Ο ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: «πολλή λάσπη έφαγαν τότε όσοι έβλεπαν στη διάλυση ενός (μάλιστα ευρωπαϊκού) κράτους όχι μόνον την κατάργηση κάθε διεθνούς νομιμότητας, αλλά την και "νομιμοποίηση" όλων εκείνων των δυνάμεων που θα οδηγούσαν μετά στην 11η του Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ, τις ΗΠΑ στο Ιράκ και τον πλανήτη στην τήξη των πάγων. Λάσπη ότι υπερασπιζόμασταν έναν τύραννο. Εναν προβοκάτορα. Η σφαγή στο Σεράγεβο. (Στα ψιλά του Τύπου οι υποψίες ότι τη σφαγή μπορεί να την οργάνωσαν οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι). Πολυπολιτισμός! Βεβαίως. Με τους Σέρβους εκτός Κοσσυφοπεδίου. Με τους Βόσνιους στους τάφους τους και τους Κροάτες στους δικούς τους. Οι αληταράδες απολογητές του πολυπολιτισμού πήραν ένα πολυεθνικό κράτος (όπου στο πλαίσιό του, για πρώτη φορά στην Ιστορία τους, δεν εσφάζονταν μεταξύ τους Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Αλβανοί, Σλοβένοι) και το κατέκοψαν σε απολύτως εθνικά προσδιορισμένα γκέτο! Ωραίος πολυπολιτισμός! Χωριστά ακόμα και στους τάφους. Απαρτχάιντ και Αουσβιτς. Γκουαντανάμο παντού. Και ομιλούν ακόμα οι γελοίοι. Τα πρακτόρια» (με «απεμπλουτισμένο μελάνι...» ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ: «οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν αντιρρήσεις για τις υποψηφιότητες του Γιάννη Πανούση και του Σπύρου Λυκούδη θεωρώντας πως αποτελούν ένα δίδυμο της Κεντροαριστεράς (...) ο Αλέκος Αλαβάνος διευκρίνισε πως η απόφαση για το ψηφοδέλτιο της υπερνομαρχίας είναι ειλημμένη, ανεξάρτητα από το τι θέλουν οι υπόλοιποι» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ Ο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ ΤΟΥΣ: «Τρεις παράγοντες είχα υπόψη μου όταν διαπραγματευόμουν με τον Μιλόσεβιτς. Πρώτον, ότι στην ιστορία έπαιζε τον ρόλο ενός τέρατος. Δεύτερον, ότι έπρεπε να επιτύχω συμφωνία ασκώντας του μεγάλη πίεση. Και τρίτον, ότι ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος που είχε εξευτελίσει μια γενιά διπλωματών, Ευρωπαίων και Αμερικανών, πολιτικών και επιχειρηματιών» (ο απεσταλμένος του... Δημοκράτη Κλίντον, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ /ΤΟ ΒΗΜΑ).