- Πώς αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι το αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας του Δήμου Μενιδίου για ανθρώπινες συνθήκες στα σχολεία της περιοχής;

- Δεν το αντιμετωπίζουν. Περιμένουν να αντιμετωπιστεί από μόνο του, δηλαδή προσπαθούν να στρέψουν όσους γονείς μπορούν να κάνουν θυσίες ζωής προς την ιδιωτική εκπαίδευση. Στους άλλους υπόσχονται διαρκώς ότι έχουν διατεθεί τα χρήματα, ότι ψάχνουν για κατάλληλα οικόπεδα, ότι όλα θα είναι έτοιμα, ότι θα... κλπ. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του 8ου Δημοτικού Σχολείου. Οι εργασίες για την κατασκευή του άρχισαν το 1972. Σήμερα ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Στα σχολεία των Ποντίων ο μαθητικός πληθυσμός τριπλασιάστηκε την τελευταία τριετία και μαζί του τριπλασιάστηκε η αδιαφορία των υπευθύνων. Οι μαθητές στοιβάζονται κυριολεκτικά στα παλιά ακατάλληλα κτίρια χρησιμοποιώντας για αίθουσες διδασκαλίας διαδρόμους ή τα γραφεία των εκπαιδευτικών. Η σχολή δημόσιας υγείας έκανε έρευνα σε δύο από αυτά, 18ο, 24ο και αποδείχθηκε ότι το 50% των μαθητών νοσούν από διάφορες ασθένειες. Οι υπεύθυνοι δεν έκαναν τίποτα για να βελτιωθεί η κατάσταση, τα ΜΜΕ μολονότι εκλήθησαν, εσιώπησαν και η κατάσταση παραμένει ως έχει. Για να το πω καθαρά: Απαντούν με την ακατάσχετη υποσχεσιολογία και τον εμπαιγμό.

- Γιατί ειδικά στα σχολεία του Μενιδίου φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο η εγκατάλειψη της παιδείας από την κυβέρνηση;

- Είναι γεγονός ότι η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση δεν τους ενδιαφέρει γιατί δεν τους στοιχίζει πολύ όπως υποστηρίζει ο ΟΟΣΑ. Στο Μενίδι τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί, λόγω της πληθυσμιακής έκρηξης που έγινε τα τελευταία χρόνια και η εγκατάλειψη είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Η κατάσταση έφτασε στα όρια του εφιαλτικού με την εγκατάσταση των νεοπροσφύγων, οι οποίοι μένουν και οι ίδιοι σε άθλια παραπήγματα χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο ούτε γι' αυτούς ούτε για τα παιδιά τους.

- Τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί φορείς της περιοχής για να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα;

- Οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, κόντρα στην αδιαφορία της κεντρικής και της τοπικής εξουσίας. Πρέπει να οικοδομήσουν ένα ισχυρό μέτωπο παιδείας που θα μπορέσει και αγωνιστικά να κερδίσει ανθρώπινες συνθήκες στα σχολεία.

Ο Σύλλογός μας, με την προχτεσινή δίωρη στάση εργασίας, τη συγκέντρωση και το συλλαλητήριο, στόχευε στην ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας. Είναι όμως γεγονός αναμφισβήτητο ότι αυτή η αθλιότητα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Νομίζουμε ότι αν δε δρομολογηθούν σύντομα διαδικασίες επίλυσης των προβλημάτων, δηλαδή ξεκινήματος ίδρυσης νέων διδακτηρίων, τεχνικών παρεμβάσεων στα ήδη υπάρχοντα για την ασφάλεια των μαθητών και ενοικίασης νέων κτιρίων από τώρα για να υπάρχει χρόνος για τη διαμόρφωσή τους, πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα ίδια μας τα χέρια και από τον Σεπτέμβρη κανένα σχολείο του δήμου μας δεν πρέπει να λειτουργήσει με ευθύνη των γονιών και των εκπαιδευτικών. Μιας και οι τοπικοί άρχοντες συμπλέουν με την κεντρική εξουσία και κάνουν τις ίδιες επιλογές με αυτή.

Φ. Κ.