Τετάρτη 18 Δεκέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΟΛΕΘΡΙΕΣ "ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ"

Είναι αλήθεια ότι στη Σύνοδο Κορυφής στο Δουβλίνο πάρθηκαν πολύ σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποφάσεις που φέρουν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, τη σφραγίδα των Γερμανών "ηγεμόνων" και οι οποίες, βέβαια, αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση πρώτα και κύρια των συμφερόντων τους και των συμφερόντων των πολυεθνικών. Είναι ευνόητο ότι αυτές οι αποφάσεις θα αποτελέσουν τον εφιάλτη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων των χωρών - μελών, οι οποίοι ήδη έχουν πληρώσει με πολύ αίμα και ιδρώτα την πορεία της ευρωπαϊκής σύγκλισης.

Οι αποφάσεις αυτές, ολέθριες και για τον ελληνικό λαό, προκάλεσαν έναν ακόμα γύρο θριαμβολογίας από την κυβέρνηση Σημίτη. Το φαινόμενο δεν εκπλήσσει κανέναν, από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει υποτάξει τα συμφέροντα του λαού και τη χώρας στα "ευρωπαϊκά", δηλαδή στα συμφέροντα των πολυεθνικών.

***

Ποιο ήταν το κεντρικό ζήτημα στη σύνοδο του Δουβλίνου; Η αποδοχή ή μη του γερμανικού "συμφώνου σταθερότητας", με το οποίο οι εμπνευστές του ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι οι οικονομίες των κρατών - μελών, στην τρίτη φάση της ΟΝΕ, όταν θα υπάρξει μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα (Εύρω), δε θα χαλαρώσουν και δε θα παρεκκλίνουν από τα κριτήρια του Μάαστριχτ. Προκειμένου να εξασφαλιστεί αυτή η αδιατάρακτη πορεία, οι 15 ηγέτες της ΕΕ αποδέχτηκαν να τεθούν οι οικονομίες των χωρών τους στο καλούπι της κεντρικής γερμανικής τράπεζας, της περιβόητης Μπούντεσμπανκ, το οποίο εξασφαλίζει τον... καθημερινό έλεγχο των εθνικών οικονομιών από τις Βρυξέλλες. Βασικός μοχλός σε αυτή την κατεύθυνση είναι να μην υπερβαίνει το έλλειμμα του δημοσίου σε ετήσια βάση το 3% του ΑΕΠ. Οι "15" δεσμεύτηκαν σε αυτή την πορεία και μάλιστα συμφώνησαν να τιμωρούνται όσοι παρεκκλίνουν, με τσουχτερά πρόστιμα. Η "επιτυχία" των υπολοίπων ήταν ότι δε θα τιμωρούνται αυτόματα, όπως ζητούσαν οι Γερμανοί, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες και κατόπιν απόφασης, με πλειοψηφία, από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας!

***

Πίσω από τους αριθμούς κρύβεται μια απλή αλήθεια. Οι κυβερνήσεις των 15 κρατών - μελών ανέλαβαν να παρατείνουν τη λιτότητα στο... διηνεκές. Κάθε χρόνο, όσες χώρες είναι στο ενιαίο νόμισμα θα υποβάλλουν νέα σταθεροποιητικά προγράμματα, τα οποία θα αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις άνωθεν εντολές.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για την Ελλάδα, όταν, βέβαια, ενταχθεί στη "ζώνη του Εύρω", μετά το 2002; Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι σημαίνει να μειώσει το δημόσιο έλλειμμα που σήμερα είναι 7,6% στο 3%. Ουσιαστικά αυτό θα σημάνει συρρίκνωση και διάλυση του όποιου "κράτους πρόνοιας" έχει απομείνει, με ολέθριες συνέπειες ακόμα και για αυτές τις άθλιες υπηρεσίες που σήμερα προσφέρει. Θα σημάνει πάγωμα των μισθών στον "αιώνα των άπαντα", λιτότητα, δηλαδή, χωρίς ημερομηνία λήξης. Μέχρι, όμως, η Ελλάδα να "ενταχθεί" στο ενιαίο νόμισμα είναι υποχρεωμένη να πιάσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ, μέσω του προγράμματος "σύγκλισης". Ομως, από το 1998 θα αρχίσει, σύμφωνα με την απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ, το πρόγραμμα "σύγκλισης" να γίνεται ετήσιο, αφού κάθε χρόνο θα είναι υποχρεωμένη να το αναπροσαρμόζει, εννοείται επί το σκληρότερο και αντιλαϊκότερο.

***

Αυτές είναι οι επιτυχίες, για τις οποίες καυχάται η κυβέρνηση Σημίτη, που την ίδια ώρα δεν κρύβει τα αισθήματα... απέχθειας απέναντι στην Αγγλία και τη Δανία, οι οποίες, για δικούς τους λόγους, δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην τρίτη φάση της ΟΝΕ. Τέτοια απύθμενη εθελοδουλία και υποτέλεια!!!

Ταυτόχρονα, όμως, η κυβέρνηση επιχείρησε να εμφανίσει επιτυχίες και με αφορμή τις συζητήσεις που έγιναν στη Σύνοδο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η αλήθεια είναι ότι οι "15" δεν έκαναν αποδεκτές τις αξιώσεις της Αγκυρας, για άλλους βέβαια λόγους δικών τους συμφερόντων και όχι γιατί τάχθηκαν αλληλέγγυοι προς την Ελλάδα. Αντίθετα, με κάθε τρόπο και σε όλα τα επίπεδα -αλλά και στο κείμενο των συμπερασμάτων - επαναβεβαίωσαν κατηγορηματικά την πολιτική βούλησή τους να προχωρήσει η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Εξάλλου, η θέλησή τους αυτή αποδεικνύεται καθημερινά, στην πράξη, με την ολόπλευρη στήριξη που προσφέρουν στο καθεστώς της Αγκυρας. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν υποχρεωθεί να εναρμονιστούν με το "γενικότερο κλίμα" και γι' αυτό έχουν ήδη άρει το "βέτο" και για τη σύγκληση του Συμβουλίου Σύνδεσης και για τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις μέσω του προγράμματος MEDA.

Προς τι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης; Επειδή οι "εταίροι" έκαναν αναφορά στη γνωστή δήλωση της 15ης Ιουλίου, η οποία κάνει αποδεκτή την ελληνική πρόταση για παραπομπή της "διαφοράς" για τα Ιμια στη Χάγη! Μα ακριβώς αυτή η πρόταση είναι "συμβιβαστική" σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, αφού παραπέμπει θέματα εθνικής κυριαρχίας σε "στημένο" διεθνές δικαστήριο. Μόνο η κυβέρνηση Σημίτη θα μπορούσε να βαφτίσει "ελληνική επιτυχία" μια πολιτική δουλοπρεπή και υποτελή.

Είναι φανερό ότι, όταν οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός, ακούνε την κυβέρνηση να κάνει λόγο για επιτυχίες στη Σύνοδο Κορυφής του Δουβλίνου, πρέπει να "κουμπώνεται". Προώθηση των εθνικών συμφερόντων δεν μπορεί να γίνει από κυβερνήσεις σαν τη σημερινή.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Οι κυβερνήσεις των 15 κρατών - μελών ανέλαβαν να παρατείνουν τη λιτότητα στο... διηνεκές. Κάθε χρόνο, όσες χώρες είναι στο ενιαίο νόμισμα, θα υποβάλλουν νέα σταθεροποιητικά προγράμματα, τα οποία θα αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις άνωθεν εντολές


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ