Η σύγκριση και η ταύτιση της θέσης του ΚΚΕ ενάντια στη μάστιγα των ναρκωτικών, με τη σκοταδιστική εγκύκλιο ενάντια στον Καζαντζάκη, θα μπορούσε να αποτελεί ένα φανταστικό παράδειγμα του πιο ακραίου παραλογισμού. Και όμως, είδε το φως της δημοσιότητας, περιθωριακά ίσως, αλλά μεγαλοπρεπώς, ως το άπαν της σύγχρονης προοδευτικής άποψης, τόσο της ελευθερίας του χασίς, όσο και της ατομικής ελευθερίας στην αστική δημοκρατία. Η ταύτιση αυτών των ατομικών ελευθεριών προβάλλεται σαν κάτι το στερημένο από μια κοινωνία που μαστίζεται από την κρίση της, αλλά προωθεί "παραμύθια" που ενυπάρχουν στους κόλπους της, προλειαίνοντας το έδαφος να τα κάνει κυρίαρχα. Ετσι, π.χ., "Η Εποχή", άλλη αυτοπροσδιορισμένη ως "αριστερή" εφημερίδα, κόπτεται για τις ατομικές ελευθερίες, που ανοίγουν το δρόμο ως και στο δικαίωμα επιλογής του "θανάτου", γιατί είναι "δημοκρατικό". Ενα "δημοκρατικό δικαίωμα", κατευθυνόμενο από το χαρακτήρα, την ουσία και το περιεχόμενο αυτής της δημοκρατίας, που, επειδή ακριβώς τα όριά της φτάνουν μέχρι την προσφορά ευκαιριών και τη στέρηση από τους ανθρώπους στοιχειωδών δικαιωμάτων (δουλιά, υγεία, μόρφωση, δημιουργικός ελεύθερος χρόνος κλπ.), δημιουργεί τις αυταπάτες μιας ελευθερίας να επιλέγουν μόνο ανάμεσα σε ό,τι προσφέρει αυτή η κοινωνία. Ετσι, δημιουργεί την ψευδαίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, που, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της αποποινικοποίησης, πρέπει να διευρυνθεί μέχρι και τη χρήση ναρκωτικών. Ισως να σκέπτονται ορισμένοι ότι εξαντλούνται τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας και προβάλλουν την ανάγκη εξοικείωσης με την ιδέα των ατομικών επιλογών του πιο κάλπικου παραδείσου, αφού αδυνατούν να οραματιστούν την κοινωνία της συνειδητής κοινωνικής ελευθερίας και της πραγματικής ανθρώπινης απελευθέρωσης. Η φυγή από την πραγματικότητα, γιατί για φυγή πρόκειται, είναι ανεκτή ως ελευθερία για το σύστημα. Η ελευθερία της εναντίωσης στη σάπια κοινωνία είναι σκοταδισμός. Αυτή την ατομική φυγή ευαγγελίζονται, φροντίζοντας τη θεωρητική τους στήριξη και την εφαρμογή τους στην πράξη, όταν φτάνουν στην άποψη ότι "η χρήση των ναρκωτικών πρέπει να αποποινικοποιηθεί απολύτως. Διότι η χρήση δεν είναι άδικη πράξη, που αποτελεί την προϋπόθεση της οποιασδήποτε ποινικοποίησης. Αν υποτεθεί ότι ο χρήστης, λόγω εξάρτησης, ρέπει προς το έγκλημα, τότε σημαίνει ότι ο χρήστης από το νόμο τον ίδιο προδικάζεται ως εγκληματίας άνθρωπος, ότι διώκονται οι προθέσεις που του αποδίδονται: δηλαδή επιστροφή σε μεσαιωνικού τύπου αντιλήψεις περί αμαρτίας και εγκλήματος".

Το πρόβλημα, πράγματι, δε βρίσκεται στον χρήστη, αλλά σ' αυτούς που δημιουργούν και αναπαράγουν χρήστες και στις αιτίες που οδηγούν στη χρήση ναρκωτικών. Η βγαλμένη από το πουθενά άποψη ότι "διώκονται οι προθέσεις", είναι πράγματι σπουδαίο εφεύρημα, για να αντιμετωπιστεί σαν αντιδραστική η θέση της εναντίωσης σε κάθε τι, που εξατομικεύει το κυρίαρχο στοιχείο του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος, γιατί αυτή ακριβώς η λογική τού καταργεί την ελευθερία συνείδησης, οδηγώντας στην περιθωριοποίηση και την ελευθερία της εξάρτησης. Επόμενα, είναι πρόβλημα, όχι στέρησης ατομικής ελευθερίας στη χρήση, αλλά στέρησης της όποιας κοινωνικής ελευθερίας προσφέρουν τα ασφυκτικά όρια αυτής της κοινωνίας.

Αλλά, αφού τόσο ενδιαφέρον προκαλεί η ελευθερία του χρήστη, γιατί αποσιωπάται η ανάγκη της πρόληψης; Γιατί υπονομεύεται η ανάγκη της απεξάρτησης και της επανένταξης; Η ελευθερία στη χρήση συνεπάγεται και ελευθερία ύπαρξης ναρκωτικών. Ο φαρισαϊσμός όσων επιμένουν για στέρηση ελευθερίας του χρήστη προβάλλοντας την αποποινικοποίηση, κρύβει στο βάθος το γεγονός ότι δεν ενδιαφέρονται για τον ίδιο το χρήστη, αλλά για την αναπαραγωγή του. Αλλωστε το ίδιο έντυπο, συμφωνώντας με τον Οικονομόπουλο στην "Ελευθεροτυπία", παρουσιάζει την άκρως αντιδραστική άποψη για το οικονομικό όφελος της Ελλάδας από την ελεύθερη καλλιέργεια χασίς, "...μπορούμε να θεωρήσουμε το ένα τρισεκατομμύριο δρχ. ετησίως...", και το οικολογικό: "Η οικολογική αξία της κάνναβης διαλύει και τις τελευταίες αντιστάσεις για τη νομιμοποίησή της και προωθεί ένα κίνημα αποκατάστασης του φυτού στη χρήσιμη θέση του για την ανθρωπότητα".