28 Οκτώβρη 1940: Λίγο πριν χαράξει, τα στρατεύματα της φασιστικής Ιταλίας παραβιάζουν την ελληνοαλβανική μεθόριο και εισβάλλουν στην Ελλάδα. «Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους». Σύντομα, ο λαός αποκρούει τους εισβολείς και καταρρακώνει το μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του Αξονα.

6 Απρίλη 1941: Η ναζιστική Γερμανία εισβάλλει στην Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει πλέον αριθμητικά υπεράριθμους αντιπάλους. Ο λαός συνεχίζει να διδάσκει με το αίμα του το μάθημα της αντίστασης, την οποία συνεχίζει και μετά τη συνθηκολόγηση των Κουίσλιγκς, φτιάχνοντας την εποποιία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

2 Ιούνη 2000, ώρα 6 το πρωί: Η Ελλάδα δέχεται μια νέα επίθεση από το σημερινό «Αξονα», που τώρα λέγεται ΝΑΤΟ. Πολεμικά πλοία αποβιβάζουν στις ακτές της Δυτικής Πελοποννήσου ένα μεγάλο μωσαϊκό μισθοφόρων από διάφορες χώρες, την ώρα που ο καταγάλανος ελληνικός ουρανός «σχίζεται» διαρκώς από τις πτήσεις αμέτρητων ελικοπτέρων «Απάτσι». Η νέα εισβολή, η νέα κατοχή, έχει ξεκινήσει. Τι κι αν καλύπτεται πίσω από την κίβδηλη και παραπλανητική επωνυμία της «άσκησης»; Τι κι αν «χρυσώνεται» με τις «επεξηγήσεις» των ΝΑΤΟικών πως πρόκειται για πράξη «ενδυνάμωσης των δεσμών των μελών της συμμαχίας»; Η ωμή αλήθεια, όπως τη βιώνουν από χθες τα ξημερώματα οι κάτοικοι της Πελοποννήσου, είναι πως πρόκειται για προσβολή της Ιστορίας και της περηφάνιας του ελληνικού λαού και, μάλιστα, σε μια περιοχή δεμένη, όπως και τόσες άλλες, με μνήμες μεγαλείου και αντίστασης.

Το χρονικό της χθεσινής πρώτης μέρας της εισβολής είναι χαρακτηριστικό: Στις 6 τα ξημερώματα της Παρασκευής, ξεκινά η «άσκηση» με την αποβίβαση κατά κύματα ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στην παραλία δίπλα από το χωριό Γιαννιτσοχώρι. Η απόβαση έχει μια ιδιόμορφη πρωτοτυπία: Οι «ηρωικοί» στρατιώτες του ΝΑΤΟ δε χρειάζεται να ιδρώσουν για να αποκρούσουν τον «εχθρό». Για πρώτη φορά σε συνθήκες πολέμου - ακόμα και στρατιωτικής άσκησης - οι επιτιθέμενοι, όχι μόνο δε συναντούν καμία αντίδραση, αλλά σε κάθε βήμα τους έχουν και βοηθούς: Αστυνομικούς, οι οποίοι τους δείχνουν το δρόμο για να εισβάλουν γρηγορότερα στην ενδοχώρα.

Αυτοί οι ίδιοι έχουν φροντίσει να αποκλείσουν την εθνική οδό Πύργου - Καλαμάτας με δύο μπλόκα, ένα στο ύψος του χωριού Ελαία και ένα δεύτερο στο ύψος του Γιαννιτσοχωρίου. Απαγορεύουν τη διέλευση Ελλήνων πολιτών, τόσο των οχημάτων όσο και των πεζών. Πρόσχημα; «Η προστασία τους από τυχόν ατυχήματα κατά την εξέλιξη της άσκησης». Αληθινή αιτία; Η απρόσκοπτη παροχή βοήθειας στους ΝΑΤΟικούς εισβολείς και η προστασία τους από τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού. Η άμεση άφιξη των αντιιμπεριαλιστών, που ξενύχτησαν στο κιόσκι της Ειρήνης αποφασισμένοι να περισώσουν την περηφάνια του λαού, το αποδεικνύει.

Οταν οι φιλειρηνιστές πλησιάζουν το μπλόκο στο ύψος της Ελαίας, αστυνομικοί, ασφαλίτες και μια διμοιρία ΜΑΤ τους κλείνει το δρόμο. Οι εντολές που έχουν από την ελληνική κυβέρνηση - η οποία αυτή τη φορά δεν είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων που τοποθέτησαν οι εισβολείς μετά την κατάκτηση μιας χώρας, αλλά ανδρείκελα που βοηθούν τους κατακτητές να υποδουλώσουν την ίδια τους τη χώρα- είναι σαφής: Τίποτα, για κανένα λόγο και με όποιο κόστος, δεν πρέπει να ταράξει την κρουαζιέρα των μισθοφόρων, που κατ' ευφημισμόν λέγεται «στρατιωτική άσκηση».

Χωρίς καν συζήτηση με τους αντιιμπεριαλιστές, οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται με γκλομπ και βία. Σκοντάφτουν στην αποφασιστική αντίδραση των συγκεντρωμένων, οι οποίοι φωνάζουν πως «με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπάτε τους εργάτες και στους Αμερικάνους κάνετε τις πλάτες», θυμίζοντας πως «εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι Περσικός». Την ίδια στιγμή, ΝΑΤΟικά τεθωρακισμένα, και πεζά τμήματα περνούν λίγα μέτρα παραπέρα και, ακολουθώντας τις υποδείξεις των «τροχονόμων» κατευθύνονται προς τα βουνά, όπου θα αναπτυχθούν ενάντια στους Ελληνες φαντάρους που υπερασπίζονται τα εδάφη τους. Ελληνες φαντάρους, στους οποίους τα διεστραμμένα μυαλά των ΝΑΤΟικών έχουν φορέσει κόκκινες κορδέλες, καθώς ο «στρατός της ελευθερίας», όπως αυτοαποκαλείται το ΝΑΤΟ, από τη γέννησή του έχει έναν και μόνο εχθρό: Τ ο ΚΟΚΚΙΝΟ. Το κόκκινο των κομμουνιστών, το κόκκινο των ανθρώπων, που αγωνίζονται και χύνουν το αίμα τους για ανεξαρτησία.

Περνούν μέσα από δασικές εκτάσεις, καλλιεργημένα χωράφια και χωριά, καταστρέφοντας ό,τι βρουν στο πέρασμά τους. Τα χωριά Αγαλιανή και Σιδηρόκαστρο δέχονται πρώτα την εισβολή. Οι κάτοικοι βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους. Οι παλιότεροι σφίγγουν ένα δάκρυ συγκίνησης, καθώς μετά από 60 χρόνια βλέπουν ξένο στρατό να κάνει κατοχή. Γρήγορα το σκουπίζουν περήφανα και ο λυγμός μετατρέπεται σε κραυγή απόφασης: «Πρέπει να αντισταθούμε, όπως και τότε. Και τότε έλεγαν πως είναι ανίκητοι και τους νικήσαμε. Μπορούμε και τώρα. Μη μείνει κανένας απαθής».

Μόλις το πρώτο κύμα περνά, ο δρόμος «ελευθερώνεται» για λίγο. Οι αστυνομικοί επιτρέπουν τη διέλευση κάποιων οχημάτων εκτός από τα «σταμπαρισμένα» οχήματα, που έχουν πάνω τους σημαίες της Ειρήνης. Σε λίγο, το επόμενο ΝΑΤΟικό κομβόι θα «κόψει» πάλι την κυκλοφορία. Σύντομα, οι αστυνομικοί αναζητούν νέα πρόφαση για να χτυπήσουν τους διαδηλωτές. Προσπαθούν να τους διώξουν τελείως από το χώρο. Πλησιάζει, άλλωστε, η ώρα που θα περάσει από το χώρο η κουστωδία του Ελληνα υπουργού Εθνικής Αμυνας, ο οποίος πηγαίνει να επιθεωρήσει τους εισβολείς και να τους συγχαρεί για την επιτυχία τους να κατανικήσουν τους «κόκκινους» Ελληνες φαντάρους, τα παιδιά του λαού που κλήθηκαν να κάνουν το χρέος τους στην πατρίδα και τώρα παίζουν το ρόλο του πιονιού στη «σκακιέρα» της «νέας τάξης».

Οι αντιιμπεριαλιστές αντιστέκονται. Φωνάζουν πως «εμείς το λέμε δεν υποχωρούμε. Τους ΝΑΤΟικούς δε θα φοβηθούμε». Μετά από αρκετή ώρα, θα επιστρέψουν στο Καλό Νερό, στο κιόσκι που, εδώ και μέρες, είναι το στρατηγείο τους, για να οργανώσουν νέες μορφές αντίστασης στο ΝΑΤΟικό εισβολέα. Περιοδείες σε όλη την περιοχή, ενημέρωση του κόσμου, κάλεσμα σε κοινό αγώνα ενάντια στους δολοφόνους των λαών. Από εκεί θα ξεκινήσουν τα κλιμάκια, όσο συνεχίζεται η εισβολή μέχρι και την κορύφωση των αντιιμπεριαλιστικών εκδηλώσεων, αύριο Κυριακή 4 Ιούνη με την παμπελοποννησιακή συγκέντρωση στο Καλό Νερό. Εκεί, που κάθε Ελληνας πατριώτης έχει τη θέση του. Εκεί που συνεχίζει να χτυπά η καρδιά της αδούλωτης Ελλάδας. Της Ελλάδας της Αντίστασης. Της Ελλάδας του Αγώνα.

Τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα συνέχιζαν μέχρι αργά το βράδυ το έργο τους. Ο κάμπος, η παραλία της Κυπαρισσίας, οι πλατείες και οι δρόμοι των χωριών, «ντύθηκαν» στο χακί. Παντού, όπου γύριζες το μάτι σου, έβλεπες άρματα, ελικόπτερα περνούσαν πάνω από τα κεφάλια μας, τεθωρακισμένα οχήματα πέρναγαν ανάμεσα στα χωράφια με τις ελιές. Οι κάτοικοι έβλεπαν τα χωριά τους να μετατρέπονται σε στρατόπεδα...