Το 1995 ήταν πολύ δύσκολη χρονιά για το ΝΑΤΟ, τόσο ύστερα από την ανάμειξη του πρώην γενικού γραμματέα της Συμμαχίας Βίλι Κλάες, όσο και για το διάστημα μέχρι να επιλεχθεί ο νέος πολιτικός για αυτή τη θέση.

Στις αρχές του Μάρτη (3/3) το σκάνδαλο διαφθοράς στο οποίο ήταν αναμειγμένο το όνομα του Κλάες πήρε νέες διαστάσεις μιας και το Σοσιαλιστικό του Κόμμα φαινόταν να έχει δωροδοκηθεί όχι μόνο από την ιταλική εταιρία επισκευής αεροπλάνων "Αγκούστα" το 1989, αλλά και από τη γαλλική κρατική αεροναυπηγική SA.Τελικά στις 19/10, το βελγικό Κοινοβούλιο αποφάσισε την άρση της ασυλίας του Κλάες, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να παραιτηθεί στις 20/10 από το αξίωμα του γενικού γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Στον ορίζοντα τότε, άρχισαν να εμφανίζονται οι υποψήφιοι για τη θέση του Κλάες: ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Ρουντ Λούμπερς (ο αρχιτέκτονας της Συνθήκης του Μάαστριχτ) και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Ούφε Ελεμαν - Γιένσεν. Τότε, κάθε χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ άρχισε να δείχνει την υποστήριξη είτε στον έναν είτε στον άλλο υποψήφιο. Και οι δύο, Λούμπερς, Ελεμαν - Γιένσεν κατέφθασαν στις ΗΠΑ (3/11) για συνομιλίες με τον Κρίστοφερ και άλλους αξιωματούχους, όπου με πλάγιο τρόπο, οι ΗΠΑ εξέφρασαν την επιθυμία να αποσυρθεί ο Λούμπερς, ενώ οι Γάλλοι είχαν αντίρρηση για τον Ελεμαν - Γιένσεν, γιατί είχε ταχθεί κατά των πυρηνικών δοκιμών.

Συγκαλέστηκε άτυπη συνάντηση των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ στις 10/11, όπου και έληξε χωρίς αποτέλεσμα, ενώ στις 13/11 απέσυρε ο Λούμπερς την υποψηφιότητά του, αφήνοντας τον δανό υπουργό Εξωτερικών ως μοναδικό υποψήφιο. Ομως μια μέρα μετά άρχισε να εμφανίζεται και το όνομα του υπουργού Εξωτερικών της Ισπανίας Χαβιέρ Σολάνα στα παρασκήνια. Ετσι, ύστερα από έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ των "κραταιών" μελών, πάρθηκε απόφαση του Συμβουλίου των Μονίμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ να είναι ο Χαβιέρ Σολάνα ο νέος γενικός γραμματέας της Ατλαντικής Συμμαχίας. Ετσι, τη θέση αυτή ανέλαβε ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών, που στα νιάτα του ήταν μαχητικός διαδηλωτής κατά του ΝΑΤΟ στη δεκαετία του 1970, ενώ στις αρχές του '80 πρωτοστατούσε στις κινητοποιήσεις έξω από τις αμερικανικές βάσεις για να μη γίνει μέλος του ΝΑΤΟ η Ισπανία.