Καθόλου καλή δεν ήταν η χρονιά που πέρασε για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι υπερβολικός, αν αναλογιστεί κανείς ότι η χρονιά που πέρασε αφήνει πολλά μικρά αλλά σημαντικότατα τραύματα στο κύρος της υπερδύναμης, ιδιαίτερα στο διεθνές της πρόσωπο.

Ο ορίζοντας σκιάστηκε, ήδη, από τον Γενάρη. Μετά από 40 ολόκληρα χρόνια, η πλειοψηφία και των δύο Σωμάτων του Κογκρέσου κατακτάται από τους Ρεπουμπλικάνους, στη Γερουσία με επικεφαλής τον Μπομπ Ντόουλ και στη Βουλή με τον Νιουτ Γκίνγκριτς. Η συγκατοίκηση ενός ρεπουμπλικανικού Κογκρέσου και ενός Δημοκρατικού Προέδρου, του Μπιλ Κλίντον, δεν προδιαγράφεται ιδιαίτερα αρμονική και οι φόβοι για μια επικείμενη ρήξη, τελικά, επαληθεύτηκαν, έστω και μετά από αρκετούς μήνες.

Η γκρίνια δεν άργησε να αρχίσει στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι θέτουν επιτακτικά την ανάγκη ισοσκελισμού του αμερικανικού προϋπολογισμού και ζητούν από τον Αμερικανό Πρόεδρο να πάρει έκτακτα αυστηρά οικονομικά μέτρα και να περιορίσει τα "οικονομικά ανοίγματα" των ΗΠΑ διεθνώς.

Η πρώτη ανοιχτή σύγκρουση είναι η πρόταση των Ρεπουμπλικάνων να περιορίσουν οι ΗΠΑ την οικονομική τους συμμετοχή σε "ανθρωπιστικές, ειρηνιστικές", αλλά και πάσης άλλης φύσεως αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ο Ουόρεν Κρίστοφερ, υπουργός Εξωτερικών και στενός συνεργάτης του Μπιλ Κλίντον, προσπάθησε "με νύχια και με δόντια" να αποτρέψει αυτήν την απόφαση, υποστηρίζοντας (πιθανώς πολύ σωστά) ότι μια τέτοια κίνηση θα ισοδυναμούσε με "απομόνωση" της χώρας από τις διεθνείς εξελίξεις και θα μείωνε τις δυνατότητες παρέμβασης και οικονομικής επιρροής των ΗΠΑ σε όλες τις γωνιές της Υφηλίου. Η "έκκληση" Κρίστοφερ δε συγκίνησε τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία, η οποία επικαλούμενη την οικονομική σωτηρία της χώρας ανάγκασε τις ΗΠΑ να δηλώσουν επίσημα ότι αποχωρούν από το μεγαλύτερο μέρος των διεθνών αποστολών "λόγω οικονομικών δυσχερειών".

Το έδαφος ήταν έτοιμο για τη μεγάλη μάχη. Η αιτία δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί. Η κατάθεση του προϋπολογισμού για το 1996 προκάλεσε τη μεγαλύτερη σύγκρουση των δύο πλευρών. Η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία διαφωνεί με τις προεδρικές προτεραιότητες στον καταμερισμό του κατατιθέμενου προϋπολογισμού. Το Κογκρέσο ψηφίζει έναν προϋπολογισμό που μειώνει δραστικά τις κοινωνικές παροχές και τις δαπάνες των υπηρεσιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ο Αμερικανός Πρόεδρος χρησιμοποιεί το "βέτο" του για να μπορέσει να "εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του αμερικανικού λαού".

Αποτέλεσμα της έντονης αυτής κόντρας είναι να παραμείνουν για, τουλάχιστον, δύο ημέρες κλειστές όλες οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες, όλες οι αμερικανικές πρεσβείες και τα προξενεία ανά τον κόσμο και να προειδοποιηθούν με απόλυση χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Το αδιέξοδο ήρθη προσωρινά με τους ρεπουμπλικάνους να υποχωρούν και να δίνουν 7ετή διορία για ισοσκελισμό του προϋπολογισμού, ενώ οι σταδιακές περικοπές αναφορικά με τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες άρχισαν, ήδη, να ισχύουν.

Εκτός, όμως, από την πολιτική αυτή ρήξη, οι Αμερικανοί συγκλονίστηκαν και από τη συνειδητοποίηση ότι στη χώρα τους δεν μπορεί πάντα να περιφρουρείται αποτελεσματικά η "τάξη και η ασφάλεια". Οι αδελφοί Τζέιμς και Τέρι Νίκολς και ο φίλος τους Τίμοθι Μακ Βέιτ έσπειραν την αγωνία, τον αποτροπιασμό και το θάνατο, όταν στις 19 του Απρίλη τίναξαν στον αέρα, με ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο, το 9όροφο ομοσπονδιακό κτίριο "Αλφρεντ Μάρα" της Οκλαχόμα, παίρνοντας τη ζωή 168 ανθρώπων. Η δίκη "καλών πεζοναυτών" δεν έχει, ακόμα, αρχίσει.

Συθέμελα, όμως, έτριξαν τα θεμέλια του Λευκού Οίκου και στις 16 Οκτώβρη. Και πώς άλλωστε να μην τρίξουν, όταν ο έγχρωμος ιερωμένος Λουίς Φάραχαν, ηγέτης της πολυσυζητημένης και αμφιλεγόμενης ισλαμικής οργάνωσης "Το Εθνος του Ισλάμ" κατάφερε να συγκεντρώσει στην Ουάσιγκτον 1.000.000 έγχρωμους άνδρες. Η πορεία του ενός εκατομμυρίου ανδρών, η οποία σύμφωνα με τον διοργανωτή της στρεφόταν ενάντια στα ναρκωτικά, στη βία και στην ανεργία, έληξε χωρίς κανένα επεισόδιο ή απρόοπτο. Αναμφίβολα, όμως, θα μείνειως η μεγαλύτερη συγκέντρωση έγχρωμων ανδρών στην ιστορία των ΗΠΑ, μιας χώρας που έδειξε ότι παρά τις διακηρύξεις της δεν έχει καταφέρει να νικήσει το ρατσισμό, τις κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις.