Το επιρ - ρεπ(π)ές της κυβέρνησης στη φαιδρότητα, όπως εκφράστηκε χτες, πρέπει να αποδοθεί σε ατυχία ή στην αδυναμία να ζυγίζει πολιτικά κανείς τι λέει "εν τη ρύμη του λόγου του"; Δεν πιστεύουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ξέρει να χειρίζεται το λόγο. Εχει σε καλή κατάσταση τις "φρένες" της γλώσσας του, για να την ακινητοποιεί και να την προσαρμόζει σε εκείνα που έχει στο μυαλό του. Επίσης, έχει αποδείξει ότι δεν ασκεί άσχημα το ρόλο που του έχει αναθέσει ο πρωθυπουργός, τον οποίο εκπροσωπεί χωρίς πολλές "ατυχίες" στο ενεργητικό του (βεβαίως... ο ανασχηματισμός είναι υπόθεση του Κ. Σημίτη).

Για την κυβέρνηση βέβαια, δεν είναι έτσι. Η απεγνωσμένη προσπάθεια να αναγορευτεί αναδρομικά σε "δημόσιο κατήγορο" μιας εποχής πολιτικο - οικονομικών ηθών που το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε, στο πλαίσιο της θεωρίας των "νέων τζακιών", αποτελεί εγχείρημα κυβερνητικού... "ξεσκαλώματος" από την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πείθει και τους... αλλοδαπούς τουρίστες, ότι, στον μονόδρομο των επιλογών της πλουτοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ πορεύεται αγκαζέ με όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Απέναντι σ' αυτή την οφθαλμοφανή αλήθεια, η κυβέρνηση χρειάζεται την πλαστή οριοθέτηση του πολιτικού σκηνικού μέσω της νεκρανάστασης κάλπικων διαχωριστικών γραμμών. Εχει ανάγκη να κάνει έμβλημα τις... κατηγορίες του δικομματικού εταίρου, ότι είναι παιδί της 3ης του Σεπτέμβρη... Εκείνης της 3ης Σεπτέμβρη, που δεν της έφτανε η παραμυθία ως γενετήσιο υλικό της, αλλά ο Κ. Σημίτης τη μετάλλαξε και επίσημα, πλέον. Εχει ανάγκη να ψάχνει τη "διαφορά" της με τους "συγκυβερνώντες" της στην "κόπρο του Αυγείου" που λέγεται Κοσκωτάς, υποκλοπές της ΝΔ, υποκλοπές του Τόμπρα, πίνακες της ΑΓΕΤ κλπ. Εχει, μάλιστα, το θράσος, επειδή καμία κάθαρση δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη από το κοινωνικό - πολιτικό σύστημα που υπηρετεί, εφόσον το αίτημα της κάθαρσης εντάσσεται σε αυτό το σύστημα, να νομίζει ότι μπορεί να επιβάλλει αυτές τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές πατώντας πάνω στην Κόπρο... Εδώ βρίσκεται η αφέλεια της κυβέρνησης.