Συνάδελφοι της εφημερίδας «Χαραυγή» είχαν την καλοσύνη να μας στείλουν χτες από την Κύπρο, με φαξ, ένα αντίγραφο της αστυνομικής τους ταυτότητας. Οσο κι αν ψάξαμε, στοιχείο με την ένδειξη «θρήσκευμα» δεν υπάρχει στις ταυτότητες που εκδίδει η Κυπριακή Δημοκρατία. Το σημαντικό είναι άλλο: Οπως μας επιβεβαίωσαν οι ίδιοι συνάδελφοι, δε σημαίνει ότι παλιότερα δεν υπήρχαν ταυτότητες, πάνω στις οποίες αναγραφόταν το θρήσκευμα του κατόχου τους. Υπήρχαν. Παλιότερα. Παλιότερα, στην Κύπρο, το θρήσκευμα καταγραφόταν και ως εκ τούτου ελεγχόταν στις αστυνομικές ταυτότητες. Ηταν τότε που τις ταυτότητες τις εξέδιδαν οι Αγγλοι κατακτητές. Ηταν την περίοδο που τις ταυτότητες τις εξέδιδε το καθεστώς της αγγλοκρατίας...

Το καθεστώς της αγγλοκρατίας είχε κάθε λόγο να διαχωρίζει τους πολίτες της Κύπρου σε χριστιανούς και σε μουσουλμάνους. Είχε κάθε λόγο να χωρίζει τους Κύπριους σε Ελληνες και Τούρκους. Η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» περνούσε και μέσα από τις ταυτότητες του κυπριακού λαού. Γι' αυτό, από το 1960 και μετά την ανεξαρτησία από τους αποικιοκράτες, με την έναρξη της έκδοσης ταυτοτήτων από την Κυπριακή Δημοκρατία, οι ταυτότητες άλλαξαν. Από το 1960 και μετά, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν εκείνος που κατάργησε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες των πολιτών της Κύπρου. Για να μην υπάρχουν διακρίσεις. Για μην υπάρχουν διαχωρισμοί. Ο αρχιεπίσκοπος, επαναλαμβάνουμε, έβγαλε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες...

Με δεδομένο ότι ο Μακάριος ποτέ δεν κατηγορήθηκε για «έλλειμμα πίστης» απέναντι στην Ορθοδοξία (εκτός ίσως από το 1972, όταν ο χουντικός αρχιεπίσκοπος Αθήνας Ιερώνυμος, του οποίου αρχιγραμματέας ήταν ο σημερινός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, επιδίωξε την εκθρόνιση του Μακάριου), αλλά και με δεδομένο ότι η προϋπηρεσία του Μακάριου στη Μακρόνησο βεβαιώνει για το είδος των κοσμικών αντιλήψεών του, το ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός της απόφασής του να καταργηθεί η ένδειξη «θρήσκευμα» από τις ταυτότητες, αποδεικνύει το εξής απλό: Οτι η θρησκεία δεν πρέπει να παραχωρείται ως όπλο αξιοποιήσιμο στα χέρια οποιαδήποτε εξουσίας. Κι αυτό επειδή ακριβώς η θρησκεία είναι αξιοποιήσιμη στους σχεδιασμούς εκείνων που παίζουν με τα «πιστεύω» των ανθρώπων. Πράγμα, που τις τελευταίες βδομάδες το ζούμε για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα. Για τούτη την «αποκάλυψη» έχουν φροντίσει, άλλωστε, τόσο το κέντρο εξουσίας, του οποίου προΐσταται ο κ. Σημίτης, όσο και το κέντρο εξουσίας, του οποίου προΐσταται ο κ. Χριστόδουλος.