«

Μέσω του Προγράμματος Σταθερότητας από το 2004 ως το 2008 θα εξοικονομήσουμε 13 δισ. ευρώ από δαπάνες. Από αυτά τα κονδύλια 3 δισ. ευρώ τα διοχετεύουμε για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος μιλώ για αύξηση του ΕΚΑΣ και των αγροτικών και άλλων συντάξεων». (Πλούταρχος Σακελλάρης - Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων - Συνέντευξη στο χτεσινό «Βήμα»).

Ιδού το απόσταγμα της γαλάζιας διαχείρισης και ο μεγαλειώδης σχεδιασμός για «το καλύτερο αύριο» που υποσχέθηκε προχτές ο πρωθυπουργός. Αφού πετσοκόψουν επί τέσσερα χρόνια τις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πρόνοια, τις συγκοινωνίες κ.ο.κ., θα βρουν τα χρήματα για να μοιράσουν κάποια ψίχουλα στους πλέον εξαθλιωμένους συνταξιούχους. Με αυτό τον τρόπο πιστεύουν ότι «καθάρισαν» με την επίδειξη «κοινωνικής ευαισθησίας» και τις προεκλογικές «δεσμεύσεις». Ωστε αυτοί είναι (όλοι και όλοι) οι «καρποί» της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση; Κανέναν δεν κοροϊδεύουν. Τα 50 ή και παραπάνω ευρώ αύξηση που υπολογίζουν να δώσουν προεκλογικά, δε θα φτάσουν να καλύψουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που θα πληρώσουν οι συνταξιούχοι από τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών που προαναφέρθηκαν. (Χωρίς να υπολογίσουμε οποιαδήποτε άλλη επίπτωση από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις).

Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι στο κυβερνητικό σχέδιο για «καλύτερο αύριο» δεν περιλαμβάνεται καμία, εξαγγελία έστω, για αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα. Ακριβώς γιατί η κυβέρνηση το αφήνει στη φιλανθρωπία των καπιταλιστών και κινείται στην κατεύθυνση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και της σύναψης ατομικών... Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα επόμενα χρόνια, αν δεν ανατραπεί η κατάσταση, θα συρρικνώνεται το μερίδιο που αποσπούν οι εργαζόμενοι από την παραγόμενη «πίτα». Τα περί «μερίσματος ανάπτυξης» που υπόσχονται οι κυβερνώντες αποτελούν βέβαια φτηνή προπαγάνδα.

Ο Κ. Καραμανλής έχει πολλούς λόγους να θριαμβολογεί για τα εύσημα των Βρυξελλών, ακριβώς γιατί αναγνωρίζεται η «αξιοπιστία» της πολιτικής της κυβέρνησης και η «αποτελεσματικότητά» της. Η σωτηρία όμως των εργαζομένων και του λαού βρίσκεται στην ανατροπή της. Είναι ο δικός τους μονόδρομος.