«Ο ιδεολογικός συμψηφισμός του αντικομμουνιστικού μνημονίου που επιχειρεί να εξομοιώσει τα όποια διαχειριστικά σφάλματα ή ολισθήματα των κυβερνήσεων των κρατών του υπαρκτού σοσιαλισμού με τις ναζιστικές θηριωδίες και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διεπράχθησαν στο όνομα του εθνικοσοσιαλισμού είναι από τη μια μεριά αποτέλεσμα της αναμενόμενης άσκησης πολιτικής βίας και διανοητικής τρομοκρατίας από τους θεσμοθετημένους οπαδούς της παγκοσμιοποιημένης αντίληψης περί "πολιτισμού" και εκφοράς "ορθού πολιτικού λόγου". Από την άλλη θίγει τη νοημοσύνη κάθε - έστω και στοιχειωδώς - σκεπτόμενου πολίτη, δεδομένου ότι τα γνωστά σε όλους μας προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ολόκληρος ο κόσμος δεν αποφεύγονται με παραπλανητικούς αντιπερισπασμούς ούτε λύνονται με ετεροχρονισμένα κυνήγια μαγισσών. Χρειάζονται τόλμη και ειλικρίνεια από τους κυβερνώντες και, κυρίως, εγρήγορση και διεκδικητικότητα από τους κυβερνώμενους. Ολους εμάς δηλαδή που, παθητικά οι περισσότεροι, παρακολουθούμε τα κυνικά παιχνίδια των ισχυρών της Γης και τη συγκαλυμμένη δουλοπρέπεια των υποτελών τους».