Σε πολιτικό επίπεδο, δίπλα στους δεκάδες παράγοντες της δημόσιας ζωής που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ (διανοούμενοι, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές) δήλωσαν την παρουσία τους αντιπροσωπείες του ΔΗΚΚΙ και της Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών.
Μήνυμα κι ετυμηγορία που δεν ανακοινώθηκε χτες πρώτη φορά. Χτες όμως υψώθηκε σε κραυγή για να δηλώσει ακόμα πιο ισχυρά πως ο εχθρός ήταν είναι και παραμένει ένας: Ο Ιμπεριαλισμός!
Οτι στα σχέδιά των ιμπεριαλιστών, να καρπωθούν κι άλλη λεία από τους κόπους των εργαζομένων, να «βουλιάξουν» τους λαούς ακόμα πιο βαθιά στους πολέμους, στην εξαθλίωση και στη δυστυχία, να ξεμπερδέψουν μ' ό,τι πιο επικίνδυνο για τα σχέδιά τους, τους κομμουνιστές, όχι μόνο δε συναντούν συναίνεση, αλλά απέναντί τους θα βρίσκουν όλο και πιο ισχυρό το μέτωπο της αντίστασης.
Και τα συνθήματα κι οι φράσεις κι όλα όσα γράφτηκαν πάνω στα μεγάλα, πολύχρωμα πανό, δεν ήταν εντυπωσιασμοί, ούτε κι αόριστες, θεωρητικές κουβέντες. Η Γκουέρνικα στη μια μεριά της εξέδρας και η φωτογραφία από το Ράιχσταγκ την ώρα που υψώνεται η κόκκινη σημαία, στην άλλη πλευρά, έδιναν στίγμα. Τόνιζαν πως η μνήμη είναι ανεξίτηλη.
«Κρυστάλλινη» ήρθε κι η απάντηση από τη νεολαία, από τις γενιές που αρνούνται να διδαχθούν γονυκλισίες: «Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη». «Σε ΚΚΕ και ΚΝΕ δεν πιάνουν απειλές, κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές!»
Φώναξαν πολλοί, πάρα πολλοί:
Ο κομμουνιστής, κομμάτι ατόφιο από το λαό και την εργατική τάξη, αυτός που έχει καταλάβει ότι η βαρβαρότητα δε φτιασιδώνεται, μονάχα ανατρέπεται, κι αυτή του τη διαπίστωση την έχει κάνει επιλογή ζωής κι αφιερώθηκε για την πραγμάτωσή της.
Ο εργάτης κι η εργάτρια, ο απολυμένος, ο άνεργος, που πάνω σ' ολόκληρη την ιστορία της τάξης του, στην κάθε μέρα της αντιπαράθεσης με τον καταπιεστή του, είναι καταγεγραμμένο ότι το Κόμμα το Κομμουνιστικό, το ΚΚΕ, είναι το αυθεντικό Κόμμα της εργατιάς.
Κι εκεί μαζί δήλωσαν ένας προς ένας την παρουσία τους άνθρωποι προοδευτικοί, πραγματικοί ριζοσπάστες, όλοι εκείνοι που ξέρουν πόσο καθοριστική ήταν η επίδραση του σοσιαλισμού στην κοινωνική προκοπή και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι δε γίνεται να υπάρξει πρόοδος μαζί με τη λατρεία του κέρδους, εκείνοι που αναζητούν διέξοδο, που δηλώνουν αντίσταση στον ιμπεριαλισμό.
Κι ήταν ακόμα εκείνοι που αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του κομμουνιστή το ρόλο του πρωτοπόρου αγωνιστή στην κάθε μικρή και μεγάλη μάχη.
Η χτεσινή όμως ήταν διαφορετική. Χτες, οι κομμουνιστές κι όλοι όσοι στάθηκαν στο πλευρό τους κατέβηκαν στο δρόμο να βροντοφωνάξουν για το ίδιο το δικαίωμα στην αντίσταση, το δικαίωμα στην προοπτική.
Σπίθισε φλόγα γερή, χτες στο κέντρο της Αθήνας. Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει!