Πολλές από τις κατακτήσεις των εργαζομένων στον ιματισμό έχουν προ πολλού καταργηθεί στην Κομοτηνή, ενώ τίποτα δεν εγγυάται ότι όσα απέμειναν θα εφαρμόζονται για πολύ ακόμα. Η μεγάλη προσφορά εργατικού δυναμικού και η ολοένα και πιο μικρή ζήτηση είναι ο άσος στο μανίκι των εργοδοτών, οι οποίοι, αφού μετέτρεψαν πρώτα χιλιάδες εργαζόμενους σε άνεργους στη συνέχεια άρχισαν να μετατρέπουν τα εργοστάσιά τους σε γκέτο, σε σύγχρονες γαλέρες, δείχνοντας σε όσους έχουν ακόμα δουλιά τους άνεργους που περιμένουν απ' έξω.

Στην περιοχή λειτουργούν δύο μεγάλα εργοστάσια η "Φάνκο" και ο "Πέτσας",το πρώτο με 450 εργαζόμενους και το δεύτερο με πάνω από 500. Παράλληλα, εξακολουθούν να λειτουργούν κάποια μικρά φασονατζίδικα, στα οποία οργιάζει η εκμετάλλευση, με υπερεντατικοποίηση, εξευτελιστικά μεροκάματα, απολύσεις, μη πληρωμή υπερωριών και Σαββάτων. Τα τελευταία χρόνια χάθηκαν πολλές θέσεις εργασίας στον κλάδο του ιματισμού, εργοστάσια έκλεισαν και μεταφέρθηκαν σε γειτονικές χώρες, φασονατζίδικα που έπαιρναν δουλιά απ' αυτά επίσης έκλεισαν.

Η "Φάνκο" έχει αρχίσει να δίνει το 60% περίπου της δουλιάς φασόν στη Βουλγαρία και την Αλβανία, όπου και διαθέτει ένα ακόμα εργοστάσιο, με στόχο την παραπέρα αύξηση αυτού του ποσοστού. Συνέπεια αυτού ήταν να κλείσουν πολλά φασονατζίδικα που έπαιρναν δουλιά από την επιχείρηση και να χαθούν πάνω από 100 θέσεις εργασίας.

Εδώ και μια τριετία περίπου η επιχείρηση έχει σταματήσει τις προσλήψεις, παρότι η παραγωγή αυξάνεται. Αμεση συνέπεια αυτού ήταν και η εντατικοποίηση, ενώ ο εργοδότης προκλητικότατα δήλωσε στις εργαζόμενες να ξεχάσουν και τις ειδικότητες.

Δυστυχώς, τα προβλήματα αυτά, που οξύνονται όσο περνάει ο καιρός, δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από την πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, που όπως κατήγγειλε η Λίτσα Μπρούσα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, "έχει μετατρέψει το σωματείο σε πολιτιστικό σύλλογο. Πέρσι υπέγραψε εργασιακή ειρήνη κι ενώ ο κόσμος έχει διάθεση να αγωνιστεί το σωματείο δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, με αποτέλεσμα οι όποιες κατακτήσεις υπήρχαν τώρα σταδιακά να παίρνονται πίσω και κανείς να μην αντιδράει".

Στο δεύτερο μεγάλο εργοστάσιο, στον "Πέτσα", οι εργαζόμενες ζουν την τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο. Η Αγγέλα Παπαδοπούλου, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής κατήγγειλε ότι, κάθε φορά όταν έρχεται η στιγμή των αρχαιρεσιών στο επιχειρησιακό σωματείο, η εργοδοσία απολύει τις εργαζόμενες εκείνες που βάζουν υποψηφιότητα, αν αυτές δεν είναι της αρεσκείας της. Στις φετινές αρχαιρεσίες, πέρα από το γεγονός ότι ψήφισαν εργαζόμενες μη μέλη του σωματείου, οργίασαν οι εκβιασμοί, η επιχείρηση έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει προβλήματα και στις οικογένειες κάποιων εργαζομένων, ενώ μία απ' αυτές μη αντέχοντας την πίεση αναγκάστηκε να υποβάλλει την παραίτησή της.

Η εντατικοποίηση βασιλεύει κι εδώ, αφού η δουλιά του εργοστασίου είναι τόση που θα μπορούσαν να απασχοληθούν 100 επιπλέον εργαζόμενοι, ενώ αυτοί που τώρα απασχολούνται αναγκάζονται να εργάζονται ακόμα και Κυριακές, για να βγάλουν την παραγωγή. Η επιχείρηση όμως όχι μόνο δεν προσλαμβάνει, αλλά συχνά κάνει χρήση του 2% για τις απολύσεις. Υπερωρίες και Σάββατα δεν πληρώνονται όπως ορίζει η σύμβαση, οι άδειες δε δίνονται ολόκληρες, ενώ οι πληρωτέες αργίες, οι γονικές άδειες και το μειωμένο ωράριο για ένα χρονικό διάστημα μετά την απόκτηση παιδιού, είναι άγνωστες έννοιες.

Τελευταία, η ανησυχία έχει κυριεύσει τις εργαζόμενες, μετά τις φήμες ότι η επιχείρηση θα προχωρήσει σε απολύσεις, αφού η επιχείρηση "Σίσερ", η οποία δίνει δουλιά στον "Πέτσα", κατασκευάζει στην περιοχή δικό της εργοστάσιο. Βέβαια, κι εδώ το επιχειρησιακό σωματείο κλείνει τα μάτια στη βάναυση καταπάτηση των κεκτημένων, ενώ περισσεύουν οι καταγγελίες και για την Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία κυριολεκτικά είναι εξαφανισμένη.