- Τι σηματοδοτεί ο προϋπολογισμός του ΙΚΑ;

- Είναι προϋπολογισμός λιτότητας, καθώς υλοποιεί την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης. Η διοίκηση του ΙΚΑ περιμένει πρώτα την εισοδηματική πολιτική και στη συνέχεια διαμορφώνει τον προϋπολογισμό. Ετσι φτάσαμε στην υλοποίηση κατά 50% του προϋπολογισμού και μετά να τον συζητήσουμε. Επίσης, έτσι η διοίκηση του ΙΚΑ δεν μπορεί να επανασυνδέσει τις κατώτερες συντάξεις με τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη, παρότι το Νοέμβρη του 1995 το ΔΣ τάχτηκε ομόφωνα υπέρ της επανασύνδεσης.

Ο προϋπολογισμός δεν είναι και ειλικρινής, ως προς το μέγεθος των ελλειμμάτων. Αναφέρει το οργανικό έλλειμμα των 61 δισ. - πέρυσι είχε πλεόνασμα 4,65 δισ. - και το σωρευτικό έλλειμμα των 237,75 δισ. Δε γίνεται καμιά αναφορά στα 380 δισ. δραχμές που δανείστηκε το ΙΚΑ από το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ. Και όταν έρθει η ώρα της ωρίμανσης θα είναι δύσκολο το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του για συντάξεις.

- Είναι, όπως αναφέρεται, η αύξηση των συντάξεων μια από τις βασικές αιτίες του ελλείμματος;

- Δεν αναφέρεται, όμως, πόσα αφαιρέθηκαν από τους συνταξιούχους: Οτι, δηλαδή, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ, σε συνδυασμό με την αυστηρή λιτότητα, αφαίρεσαν από κάθε συνταξιούχο του ΙΚΑ 720.000 δραχμές την τελευταία πενταετία. Οτι το ασφάλιστρο για τη σύνταξη αυξήθηκε από 14,25% σε 20%. Χειροτέρεψαν οι προϋποθέσεις σύνταξης (από 4.050 αυξήθηκαν σε 4.500 ένσημα). Οι αναπηρικές συντάξεις μειώθηκαν από 29% σε 21% ως ποσοστό επί του συνολικών δαπανών για τις συντάξεις.

Η κρατική επιχορήγηση "σταθεροποιήθηκε" (212 δισ. το 1995 και 215 δισ. το 1996) τη στιγμή που το ΙΚΑ μόνο για παροχές ασθένειας σε είδος και χρήμα δαπανά 407 δισ.

Γι' αυτούς λόγους εγώ και ο συνάδελφος Γ. Σκιαδιώτης απ' τη ΓΣΕΕ καταψηφίσαμε τον προϋπολογισμό.

- Πώς μπορεί να σωθεί το ΙΚΑ;

- Πρέπει να υπάρξει κοινός αγώνας των εργαζομένων και των συνταξιούχων για τη σωτηρία της Κοινωνικής Ασφάλισης και του ΙΚΑ.

Το ΙΚΑ έχει καταντήσει να είναι ο καλός Σαμαρείτης. Οι κυβερνήσεις - "πράσινες και μπλε" ή "μπλε και πράσινες" - κάνουν κοινωνική πολιτική και τη φορτώνουν στο ΙΚΑ. Δε θα είχε αντίρρηση να χρησιμοποιείται το ΙΚΑ - άλλωστε γι' αυτό υπάρχει - για μια τέτοια πολιτική, αλλά να αναλαμβάνει το κράτος το αντίστοιχο κόστος. Χρειάζονται μέτρα για την είσπραξη - και όχι οι χαριστικές δόσεις που προωθεί η κυβέρνηση - των οφειλών που μαζί με τα πρόσθετα τέλη φτάνουν τα 650 δισ. δραχμές, καθώς και μέτρα για την εισφοροδιαφυγή που φτάνει 300 δισ. το χρόνο. Να λειτουργήσει το σύστημα είσπραξης των εσόδων. Να γίνει πράξη η ουσιαστική τριμερής χρηματοδότηση (εργοδότες 4/9, κράτος 3/9 και εργαζόμενοι 2/9). Την πλειοψηφία της Διοίκησης του ΙΚΑ πρέπει να την έχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Τελευταία, η κυβέρνηση εφαρμόζει τη "Λευκή" - και στην ουσία... κατάμαυρη - "Βίβλο", με αποτελέσματα την απαλλαγή της εργοδοσίας από τα βάρη της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το μέτωπο των συνταξιούχων και των εργαζομένων, όπως εκφράστηκε στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις της 13.6.1996, πρέπει να διευρυνθεί, γιατί έτσι μόνο μπορεί να μπει φρένο στην αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης.

Γ. Μ.