Εκατό πελάτες ο κάθε σερβιτόρος, 30 δωμάτια η κάθε καμαριέρα. Δωμάτια προσωπικού με μόνιμους πελάτες... ποντικούς. Υπολείμματα φαγητού σερβίρονται στους εργαζόμενους. Οι αυξήσεις της κλαδικής σύμβασης δεν έχουν ακόμα δοθεί, όπως και τα αναδρομικά και οι υπερωρίες, ενώ τα ρεπό αναγράφονται στις καταστάσεις ως απουσίες. Οποιος διαμαρτυρηθεί, θα δεχτεί το "βούρδουλα" του διευθυντή, που χειροδίκησε σε εργαζόμενο που απλά δεν άντεχε άλλο... Ολα αυτά σε ένα μόνο ξενοδοχείο, στο "Νησάκι Μπιτς", στην Κέρκυρα, που αλίμονο δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα για τον κλάδο. Κι ύστερα ζητάνε από τους εργαζόμενους να χαμογελάνε, να είναι ευγενικοί και πρόθυμοι για το καλό του τουρισμού γενικά και της τσέπης τους ειδικότερα...

Ομως η ευγένεια και τα χαμόγελα δε συνδυάζονται με την τρομοκρατία, την εξαθλίωση και τη στέρηση δικαιωμάτων. Ούτε η ανάπτυξη του τουρισμού εξυπηρετείται. Μόνο η τσέπη μερικών ξενοδόχων αναπτύσσεται έτσι. Και το χαμόγελο μπορεί να ανθίσει στους εργαζόμενους πολύ καλύτερα αν "σπάσουν" τον εργασιακό μεσαίωνα.