Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας απέστειλε το παρακάτω χαιρετιστήριο μήνυμα προς τους συγκεντρωμένους διαδηλωτές ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, στο οποίο, ανάμεσα στ' άλλα, υπογραμμίζει:

«Το ΚΚ Τουρκίας χαιρετά με ενθουσιασμό τους κομμουνιστές, τους εργαζόμενους και τους προοδευτικούς ανθρώπους της Ελλάδας, που συμμετέχουν σε αυτή τη σημαντική διαδήλωση και που αγωνίζονται ενάντια στις απόπειρες των ιμπεριαλιστών να διαστρέψουν την Ιστορία και να ποινικοποιήσουν το κομμουνιστικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη.

Τα μέτρα καταστολής κατά των κομμουνιστών δεν είναι κάτι άγνωστο στο κομμουνιστικό κίνημα στην Τουρκία. Σαν σήμερα, πριν από 85 χρόνια, ο ιδρυτής του ΚΚ Τουρκίας, ο Μουσταφά Σουφί και 14 σύντροφοί του, φεύγοντας από το Καρς για το Ερζουρούμ με τελικό προορισμό την Αγκυρα, υποχρεώθηκαν αρχικά να επιστρέψουν και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν από τους εκτελεστές της κυβέρνησης της Αγκυρας. Αυτό ήταν και το πραγματικό ξεκίνημα της απαγόρευσης του ΚΚ Τουρκίας.

Στις πρώτες δεκαετίες της δημοκρατίας, οι κομμουνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Ναζίμ Χικμέτ, αντιμετώπισαν διώξεις, δίκες και φυλακίσεις. Τη δεκαετία του '50, η δημοκρατία ήταν λέξη της μόδας στη χώρα. Με τη στήριξη των ΗΠΑ, το μονοκομματικό σύστημα αντικαταστάθηκε από ένα πολυκομματικό, ωστόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα παρέμεινε απαγορευμένο και οι διώξεις των κομμουνιστών συνεχίζονταν. Αυτό ήταν φυσικό. Οι ΗΠΑ δε θέλανε, βέβαια, ένα ΚΚ στην Τουρκία, σε μια στιγμή που Τούρκοι φαντάροι στέλνονταν στην Κορέα να πεθάνουν για τον ιμπεριαλισμό. Ετσι, η λεγόμενη δημοκρατία που εισήχθη από τις ΗΠΑ, την πατρίδα του Μακαρθισμού, ήταν μια αντικομμουνιστική και αντεργατική δημοκρατία, στην οποία οι καπιταλιστές, οι τσιφλικάδες και οι συνεργάτες των ιμπεριαλιστών είχαν δημοκρατικά δικαιώματα, ενώ το πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης παρέμενε παράνομο.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η "made in USΑ" δημοκρατία έφερε στην Τουρκία βασανιστές, μυστικές παραστρατιωτικές συμμορίες και χούντες. Τα αντικομμουνιστικά μέτρα στην Τουρκία δεν είχαν επιπτώσεις μόνο σε κομμουνιστικές και επαναστατικές πολιτικές οργανώσεις, αλλά στόχευσαν, επίσης, και προοδευτικούς και δημοκρατικούς, όπως συνδικάτα, σύλλογοι και μαζικές οργανώσεις.

Η Ιστορία δεν υπάρχει για να τη διαστρεβλώνουμε όπως αποπειράται η ΚΣΣΕ, αλλά για να βγάζουμε διδάγματα απ' αυτήν. Η "δημοκρατία" και τα "ανθρώπινα δικαιώματα" είναι τα πιο αγαπημένα επιχειρήματα των υποστηρικτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Τουρκία. Οταν το ΚΚΤ εμφανίστηκε ανοιχτά στην πολιτική σκηνή, το 2001, κάποιοι από αυτούς φτάσανε μέχρι να πουν ότι η ύπαρξη του ΚΚΤ ως νόμιμου κόμματος οφειλόταν στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως το ΚΚΤ υπήρχε ως νόμιμο κόμμα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και όχι χάρη σε αυτούς».

«Οι ιμπεριαλιστές μπορούν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι μπορούν να ποινικοποιήσουν και να καταδικάσουν το κομμουνιστικό κίνημα εκδίδοντας αποφάσεις. Ωστόσο, δεν μπορούν να κοροϊδέψουν τους λαούς.

Η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος είναι γεμάτη από δυσκολίες και εμπόδια. Σε όλες τις εποχές, οι κομμουνιστές είχαν να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών. Ωστόσο, αυτές οι επιθέσεις είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να αντιπαλεύουν αποφασισμένα καταπιεστές και εκμεταλλευτές. Το ΚΚ Τουρκίας έχει τη βεβαιότητα πως το κομμουνιστικό κίνημα θα υπερνικήσει για άλλη μια φορά την ιμπεριαλιστική επίθεση».