Είναι γνωστό ότι οι νομάρχες παραμένουν ακόμα χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, ότι οι δήμοι στενάζουν εξαιτίας των πενιχρών κονδυλίων που δίνονται από την κεντρική διοίκηση, ότι πολλοί αιρετοί από παραγωγοί πολιτικής αναγκάζονται να λειτουργούν ως διαχειριστές και εφαρμοστές εντολών, που έρχονται από το υπερεθνικό κέντρο των Βρυξελλών και καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του τόπου. Για τα δεδομένα αυτά, θα περίμενε κανείς, κάποια μορφή αντίδρασης έστω και "για τα μάτια του κόσμου". Αντ' αυτού τα προεδρεία της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων - όλως τυχαίως ελέγχονται απόλυτα από το ΠΑΣΟΚ η πρώτη και από τη ΝΔ η δεύτερη - διοχετεύουν το "δυναμισμό" τους στην προσπάθειά τους για την υπογραφή ενός "πρωτοκόλλου συνεργασίας" που θα λειτουργήσει όπως λένε σαν βάση για τη σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Αυτοδιοίκησης, δηλαδή ενός οργάνου που θα εξασφαλίζει την από τα πάνω συναίνεση της αυτοδιοίκησης στις αντιλαϊκές πολιτικές που δεν μπορούν να περπατήσουν εύκολα στη βάση. Δυστυχώς, το έργο το έχουμε ξαναδεί με τη σύσταση της ΟΚΕ...