριο απηύθυνε ο Πέτρος Κοταρίδης από τη Γραμματεία ΠΑΜΕ του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος, δίνοντας την υπόσχεση ότι οι αγώνες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα θα συνεχιστούν.

Ο Φώτης Βαρδής, εκ μέρους της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ, τόνισε μεταξύ άλλων πως «οφείλει να γνωρίζει η εργατική τάξη ότι οι όποιες κατακτήσεις χάθηκαν μπορούν να επανακτηθούν, να επιβληθούν καινούριες και να διευρυνθούν εκείνες που απέμειναν, εάν συνδεθούν με μια άλλη συνδικαλιστική και πολιτική ρότα, ρήξεων και τομών με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την εργοδοτική αυθαιρεσία και κερδοφορία».

Μετά η μεγάλη συγκέντρωση ξεκινά. Οι σημαίες του ΠΑΜΕ και τα πανό σηκώνονται ακόμα πιο ψηλά. Ο κόσμος ξεδιπλώνεται στη Σταδίου, αψηφώντας τις ασφαλίτικες κάμερες, τις δυνάμεις καταστολής, κρυφές και φανερές, που ακολουθούν την πορεία κατά πόδας. Οι διαδηλωτές, με τα συνθήματά τους «Χαράματα με νύχτα θέλουν να δουλεύεις χωρίς να σκέφτεσαι και να καταλαβαίνεις» και «Σταθερή δουλιά ζητά η εργατιά - Η διευθέτηση είναι μια σκλαβιά», δείχνουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αποτελούν σκληρό χτύπημα στα δικαιώματα των εργατών. Και σε αυτή της την προσπάθεια έχει σύμμαχο τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό «Με της ΓΣΕΕ τις πλάτες σφάζουν τους εργάτες». Μόνη απάντηση: «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ αντίσταση και πάλη» για τη διεκδίκηση «Ημερήσιος χρόνος σταθερός, 7ωρο - 5ήμερο ζητάει ο λαός» και αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Οι διαδηλωτές ακολουθούν την πορεία Σταδίου, Σύνταγμα, Βουλή - αποκλεισμένη από κλούβες και πλήθος αστυνομικών δυνάμεων - Πανεπιστημίου, καταλήγοντας στην Ομόνοια, όπου δίνεται η υπόσχεση για συνέχιση του αγώνα.