Με μια ομοβροντία αντιδραστικών μέτρων και νομοθετημάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υλοποιείται αυτό το διάστημα μια αναδιάρθρωση στο χώρο της Παιδείας, με στόχο την πλήρη υποταγή της και ως λειτουργία και ως προς το περιεχόμενό της στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο, η κυβέρνηση με τη συναίνεση - αν όχι και προτροπή - του ΠΑΣΟΚ, προωθεί την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, την ακόμα μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών, τη χειραγώγηση των νεανικών συνειδήσεων, ώστε να χωρέσουν στο καλούπι του «απασχολήσιμου».

Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται η προωθούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και ο κυοφορούμενος νόμος - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι όταν η κυβέρνηση μιλά για μεταρρυθμίσεις, εννοεί τις αλλαγές προς το χειρότερο για το λαό. Οπως φάνηκε ήδη, χτες, από το πόρισμα του ΕΣΥΠ, το οποίο ανέλαβε να ντύσει με ακαδημαϊκή «τήβεννο» τα μέτρα που το μεγάλο κεφάλαιο απαίτησε, ο νόμος - πλαίσιο οικοδομεί ένα πανεπιστήμιο - βορά στις επιχειρήσεις, που θα ετοιμάζει τους αυριανούς «ευέλικτους» αποφοίτους. Παράλληλα, υψώνει νέους ταξικούς φραγμούς καταργώντας ουσιαστικά τη φοιτητική μέριμνα, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι όλο και πιο δύσκολα τα βγάζουν πέρα και αποπέμποντας από τις σχολές τους εργαζόμενους φοιτητές, κάνοντας μάλιστα «σημαία» μιας κάλπικης προπαγάνδας την κατάργηση των «αιώνιων φοιτητών».

Την ίδια στιγμή, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα σχολεία μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε χώρους εκγύμνασης των αυριανών «απασχολήσιμων» και οι εργαζόμενοι πληρώνουν όλο και ακριβότερα μια Παιδεία που όσο πάει γίνεται φτωχότερη. Οικοδομείται ένα σχολείο που αναλαμβάνει να εξοικειώσει όλο και πιο ανοιχτά τους νέους με την «αγορά» και μάλιστα με την ενεργό συμμετοχή και των ίδιων των επιχειρήσεων που μπαινοβγαίνουν πια στα σχολεία.

Γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση λειτουργεί ως καλός υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου στην Παιδεία, αφού όσα έχει προωθήσει ή πρόκειται να προωθήσει δεν απαντούν σε κανένα λαϊκό αίτημα. Στο επίκεντρο της επίθεσης είναι η ίδια η εργατική τάξη, την οποία το μεγάλο κεφάλαιο θέλει να φέρει στα μέτρα του, ξεκινώντας πια από πολύ νωρίς και πολύμορφα την παρέμβαση στις συνειδήσεις των νέων.

Αντίστοιχη σε αυτή την επίθεση πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων που καλούνται να βγάλουν ταξικά συμπεράσματα και για τη στάση εκείνων που είτε φανερά συναινούν είτε σιωπηλά με τη στάση τους στηρίζουν αυτή την πολιτική. Για μια ακόμα φορά, στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων πέφτει το βάρος της οργάνωσης του αγώνα για μια άλλη Παιδεία. Μέσα από τα συνδικάτα, οι γονείς, οι εργαζόμενοι, μαζί με τους φορείς της εκπαίδευσης, με μορφές και περιεχόμενο που θα συσπειρώνει μακριά από συντεχνιακά αιτήματα να κάνουν πράξη το σύνθημα «του λαού υπόθεση είναι η Παιδεία».