"Το τι λένε οι μεν και τι οι δε, λίγο μετράει. Το ποιος εν τέλει έχει δίκιο και ποιος άδικο, είναι άλλο θέμα. Ως τηλεοπτικό γεγονός, πάντως, η μάχη των μπλόκων κερδίζεται από τους αγρότες - που έχουν την τηλεοπτική ευφυϊα να βγαίνουν στον αέρα ταλαιπωρημένοι, αξύριστοι, ξεπαγιασμένοι, με φόντο δρόμους, τρακτέρ, φωτιές. Να μιλούν με αυθεντικές ντοπιολαλιές και πλήθος γραμματικά λάθη - για να υποβάλουν στον τηλεθεατή ένα μήνυμα αυθεντικότητας"...

Αυτά γράφει - μεταξύ άλλων παρόμοιων - ο Π. Τσίμας στα προχτεσινά "Νέα". Και πράγματι, χρειάζονται μεγάλες δόσεις μιας ιδιαίτερα άρρωστης φαντασίας, για να γράφεις, ότι οι εκπρόσωποι των αγροτών "βγαίνουν στον αέρα ταλαιπωρημένοι, αξύριστοι, ξεπαγιασμένοι", λόγω "τηλεοπτικής ευφυϊας" και όχι γιατί αυτές είναι οι σκληρές συνθήκες του αγώνα τους! Χρειάζεται πολύ ξετσιπωσιά και άλλη τόση κυβερνητική δουλοφροσύνη, για να επιχειρείς με τόσο θράσος, να διαστρεβλώσεις την πραγματικά μεγάλη λαϊκή συμπάθεια που έχει αποσπάσει ο αγώνας των αγροτών! Ολα οφείλονται στην "έξυπνη τηλεοπτική παρουσία" των αγροτών συνδικαλιστών - κατά τον Π. Τσίμα - ενώ λίγο μετράει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο...

Αντίστοιχο και το συμπέρασμά του: "Η κινητοποίηση των αγροτών θα είχε λήξει άδοξα, αν οι εκπρόσωποί τους δεν έδιναν μία τόσο επιτυχή τηλεοπτική παράσταση".

Ετσι είναι... Για όποιον εισπράττει κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές - ίσως και εκατομμύρια - το μήνα, για να γράφει και να μιλάει ανάλογα, ο αγώνας των αγροτών είναι μια παράσταση...