Οι νέοι εξοπλισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελούνται από δύο βασικές κατηγορίες.Η μία είναι τα οπλικά συστήματα - άρματα μάχης, πλοία, αεροσκάφη και διάφορα όπλα και μέσα υποστήριξης - που αγοράζονται καινούρια από τις πολεμικές βιομηχανίες του εξωτερικού και η άλλη κατηγορία είναι οι διάφορες "δωρεές" που έγιναν στη χώρα, ιδίως στις αρχές της δεκαετίας αυτής, στα πλαίσια της συνθήκης για τη μείωση των συμβατικών εξοπλισμών.

Οσον αφορά την πρώτη κατηγορία, των αγορών νέων όπλων, τα πράγματα είναι πιο σαφή και κατά καιρούς έχουν γίνει σχετικές συζητήσεις, όπως με το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα και παλαιότερα με την "αγορά του αιώνα". Εκεί που επικρατεί σύγχυση είναι οι λεγόμενες δωρεές. Με την εφαρμογή της συνθήκης μείωσης των συμβατικών εξοπλισμών καθορίστηκε ένα ανώτατο επίπεδο ανά κατηγορία όπλων. Ετσι, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ υπήρχε ένα πλεόνασμα στη Βόρεια Ευρώπη που μεταφέρθηκε, για να μην οδηγηθεί σε απόσυρση και καταστροφή, στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Οι πλεονάζοντες εξοπλισμοί, που περιλαμβάνουν άρματα μάχης, πλοία και αεροσκάφη παλαιότερων κλάσεων,προήλθαν από ΗΠΑ, Γερμανία και Ολλανδία.Δόθηκαν μεν δωρεάν, αλλά κόστισαν ακριβά και θα συνεχίσουν να κοστίζουν. Της παράδοσης προηγήθηκε υποχρεωτικός εκσυγχρονισμός με ιδιαίτερα υψηλό κόστος, ενώ με την παραλαβή τους δημιουργήθηκε και η ανάγκη για τη συντήρησή τους.Μάλιστα, όταν μιλάμε για εκσυγχρονισμό και συντήρηση οπλικών συστημάτων θα πρέπει να είναι σαφές ότι τα ποσά που απαιτούνται είναι τόσο υψηλά, που το κόστος είναι ανάλογο με το κόστος αγοράς.Πολύ περισσότερο, αν λάβουμε υπόψη και τον παράγοντα της παλαιότητας που κανένας εκσυγχρονισμός δεν μπορεί να τον αντιστρέψει,αλλά και τη μικρότερη προσδοκώμενη διάρκεια ζωής.Στην ουσία, το ΝΑΤΟ εξασφάλισε έτσι εκσυγχρονισμό μέρους του οπλοστασίου του, μεταφέροντάς το σε Ελλάδα και Τουρκία, που ανέλαβαν ως αντίτιμο της "δωρεάς" το κόστος αυτού ακριβώς του εκσυγχρονισμού, αλλά και της συντήρησης.

Παίρνοντας καθένα από τα συστήματα αυτά, που μας προσφέρουν υποτίθεται δωρεάν, ανοίγει και μια νέα "φάμπρικα".Για να εκσυγχρονιστούν, π. χ., τα εκατοντάδες άρματα μάχης τύπου Μ - 60 που δόθηκαν στην Ελλάδα, τα οποία προορίζονταν για παλιοσίδερα, όχι μόνο απαιτήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια, αλλά και η χώρα έγινε πελάτης και άλλων πολεμικών βιομηχανιών, χωρίς να υπάρξει θεαματική βελτίωση σε σχέση με τα Μ - 47 που αντικατέστησαν και τα οποία αποσύρθηκαν. Επίσης οι ΗΠΑ, στα πλαίσια αυτά, παρέδωσαν στην Ελλάδα, υποτίθεται πάλι δωρεάν, φρεγάτες τύπου "Λοξ" και αντιτορπιλικά τύπου"Ανταμς".Τα πλοία αυτά τα διέθετε το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ με προορισμό την πραγματοποίηση ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων σε ανοιχτές θάλασσες.Αφού, λοιπόν, διατέθηκαν στις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες αρκετά δισεκατομμύρια για τον εκσυγχρονισμό τους, όπως επίσης για την εκπαίδευση των πληρωμάτων τους, διαπιστώνεται ότι τα πλοία αυτά δεν προσφέρονται για τα επιχειρησιακά δεδομένα του Αιγαίου.Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τα αεροσκάφη Α7 Ε ("Κορσέρ").

Ο φαύλος κύκλος, όμως, δεν κλείνει εδώ. Από την άλλη πλευρά, ένα τεράστιοχρέος ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων δραχμών διαρκώς συσσωρεύεται και καλούνται να το ξεχρεώσουν όχι μόνο η σημερινή, αλλά και οι μελλοντικές γενιές. Τα τοκοχρεολύσια για την αποπληρωμή μόνο ενός τμήματος του χρέους αυτού, όπως είναι η λεγόμενη "αμερικανική βοήθεια",το 1996 ξεπέρασαν τα 500 εκατομ. δολάρια (περίπου 120 δισ. δραχμές), ενώ για το 1997 προβλέπεται να ξεπεράσουν τα 600 εκατομ. δολάρια (περίπου 150 δισ. δραχμές). Η "βοήθεια" αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά δάνειο με υψηλό επιτόκιο. Ενδεικτικό του πόσο τραγελαφική είναι η κατάσταση είναι ότι η "βοήθεια" συνεχίζεται. Ετσι, και το 1996 η Ελλάδα υποχρεώθηκε (!) να δεχτεί "βοήθεια" ύψους 250 εκατομ. δολαρίων, η οποία έμεινε στα αμερικανικά ταμεία, αφού αντιστοιχούσε στο μισό της ετήσιας δόσης που έπρεπε να καταβληθεί για τοκοχρεολύσια. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν υποχρεωμένη να κάνει αγορές στρατιωτικού υλικού, από αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, ίσης αξίας με την ετήσια "βοήθεια". Το αποτέλεσμα είναι, το χρέος να μεγαλώνει όλο και περισσότερο και στις αποθήκες των Ενόπλων Δυνάμεων να συσσωρεύονται και άλλα άχρηστα υλικά.